Alle inzendingen over Verdwaald in het lev

...zien, ik raakte in paniek. Was ik maar thuis gebleven, dacht ik. Toen het ook nog begon te regenen ben ik onder een dennenboom gaan zitten, die mij beschutte tegen de kou en nattigheid. Er zat niets anders op om te wachten dat het licht werd en dan maar hopen, dat je iemand ziet die je kan...

...hij aangericht heeft, roept hij: 'O, Moeder Maria, wat heb ik nou toch gedaan?'. Hij zet de loop van het pistool tegen zijn rechterslaap en hij knalt nog één keer.

...en kanker. De laatste jaren van jouw leven zat jij in een rolstoel. Vlak voor jouw overlijden dicteerde jij jouw onvoltooide autobiografie 'Illumination and Night Glare'. Jij overleed op 29 september 1967 na een hersenbloeding. Jij werd 50 jaar en jij bent naast jouw moeder in de Oak...

...groeien. Er staat 'Recht op antwoord, recht op leven' op. In 1970 verschenen postuum de novelle 'Tabula Rasa' en de verhalenbundel 'Kaas met gaatjes'. In 1973 verscheen de verhalenbundel 'De dorpsveroveraar' en in 1980 'Recht op antwoord & al het andere proza'. In december 2020...

...met bloemen en bonbons om haar jarenlange diensten aan mijn familie. Het is veertien jaar na het dramatische afscheid van mijn charismatische moeder.

...hun geluk, even kind te zijn. Ik bestudeer hun levenslustigheid, een drang tot ontdekken. En ik bid zachtjes voor ze, dat ze op mogen groeien tot mannen en vrouwen Gods, zoals ze bedoeld zijn. Maar het breekt me als ik zie, dat deze kinderen geen kinderen meer zijn. Hoe jong ze ook zijn, hun...

Het leven is een doolhof van elkaar snel opeenvolgende gebeurtenissen: het is belangrijk altijd op het goede pad te blijven, maar welk is dit? Probeer je terug te krabbelen, dan zul je merken dat je de weg alleen maar verder kwijt raakt. Laat je niet verleiden door de dingen op de paden van...

...gereanimeerd. Na een jaar opname in psychiatrie en jaren begeleiding, kan ik eindelijk weer genieten van het leven. Zo zie je maar, een vrouw als ik ben krijg je niet snel klein...

...niet meer te vergelijken met een normaal leven. Elke avond vertrok ik rond elf uur en ik wist altijd precies waar ik moest zijn. Maar zo snel als ik er aan kwam, zo snel was ik het ook weer kwijt. Want die anderen gingen nog wel uit stelen, maar dan wel in mijn appartement. En zij...

...schudde even met haar hoofd. Haar ogen werden helder en keken hem scherp onderzoekend aan. Jan schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik ben nergens op uit.’ ‘Oh oh. Het BS syndroom.’ ‘BS?’ Deur knikte. ‘Ja. Barmhartige Samaritaan.’ Ze nam weer een diepe trek. ‘De heilige met een...

...weet ik wat ik wel en wat ik niet wil en hoef ik geen keuzes te maken. Ik begin zo een grauw vermoeden te krijgen dat mijn kijk op het leven en de verwarring die ik daarbij ervaar te wijten is aan het feit dat ik keuzes moet maken en daar helaas niet goed in ben.

...zijn tussen rechtschapenheid en duivelskunsten ? Ik weet slechts dat de tijd niet in mijn voordeel is, ook mijn leven leidt naar een onbestemd eind. Abels hersens inslaan, ik zou het zomaar kunnen.

...daar kun je donder op zeggen..er is meer na dit leven, dus moeten we moed houden! Allemaal, want geen mens wil dood, maar dat hebben we niet voor het zeggen! Helaas maar het goede bericht is, dat er velen ons voorgingen en er niemand is teruggekomen omdat het er “niet te doen was”. Ik blijf...

...naar mijn mening. De techniek is geweldig! In een tunnel is het onmogelijk om te bellen. Maar fotos van Jupiter verzamelen geen enkel probleem. Ach, leven of geen leven zo'n driehonderdmiljard lichtjaren hier vandaan. Zou het de mensen echt wat uitmaken? De meeste wereldburgers...

