Alle inzendingen over Post!

Ik hakte in het graniet want eerst zag ik de engel niet. Iets dergelijks kreeg ze deze morgen bij de post op haar computer. Interessant dat wel. Waar was de engel, waar was het nut. De zin van het leven!, want nu kan het niet meer stuk. Het was ineens wel erg duidelijk, er werd gebeld en het...

Net een contract getekend voor duizend uur, theoretisch noemen ze het werkervaring opdoen; kans op arbeidsmarkt verbeteren. Twintig uur vrijwilligerswerk met een zeer wisselend rooster, kan het maar net combineren met post bezorgen. Om dan vanavond om half negen mijn woning binnen te strompelen en...

En dan begint de narigheid pas goed, want je wordt in de 'wacht gezet'; je mag kiezen uit diverse opties; als je kiest voor verhuizen kies 1 als je wilt annuleren, kies 2 enz enz. Als ik na bijna 10 minuten eindelijk iemand aan de andere kant hoor die ook terugpraat, dan ben ik als een kind zo...

Zo kom je nog eens achter dingen die je echt niet wist, nee natuurlijk niet, ze kreeg te horen dat ze aan de druppels moest gaan. Een goed advies maar ik zei haar er toch mee uit te kijken, immers leek de naam verdacht veel op die van verdovende middelen! Ik zei haar begin er overdag aan, na op...

Natuurlijk heeft iedereen ermee te maken, mits je een pc hebt en een mailadres, net als ik. Maar het scheelde bar weinig of ik was erin gestonken jawel! Wat wil het geval: ik krijg een mailtje, ja natuurlijk hoor ik iedereen denken en natuurlijk is het ook, maar in dit geval een mailtje van Post...

Harim, ofwel De gleuf, deel III, tevens slot. Gedwongen door niet te plannen omstandigheden en daaruit voortvloeiende situaties ben ik sinds de tweede helft van het eerste decennium van dit nieuw millennium postbode met veel plezier. Officieel postbezorger, maar 'in de volksmond' ofwel op...

Een blanco geheugen, dat is iets wat iedereen wel een keertje meemaakt denk ik zo, een blanco geheugen en eventjes niet meer weten wat je schrijven moet of anderszins waar je aan denken moet, maar al schrijvende weet je ineens weer waar je het over wilt hebben, wat de gemoederen dusdanig bezighoudt...

Destijds zat ik in de ruimte met de geel-gesausde muren een groot deel van de dag met de telefoon in mijn handen, dat wil zeggen op momenten waarop ik niet de toetsen van de typemachine aansloeg. Mijn ambities waren echter groter en meeromvattend. De studie lokte en lonkte. Hoopvol wachtte ik...

Theater "De Nieuwe Vorst" in de Willem II straat in Tilburg mag er zeker zijn: het is representatief en monumentaal en er is hier een gelukkige combinatie tot stand gebracht tussen meer traditionele en eigentijdse architectuur. Hoewel ik sinds mijn jeugdjaren een echte Tilburgse ben en een...

Dat slaafs dienen van een godheid kan leiden tot terreur wisten we. Deze week werd er een motief aan toegevoegd. Boos zijn op God kan iemand er ook toe brengen om onschuldigen te vermoorden. Tristan van der Vlis was schizofreen, zo concludeert justitie. Hij had ontelbare keren tot de schepper...

Verdwaald in het doolhof van de digicratie ontsnapt mij een diepe zucht. ‘Hallo, meneer, bent u daar nog?’ Ik denk na: hoe kan ik na twee mislukte pogingen dat callcentermeisje duidelijk maken wat me is overkomen? Per ongeluk checkte ik op station Amersfoort in bij een Connexxion paal in plaats...

Ik heb een tijdje gelogeerd in een gemeenschapshuis waar voornamelijk spelletjesfanaten leefden. Dag en nacht werd er voornamelijk geschaakt. Een Belgisch kampioen schaken is daar vleesgeworden werkelijkheid geworden. Maar niet ik. Die dagelijkse zogenaamde hersengymnastiek, die niets met...

‘Ze vragen het allemaal aan mij, maar ik weet ook niet altijd hoe de kassa werkt’, zegt mijn moeder me via het beeldscherm. Haar zoon noemt ze haar broer. ‘Weet je het zeker?’ vraagt verzorger Frank haar opgewekt. ‘Nou, ik heb er anders zeven’, antwoordt mijn moeder. Frank laat ons...

Hoe makkelijk is het om tegenwoordig iets simpels als een telefoonhoesje te bestellen? Nou heel simpel hoor, stelt niks voor. Zo gedaan ook en dat deed ik dus vorige week zaterdag bij die grote keten met die grote bol zeg maar. Ik reken ook meteen af, want het was dus inclusief verzendkosten en...

Gast: Amber Kortzorg (Haar citaat in mijn woorden: o.a. postbezorgers die niet als enige beroepsgroep, maar daarentegen wel als één van de weinige tijdens de coronaperiode 'gewoon' hebben gewerkt en ondanks dat feit tot de laagstbetaalden van de Nederlandse beroepsbevolking...

