Alle inzendingen over We red

...was Tsead redacteur van 'Awater', hij was al redacteur van 'Hjir' geweest. In 2007 verscheen de bundel 'Bang voor de bal' en hij won 'The Battle of the Poets'. Hij won ook De gouden Lykdoarn (De gouden Likdoorn) voor het grootste cliché in een gedicht en hij won vijf weken op het...

"Kom op, sta op, we redden het wel! Ik help je, ik ben er voor je, ik zal mijn leven wagen voor jou!" Het enige wat ik van je vroeg was om me te geloven.. Je kon het niet, je wou het niet eens proberen. Je was te moe, te zeer uitgeput om me ook maar aan te willen horen. Je kon niet meer verder...

...in de hand. Er waren nog wat dames en heren op de stoep aanwezig druk converserend, één van de aanwezigen, zittend op een lege krat, voerde op een redelijk agressieve toon de regie, zijn stemgeluid was, toen we een straat verder waren, nog steeds te horen. “Wat is de volgende woning...

...andere moeders, vaders, broers, zussen en andere familie die we zo hopen te redden.

...tocht geweest en nog diep onder de indruk reden we de dijk af richting huis. Ineens zagen we een man in de verte, gebukt in het gras. Die is zeker klavers aan het zoeken voor zijn konijnen bedacht ik me. Toen we vlak in de buurt waren zei Yvonne: ”Wat doet u daar?“ Ik was de man...

...uit. Het duurde niet lang of we reden een plechtige oprijlaan op. De smeltende sneeuw viel met doffe klappen van de overhangende takken op de auto. Aan het eind van de laan kon je het met sneeuw bedekte gazon zien liggen, waar links en rechts symmetrische paden naar het bordes...

...dingetje want dat is vast niet de enige die zo redeneert? Kijk, dat de kappers het druk hebben, snap ik, maar dat mensen en masse moeten gaan shoppen, dat snap ik dan weer niet, tenzij ze die ziekte hebben genaamd: kooplust, want dat kan natuurlijk wel! Brengt me ineens op het idee, dat...

...als ie prof was geweest, had ie niet hier gereden! Dat beaam ik en we vervolgen onze weg, langzaam, genietend en langs de kant rijdend zoals het dus hoort. Wel betrap ik me erop nu de rest van de talloze wielrenners met andere ogen te bekijken, want het is dus inderdaad wel zo dat het...

...van whisky, luxekleding, schoenen uit Milaan. We reden wel eens naar een restaurant in een nabijgelegen plaatsje en dan tankten we daar ook. Een pompbediende herkende haar en zei ‘hallo, schatje’. Dat maakte me vreselijk jaloers... Personen uit haar omgeving probeerden mij ‘met goede...

...woon en stopte voor mijn huis. Ik bedankte hem vriendelijk. De chauffeur zuchtte en riep vervolgens met een brede lach: 'Ik ben zo blij met mijn auto. Hij is slechts achttien jaar!'

Er zijn 1001 redenen om tegen mij te zijn. Er is 1 reden om voor mij te zijn.

...met mijn ondertussen aangekochte auto, en we reden samen naar ons werk. Na ons werk voerde ik hem terug naar zijn woning en iedere avond werd ik uitgenodigd om iets te eten of om nana-thee te drinken. Na het eten gingen ik en mijn vriend samen met een paar andere vrienden in een cafeetje een...

... Teleurgesteld, maar niet moedeloos, reden we gedrieën terug naar mijn woonplek, we zouden het t.z.t. over doen. Het was een geslaagde repetitie. Al snel die middag werd ik gebeld door Annemarie, de superaardige, superijverige, zeer betrokken directrice, die meteen een nieuwe...

...(‘anders vat ik kou’) en gaf vol gas. We reden ons reisdoel binnen. Een oud stadje aan een langzaam stromende rivier, met een citadel op een hoge heuvel, die het plaatsje overzag. Er voerde een kabelbaantje heen. ‘Kom, we gaan eerst naar boven. Het licht is nu nog mooi. Straks zoeken we...

...(‘anders vat ik kou’) en gaf vol gas. We reden ons reisdoel binnen. Een oud stadje aan een langzaam stromende rivier, met een citadel op een hoge heuvel, die het plaatsje overzag. Er voerde een kabelbaantje heen. ‘Kom, we gaan eerst naar boven. Het licht is nu nog mooi. Straks zoeken we...

Waar geloof kan verblinden, kan de rede zo vol van zichzelf zijn dat er geen ruimte meer over is voor de waarheid.

