Alle inzendingen over deuren

Op vrijdag avond kwam ik thuis, ik deed de deur open en ik zag een envelop liggen met mijn naam erop. Ik pak hem op en ik loop naar m'n kamer om hem rustig te gaan lezen. In de brief stond: Lieve Nancy, Met deze brief wil ik laten weten dat je altijd een goeie vriendin van me bent geweest...

...langs toegetrokken overgordijnen en afgesloten deuren. Het licht dempt als het duistert. Hannah, waar ben je? Met ouder worden weet zij precies hoelang een avond in haar korte jaren duren kan. Een venster op haar verleden, haar heelal. De schemerzone als het licht zijn kracht verliest beangstigt...

a. omwille van de menige lijmende vingers, kijk, met ogen van havensteen weggeworpen door het gescheurde vlies, waar het klamme schroot van de avond verzinkend tussen de benen van de schaar die zij baart, onooglijk stil in haar weeën, als lucht in lucht opgelost, zo worden wij allemaal treinen ter...

...Dat idee voelde bevrijdend en het opende nieuwe deuren. Tot zover heb ik mijn 1ste week alleen ervaren. Trots, woede, eenzaamheid, verdriet, verstomd, onverschillig maar uiteindelijk bevrijdend. En nu? Nu sla ik een andere weg in, een nieuwe en onbekende weg en dat voelt zo heel onverwachts...

Mag ik je hand vast houden? Ik kijk hem aan en lach, natuurlijk mag dat. Hij pakt mijn hand en ik voel dat zijn handen klam zijn. Mijn handen verdwijnen in die van hem. Ik kijk naar het scherm waar de film op afdraait en voel me enigszins afwezig. Ik kijk naar onze handen verstrengeld in...

Ik kijk op ze neer. Twee kleine mannetjes, laarsjes aan, parapluutje stevig in de hand van de grootste van de twee. Hij heeft net aangebeld. Kon er net bij. Trouwhartig kijken ze naar me op. Dan overhandigt de oudste me een vel papier, keurig netjes opengevouwen. Ernstig, vragend. "Heb jij...

De deurbel ging en ik was echt verrast toen er een bode voor de deur stond. Een pakje voor mij en van wie…??? Het was erg licht en ik kon me echt niet bedenken wie zo iets zou doen. Ik heb een vriendin die met de kerst altijd iets geeft, maar nooit stuurt ze dat over de post. Ik zag...

Als een steek een klap een schot. Ik voel het wel maar geloof niet dat deze pijn mij kan overmannen. Je bent weg. Zak langszaam ineen. Verdoofd door eenzaamheid maakt mijn onvertrokken ziel van elke gedachte aan jou een destructief paradijs. Van de schoonheid van een ondergaande zon zak je...

'Hij was bijna dood geweest' had hij de oude vrouw verteld, die hij hielp met de tuin. Zou hij echt bijna dood geweest zijn, was haar overdenking. Het was me wat, een moeilijk onderwerp hoor. Tenslotte kon de man wel een ernstige ziekte hebben opgelopen. Misschien zelfs wel...

Lijn 21 richting Westerpark zit vol. 'Afgelaaien vol', om met de buschauffeur te spreken. Hij waarschuwt zijn baas dat de 'reguliere passagiers' het nakijken hebben. Dat roept de vraag op wat wij dan zijn: bijzondere passagiers? Dat hoor je hem niet zeggen. De bekende beeldspraak dringt zich...

...mama’s lavendeltuin hangt om me heen. En deuren openen vanzelf. Ik kwam thuis en een kleine jongen zit aan tafel. Uit zijn mond klinken leugens nog mooi. Reuzen klimmen tegen de wanden op en ruiters jagen door hemelen. Een prinsje zonder wit paard. Katers spinnen de blues in...

Het oude zeer uit je leven laten vloeien is niet zomaar iets! Door veel verdriet in je leven moet je niet vergeten, dat daar zelfs een eind aan komt. Het verwerkingsproces is niet altijd even gemakkelijk. Maar op een gegeven moment moet je beseffen, dat er nog meer in deze wereld is. Opeens...

Onthoud mij, geef me een plek in je hart. Als het niet anders kan is een plek in jouw hoofd ook goed. Zeg me maar wat je denkt. Ik zag je gaan, met gebogen schouders, een schril contrast met je opgewekte glimlach. Ik probeerde de mijne te rechten, ik wilde niet dat je ging. Mijn tranen komen...

...zo vaak deed. De fabriek moest in 2002 de deuren sluiten vanwege stank- en geluidsoverlast. Nooit iets geroken of gehoord, om de simpele reden dat ik er toen nog niet woonde. De in 1908 geopende Stichtsche Olie- en Lijnkoekenfabriek stond op de nominatie om te worden gesloopt. Alleen de...

Gisteren staat er ineens een buurvrouw voor mijn deur, ding-dong ik doe open. Dit buurtje - iets jonger dan ik - vraagt ineens aan mij of ik grote handen heb. Moet ik toegeven dat ik flinke kolenschoppen onder aan mijn armen heb zitten en verbaasd hou ik mijn handen omhoog. Ineens geeft zij mij...