...zijn er genoeg. ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’, van voormalig fulltime asielzoeker Rodaan Al Galidi bijvoorbeeld, die schreef over zijn negen jaar durende asielprocedure. Of het boek ‘438 Days’ van Franklin Jonathan, over de Salvadoraanse visser Jose Alvarenga. Hij overleefde...

...dat we er nog zijn en onze geliefden ook, dat leven leuk, opwindend en toekomstgericht kan zijn en dat het meer is dan een voorbereiding op het onvermijdelijke, een soort uitgesteld doodvonnis. Ik heb genoeg praatuurtjes gezien waarin heel Nederland in woord en gebaar verslag moet worden...

...mij was de discussie rond het voltooide leven, hoe belangrijk ook, tekenend voor waar het aan schort; we zijn in onszelf gekeerd. Geert mag de grenzen dicht willen gooien, maar mentaal staan er al slagbomen, zijn de gordijnen dicht en zetten we de slimme thermostaat een graadje...

...van de kraan alweer vergeten ben. Want alles spoelt het putje in, incluis de antwoorden op vraagstukken en die ongeschreven literatuur. Daarom het volgende. Dat ik fruitig als na een onweersbui altijd de badkamer verlaat. Meestal hevig riekend naar mijn exotische shampoo. Nu nog...

...genoeg klei vergaard? Dit wordt millimeterwerk, bij elke minimale stap ervaren of er nog vaste grond onder de voeten is. Met het aardse koord stevig om mijn middel. Een poging om uiteindelijk beide werelden binnen mijzelf te verenigen.

...van leven’ bedreigd want onze manier van leven is dat we rond negen tien uur in de binnenstad rondlopen en wijn drinken! Buma maakt in dit korte zinnetje twee fouten. De radicale islamieten bedreigen onze identiteit niet, maar versterken die en maken die als we niet uitkijken...

...chat over de leeuwen en de giraffes en het wilde leven in zijn Afrikaanse land. Ik vertelde over Artis, maar hij was niet meer zo nieuwsgierig als voorheen. Het leek alsof hij twijfelde waar hij over wilde chatten, waarschijnlijk waren zijn persoonlijke problemen zo groot dat hij opnieuw een...

In leven zijn houdt niet automatisch in dat je ook leeft.

...klik met het slurfje. Ik legde het schrift op het kastje naast mijn bed en probeerde me ondanks mijn verdriet te vermannen. Ik had helemaal geen natte droom gehad. Ik had al jarenlang last van erectiestoornissen omdat ik medicijnen tegen depressie slikte. Er was een psychiater in de stad...

...tegen de meneer.’ ‘Dag meneer. En bedankt.’ Ze kleurde. ‘Ja. Bedankt, Jan.’ ‘OK meid, knul. Zie jullie.’ Het was een beetje een Chaplinesk gezicht, die twee, hand in hand, door de Berenstraat op weg naar de Dam.

...waarna ze een lustige, maar tevens hopeloze airshow ten toon spreidt voor haar ongeïnteresseerde publiek, totdat ze van uitputting zich nestelt op het stoffige raamkozijn, haar vleugeltjes trillend in de binnenvallende zonnestreepjes... rustig...een plan bedenkend om eruit te...

...wind te waaien. Als ik mijn naam roep, echoot het geluid over uitgestrekte weidegronden in de vallei, waar bolletjes schapen grazen. Ik kijk naar de lieve wereld vanuit mijn ivoren toren, zittend op een zilvergouden zetel. “Ben ik God?” vraag ik, waarop de echoënde woesternij antwoordt...

...mijn kwaad oog, verstopte zich, hurkend in het rijzig riet. Dus waande ik me alleen, onderweg, onbespied. Bestemming onbekend. De dubbelganger kreeg een beleefde ontslagbrief. Te lang klauwde hij zich aan mijn broekspijpen vast. Tot ik blauw van ergernis met mijn bloot gat in een boom klom...

...kregen en zal ik 's middags geslapen hebben op de stretcher vóór het paviljoen onder het blauwe dekbed met mijn eigen vignet.....

...liefdevolle blikken van mijn ouders in het kleverige, rulle, geelbruine zand met bontgekleurde schepjes, vormpjes en zeefjes. Een andere keer sloeg ik langharige Schotse runderen met een cognackleurige, welhaast oranje vacht gade, die graasden aan de rand van een meer, waarin duizenden...

...en wereldreiziger maakte hij mij nog steeds verliefd. Na ons gesprek verklaarde hij dat het "gezellig" geweest was......