O, wat verveelde ik me die avond. Het huis had ik voor me alleen, ik liep er doelloos in rond, veegde hier en daar eens over een vensterbank. Smoezelig. Als ik ’t niet dacht. Ik liet de smeerboel voor wat ie was, spoelde m’n handen en kroop achter m’n computer. Goegelen maar weer; allerlei...

(voor Johannes Post (1906 - 1944)) Je bent geboren op 4 oktober 1906 in Hollandscheveld. Je ouders waren Jan Wolters Post en Trijntje Tempen. Je was de jongste van elf kinderen. Je vader was landbouwer en vervener. Na één jaar Mulo werkte je mee in het bedrijf van je vader. Je was...

Ik had ruim twee uur op haar zitten wachten in het café-restaurant; twee uur gelardeerd met bitter-lemon en koffie verkeerd. De hitte geselde en striemde de wereld, maar een wentelwiek ver boven mijn hoofd bracht enige verkoeling. De serveersters in hun lange schorten liepen ijverig af en aan,...

Er fladdert een foldertje vanuit de brievenbus op de deurmat. Het is de dag na Valentijnsdag. Ik raap het op, zie dat het post is van zoon. Voor ons, zijn ouders. Er staat een prachtig rood gekleurd hart op, met een trefzekere pijl. Mooi gelukt, vind ik. Ik herinner me hoe Maarten nog niet zo lang...

Ergens in de eerste helft van de jaren '80 van de inmiddels al ruim zeven jaar geleden gepasseerde vorige eeuw, de twintigste, vulde ik gleuven. De ene na de andere. Vullen met vuurwerk! Folders met foto's en prijzen van vuurwerk; 'made in China' en 'geproduceerd door Schuurmans' of iets...

(voor William Brinkley (1917 - 1993)) Je bent geboren als William Clark (Bill) Brinkley op 10 september 1917 in Custer City, Oklahoma. Jouw vader Daniel Squire Brinkley was een baptistenpredikant. Jij was de Benjamin van vijf kinderen. In 1940 ben je aan de Universiteit van Oklahoma...

In SMS en e-mailcommunicatie is het beletselteken aan een niet te stuiten opmars bezig. Waren deze drie puntjes aan het eind van een zin voorheen vooral bvoorbehouden aan de happy eindes van sprookjesverhalen, tegenwoordig druppelen de puntjes als confetti tussen al dan niet samenhangende zinnen...

Wij hebben een grote tafel, maar het lijkt wel alsof hij toch altijd vol ligt met van alles en nog wat. Hetzelfde geldt voor mijn bureau, altijd te klein. In feite lijkt elk horizontaal oppervlak wel stapels aan te trekken. Rommelmagneten zijn het. Als je er niet actief op let, dan liggen ze zo...

Bij de inaugurale toespraak van Barack Obama heb ik tevergeefs zitten wachten op de bij voorbaat beroemde oneliner. Zin na zin, woord na woord. Hij kwam niet. Met het bord op schoot had ik mij voor het venster op het Capitool genesteld in de stellige verwachting dat Obama een geweldige vondst...

Ook voordat de thuis-zit-blijf actie een feit was, hadden en hebben we gelukkig allebei hobby’s in huize T, dus vervelen is hier niet van toepassing. Dat je ook anderen helpt met een aanvulling op hun hobby’s is de gewoonste zaak van de wereld, althans hier dan. Nu wil het geval dat er...

Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet kwam. Maar de jarenlange, gegronde, gefundeerde traditie van onze vriendschap leek...

Wat eten we vandaag, het gekke is dat die vraag altijd van HEM komt, niet van mij, maar nu zeg ik meteen: weet je wat, we eten een potje, niks mis mee toch? Ze verkopen ze niet voor niks... Met keus uit drie potjes en 3 blikjes noemt hij, bruine bonen en dat potje wordt alvast klaargezet. Hij...

Negenenvijftig jaar geleden heeft de onverbiddelijke dood haar jonge echtgenoot overvallen en nog legt de weduwe bloemen op zijn graf. Haar negentigste verjaardag nadert en ze is teruggekeerd naar het dorp van haar huwelijksjaren waar men haar kent, waar de nu oud geworden vrienden uit haar jonge...

Op mijn bureau staat een foto in een lijst, voorstellende een zandkleurig stenen standbeeld uit de dertiger jaren van een moeder met twee kinderen. Het beeld bekroont een brug in Den Haag, waarover dag en nacht onafgebroken een intensieve verkeersstroom haar weg zoekt naar andere delen van de...

Het is meer dan vijftig jaar geleden maar nog legt de negentigjarige weduwe, nu met de rollator, de lange weg af naar het graf van de echtgenoot, van de man die nog lachend op mijn jeugdfoto's paradeert. Gedurende vijftig lange jaren duurde de huwelijkstrouw en de vriendschap voort en werd de...