Alle inzendingen over jeugdherinnering

Het is nog vroeg in de morgen De zon staat al hoog. Gauw eet zij haar boterhammen met kruisbessenjam. Mmm.....eigengemaakte jam. Zij likt haar lippen vol ongeduld en oma schenkt haar een glimlach. Snel drinkt zij haar beker leeg en rent van tafel. Buiten rommelt opa al wat rond zoals elke...

...en maakt het de illusie kapot. Blijf maar liever mijn zoete droom. Mijn eigen jeugdherinnering.

Verliefd. Ik zit in de derde klas. Erik zit in de tweede klas. Erik is een kop kleiner dan ik. Erik kan goed op zijn handen staan. Ik kan goed op mijn handen staan met mijn benen tegen de muur. Het moeilijkst wat ik kan is een bruggetje maken. Er is een moment dat ik de enige ben die dit...

...in dit levensverhaal wordt aangesproken. 'Jeugdherinneringen' van Maxim (Alekséj, Maksímovítsj, Pésjkov, Lekséj, Lekséjka, Oljócha, Oljósja, Oljóska, Aljósjenka, Lónja, Lónka, Maksímytsj, Kasjírin) Gorki is een fan-tas-ti-sch-e roman. Gorki beschrijft in deze trilogie de...

Mijn vroegste herinneringen aan mijn schooltijd zijn de herinneringen aan de lagere school. Want toen heette het nog geen basisschool. Je had de kleuterschool en de lagere school. In mijn tijd waren dat twee aparte gebouwen. Als je zes jaar oud was, mocht je naar de lagere school, "de grote...

...geschonden door granaten, vertegenwoordigt jeugdherinneringen voor me. In vroege jaren van mijn jeugd tekende ik haar boogvormige ramen na en ik kleurde deze in. Haar interieur was mooi en sfeervol wanneer de bloemen, de kaarsen en de gouden parafernalia welhaast vervaagden en...

In mijn vroege jeugdherinneringen siert een weelderige treurwilg de tuin van onze buren. Elk voorjaar kwam de knoestige stam met zijn afstaande takken als een gapend spook tot leven. Dan leek het of de boom moeizaam zijn stramme wortels krulde en strekte, vastberaden om de harde winterbodem los te...

...van mijn allerliefste, in een wijk waarin mijn jeugdherinneringen liggen opgestapeld als betrof het een desastreuze blokkentoren. En daar is ook de klokkentoren van de kerk waarin wij onze tante ten grave moesten dragen en aan de andere kant stroomt het zwarte water van het Wilhelminakanaal...

...van de allerliefste, in een wijk waarin mijn jeugdherinneringen liggen opgestapeld als betrof het een desastreuze blokkentoren. Daar is ook de klokkentoren van de kerk waar wij onze tante ten grave droegen en aan de andere kant stroomt het zwarte water van het Wilhelminakanaal waarop de...

Toen ik tien jaar was woonde mijn ouders op een dorp in de kop van Noord-Holland. In onze straat was ook een hoefsmid, Klaas heette hij, en hield konijnen en duiven. Een paar keer had ik hem vriendelijk gevraagd of hij een konijntje voor mij had. ''Nog niet Keesie'', zei hij dan. Op een...

In de kleine slaapkamer van het arbeidershuisje stonden de twee monumentale eikenhouten ledikanten, erfstukken van een tante. Een smal gangetje scheidde de bedden. De zusjes; mijn zusje en ik brachten er de winternachten door in die verre, voorbije jaren en op de beslagen ruiten tekende ik...

We wisten als kinderen dat zich ver achter de huizen van onze arbeiderswijk en nog verder achter het "Leijpark" dat zich als een beschermende groene gordel tegen de stad aan schurkte de "Belt" bevond en deze vormde het brandpunt van onze macabere fantasieën en voorstellingen. Op "De Belt"...

...escapades en zwerftochten met mama en daar, op het terras, aan de rand van een rustiek en mystiek vijvertje deelde ik nog in de treurnis van mijn maatje over haar jeugdherinneringen en, geheel geabsorbeerd en geobsedeerd door eigen problemen en verleden, vermeed zij de schijnwerper van...

...en gedichten vandaan komt en dan komen andere jeugdherinneringen bovendrijven. Want mijn vader had bij ons op een wand in de winkel een vers laten aanbrengen, waarvan ik de herkomst nog steeds niet heb achterhaald. Misschien dat u mij verder kunt helpen. Het vers gaat zo: Ik bak zo goed ik...