...maar weer, maar geen kleine kater dit keer. We reden naar het asiel en onderweg werd overwogen wat bij ons zou passen en wat we eigenlijk wilden. Ik had geen flauw idee, behalve dat ik zeer zeker wist, wat ik niet wilde. We mochten rondkijken in het kattenverblijf en de eerste die onze...

...de zorg en die mag niet ziek worden! Hier wordt een mens toch warm van, zoveel begrip in zo’n klein dametje..., haar moeder appt me en vraagt: red je het nog? Kijk dat zijn de over- en weer acties die je dag kleuren. Zo kan het, zo mag het, zo hoort het. Nou de rest van ons land nog!

...en aanbod van tweedehands kinderkleding. De redacteur en ik worstelen tussendoor met een omwaaiende banner. Ik vertel hem over 'De Laakse Lente'. Een honk voor ouderen moest de deuren sluiten vanwege geldgebrek. Een stel aarzelde geen seconde en gooide hun voordeur wagenwijd open. Nu...

...mijn jongensziel zijn gegrift – de werkelijke reden waarom ik nu, tientallen jaren later, de moeite had genomen om met mijn moeder, mijn broer en mijn zoontje een slordige honderd kilometer af te leggen om bij hen op bezoek te gaan? Terwijl ik dit alles overpeinsde, gebeurde na een uur het...

...muurvast. We hadden ons zelf van schrik vast gereden. De twee reuzen Humpty en Dumpty zal ik ze voor het gemak noemen liepen naar de zijkant van de auto de geweren van hun rug halen. Ik me van geen kwaad bewust bleef perplex zitten, de chauffeur zat echter van: "Mama mia," en "Ave Maria" en...

...van zijn handen toen hij de mijne greep. We reden niet één baantje, nee, uren en uren achter elkaar krasten onze schaatsen, in hetzelfde ritme, over het ijs. Praten deden we niet. Dat was ook niet nodig. Zijn nabijheid was meer dan voldoende. Het was zo romantisch! De lantaarns strooiden...

...overgenomen. De Harley ronkte sonoor. We reden naar de rand van de stad. Ze stopte bij een poort, waarboven een bord hing. “Piet Kroes. In lompen en oude metalen.” Anita glimlachte. ‘Opa was vroeger lorrenboer. Toen mijn oma dood was wilde hij niet verhuizen.’ Een reus van een...

...de huisartspraktijk kon worden aangevangen. We reden de deur uit en gingen met de lift naar beneden. Het liefst hadden we een route genomen waarop we geen mensen zouden tegenkomen, maar dat bleek onmogelijk, zodat we al snel te midden van een flink aantal verbaasd kijkende mensen voor een...

...speciaal voor ons ‘ontgonnen’ worden. We reden op volle snelheid door dorpjes met winkeltjes, restaurants en barretjes. Olita negeerde stoïcijns de witte bordjes die elektronische snelheidscontroles in het vooruitzicht stelden. Betaalde zijn werkgever de boetes? Of draaiden wij daar...

...in de andere valies kleren van Joren. Als hij uit het ziekenhuis mocht, zouden ze hem naar ons brengen. Sonja zette me in haar auto en we reden weg. Ondanks dat ik er een goed gevoel bij had om naar dat pleeggezin te gaan, vroeg ik me toch af wat er van ons zou worden.

...dacht, die zal ik een geintje flikken en tot mijn vreugde is dat gelukt.'' Natuurlijk was ik niet kwaad meer, ik moest er nu ook om lachen. Gerrit maakte het goed met een paar borrels en we reden luid zingend naar huis. Zelfs de koeien keken naar ons en een boerendochter zwaaide naar ons en...

...ze in Utrecht. Het was op een vrijdagavond, redelijke temperatuur in het voorjaar, we zouden uitgaan in de binnenstad. Ze had een hoed op, want ze was artistiek, we kwamen op straat een groepje jongeren tegen, niet veel jonger dan we zelf waren. Ze liepen op haar af en begonnen haar te...

...stond ik voor het hek toen de school uitging. We reden naar huis en aten een broodje en hij besloot dat hij de avondmaaltijd ook wel bij ons wilde eten. Dan kon hij nog even met Opa spelen. Mama vond het ook goed en Bram vertelde dat hij vis wel lekker vond. We spraken af dat we die na school op...

...schenken, zeg niet portomonnee maar portomonja, red met z'n allen Fred !!