Begroeting
'Wij kunnen elkaar de hand schudden' is een mooie uitdrukking. Er wordt mee bedoeld dat je gelijkgestemden bent, in dezelfde situatie. De uitdrukking is nog redelijk hedendaags. Maar toch vrees ik, met grote vreze, dat er iets zal gaan veranderen.
Er is een nieuw modeverschijnsel, sterker nog, ritueel.
Het is steeds vaker te zien. Op straat, op scholen, op het voetbalveld en bij familiebijeenkomsten. In plaats van een uitgestoken hand, buig je je arm alsof je armpje gaat drukken. Degene die je tegemoet komt, meestal mannen onder elkaar, doet hetzelfde. Beide mannen pakken de handen van elkaar gedraaid vast met een stevige handdruk. Eventueel slaan ze elkaar daarbij stevig op de rug. De omhelzing en handdruk duren niet langer dan twee seconden, ondanks de intensiviteit. Daarna laat men elkaar los en is het over met de intimiteit.
Ik kan er nog niet aan wennen.
Vaak zie je dat mannen tot een jaar of dertig elkaar op deze manier begroeten. Soms staat er een hippe schoonvader tussen die niet wil onderdoen voor de jonge generatie. Het ziet er toch wat houterig uit, zo'n man van middelbare leeftijd die opgegroeid is met een stevige handdruk. Het kloppen op de rug gebeurt veel te hard, alsof de twintiger een kippenbotje klem heeft zitten bij zijn huig. Daarna deinst de midlife-crisis-ontwijkende man te snel terug in de oorspronkelijke houding, waardoor hij bijna achterover in zijn stoel ploft. Zijn lach inhoudend, gaat de twintiger opgelucht verder naar een leeftijdsgenoot.
Nee, de ouderwetse handdruk is nog niet uitgestorven. Maar lang zal het niet meer duren. En ik vraag me nu al af, of de uitdrukking dit zal overleven.
Geplaatst in de categorie: algemeen