Het was een invaller die avond en hij hield echt niet meer op. De dienst was ’s avonds om zeven uur begonnen en normaal gesproken kon men dan altijd zo tegen kwart over acht wel weer buiten staan. Zo niet vanavond. Rond negen uur begonnen er gemeenteleden ongemakkelijk te schuifelen. Om en nabij...

Daar ligt hij. Zogezegd onverschillig. Maar als ik beweeg, luikt hij een oog. Het registreert alles. Het denkt: ‘Misschien neemt hij me mee op stap.’ ‘Misschien valt er een knabbelkoekje uit de kast.’ Hij denkt dat ik niet zie dat hij kijkt. Kijk: hij kijkt weer weg. Nee, hij wil zich niet...

Het is niet eens zover naar de hemel. Ik was het wel gewend om weg te gaan. Normaal grom ik bij de deur van de kamer 'tot vanavond'. Of ik schrijf ik wat in het familykladblok als ik de laatste ben die het huis verlaat. Maar voor altijd, dat had ik nog niet meegemaakt. Het is een afscheid waar...

Met mijn korte beentjes leek het pad eindeloos. Stapje voor stapje kwam ik dichterbij mijn doel, de deur van mevrouw De Jong. Ik liep zonder te kloppen naar binnen. “Hallo, hier ben ik weer”, riep ik vrolijk. Mevrouw De Jong keek op van haar wasgoed en was zichtbaar verrast me te zien....

Ik kijk de man die schuin tegenover me zit aan. Terwijl ik me concentreer op wat hij zegt, merk ik dat ik word afgeleid door wat ik ruik. Het is subtiel en ik kan het niet thuisbrengen. Ik kijk hem nog eens aan en bedenk me dat hij hovenier is en de hele dag in de buitenlucht werkt. In het...

Toen het van de week een dag of twee gevroren had, kwam er een haan bij ons in de straat. Nu woon ik wel aan de kant van een dorp. Maar een haan? Natuurlijk wist niemand waar hij vandaan kwam en nog minder wanneer hij weer zou vertrekken. Op een gegeven moment merkte ik dat de haan zijn nieuwe...

Oké, ik had het misschien kunnen zien aankomen. Tenslotte had ik haar een borstvergroting cadeau gedaan. Je moet met je tijd mee. Vroeger zou zij het als een belediging hebben opgevat. Maar dat is nu passé. De vrouw van nu is kunstig van modernistische klei geboetseerd naar de modellen van...

Wouter. Hmmm. Wouter. Ja! Leg die blackberry even weg. Ja maar. Wég Wouter en telefoon UIT!.. Maar ik. En die dikke tas dicht.. Maar Bar, ik word zo opgehaald en Jij gaat nergens heen mannetje.. Hoezo? Vertel eens Wouter hoeveel kinderen hebben we? Eh, twee? DRIE! 'N jaar geleden is...

Het begon met de gedachte. Tijdens mijn schilderen ervoer ik de beperking van mijn veldezel en fantaseerde over een draaibaar model. Ik wist dat hij bestond; de atelierezel. Mijn gedachten dreven af naar mijn schilderkompanen, wellicht dat zij nog ergens zo'n ding hadden staan. En zoals de...

'Ja, dat is 'm,' fluistert ze als we bij de ezel staan. 'Die heeft E. een paar dagen terug buiten gezet.' We keken er met een overwinnaarsblik naar. Nu had ik de buit binnen dacht ik. Ik zag direct kans om de prijs te verlagen. Want een gevonden ezel brengt altijd winst op voor de...

Hoe kan ik nu zo dom zijn? Je hoort het wel eens op de televisie, over het ongewild een contract afsluiten. Je hoort hoe mensen worden omgepraat en daarom antwoord ik altijd als er iemand belt, direct met: nee, dank u wel. Maar nu ben ik er dus zelf toch ook in getrapt. Ik heb er heel de nacht...

...burgerlijke stoelentellers, of laat de deuren openstaan, dat doen zelfs de roomsen tijdens druk bezochte missen!'. 'Nee, meneer, gij staat niet op de officiële lijst!', weergalmt het nu door heel Gouda tot de lezing definitief voorbij zal zijn en ik misschien nog een glimp van zijn...

‘Gaan we komend weekend naar het ponypark in Slagharen?’ vraagt de kleine Daniel Lohues afgelopen donderdag tijdens zijn show in Steenwijk aan zijn moeder en die antwoordt in de taal van mijn vader: ‘Jao, jao, dat wee’k nog nie, doar muit ik nog eev’n over denken.’ Vervolgens springt...

...zoeken waarschijnlijk achter hun gesloten deuren ook niet naar zelfverdieping, hogere waarden of de schoonheid van kunstuitingen. Of zijn het mensen die zich maar nauwelijks staande houden in onze economie en verdienen juist die bekvechters mijn waardering, ook al omdat ze de...

Of je nou wel of niet gevaccineerd bent is niet eens meer de vraag, je bepaalt zelf of je wel-of niet die spuiten in je wilt laten parkeren, maar wat te denken van: je gaat naar een restaurant om er gezellig te eten, immers kan dat weer ehh tenminste als je zelf aan kunt tonen middels de QR code...