...het tijd werd voor een CT-scan, deelde ik een jeugdherinnering met haar, die ik boven alles liefheb en vroeg ik haar of ze zich die kerstnacht herinnerde, die stille, magische kerstnacht van vijftig jaar her, toen de straten overdekt waren met sneeuw en we met onze ouders naar het kleine kerkje...

...en ze aaneen konden rijgen voor een krans in ons haar. Zo zijn mijn vroegste jeugdherinneringen!

...borrelden er allerlei jeugdherinneringen boven. Jeugdherinneringen ja, want zo lang is het al geleden dat wij hier schaatsbaar ijs hebben gehad. Vijftien jaar oud zijn ze, maar gloedjenieuw. Alhoewel het buiten vriest, stop ik mijn schaatsen maar weer onder in de doos. Ik geloof nooit dat het...

...een schamele troost en een tot weemoed stemmende jeugdherinnering voor de slachtoffers en gedupeerden die hier passeren, vaak in rolstoelen, met wandelstokken en rollators, al of niet in het gezelschap van dierbaren. En aan de wand ziet men de ontroerende, schamele "kunstwerken": de...

'Klein Ulsda', las ik op een wit bordje dat al half was weggezakt in de berm van de B-weg. De bebouwing van dit gehucht bestond uit wat boerderijen en rijtjeshuizen aan weerszijden van het smalle, al vele malen opgelapte asfaltweggetje op luttele kilometers van de Duitse grens. De ruitewisser van...

Ik schrok op uit mijn overpeinzingen. We reden de oprijlaan van de vrijstaande eengezinswoning op waar mijn oom en tante woonden. Met piepende remmen kwam de Japanner tot stilstand. Opgetogen werden we door het hoogbejaarde echtpaar verwelkomd: ze waren oprecht blij dat we hen met een bezoek...

Toen ik daar zo een tijdje gezeten had, keek ik op de klok: vier uur. Dat betekende dat het langzamerhand tijd werd om afscheid te nemen. Ik kuchte een paar keer nadrukkelijk en probeerde door het voortkabbelende gesprek heen te breken. Op een luidere toon dan ik eigenlijk gewild had riep ik:...

De Noordelijke wijk van Rotterdam heeft een ondernemende geest, die in het klein woekert als de streefzucht van een wereldstad. Tegelijk heerst hier de geborgenheid van een tevreden dorp, dat vol weelde bloeit. Veel mooie, bevallige singels met luchtig kroos, liggen vredig onder overhangend lover...

Berend had door de ziekte van Lyme een verzwakte gezondheid. Het was nog niet gelukt om samen de vader van Bjarne te bezoeken, nu die in zijn allerlaatste levensfase was. Bjarne durfde ook niet goed alleen te gaan. Het was de laatste tijd gaan spoken in zijn hoofd. Een dubbele verhuizing was het...

De documentairemakers hebben kennelijk ondanks alles als een lieflijk sprookje willen presenteren dat echter omkleed is met de gruwelijkheid van nazisme, gaskamers en de ultieme vernietiging.... De tante was niet ouder dan dertig. Ze borduurde en tekende graag en maakte keurige knipsels van...

Twee echtparen hadden plaatsgenomen in de leren fauteuils voor het raam van het restaurant dat uitzicht bood op de drukke winkelpromenade en zetten zich aan het menu; de varkenshaas, de frites en het overige. Ik wachtte bij twee koppen thee op mijn vriendin. Verderop in de zaak sprongen aan de...

Met mijn goede ouders; bij hun leven zozeer getormenteerd en gekweld door het levenslot en het ongeluk van hun zoontje, onze broer, legden we eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het wevershuisje, eens het domicilie van de Heilige Petrus Donders, later...

“Waag het niet uit je bed te komen,” had vader gezegd... Als ’s avonds het licht in zijn kamertje uitgaat en hij alleen achterblijft, knijpt het jongetje zijn ogen stijf dicht en duikt op zijn rechterzij met zijn hoofd diep in het kussen weg. Meteen hoort hij het vertrouwde kaboem,...

“Kijk je wel uit,” zei mijn vrouw, toen ik afgelopen zondag dan eindelijk tijd gevonden had samen met mijn zoon een grote bevroren plas te gaan zoeken om daar de ijzers onder te binden. Al is het al meer dan vijfentwintig jaar geleden, ze is nog altijd niet vergeten hoe ze me eens door het ijs...

...bij me eten en vermaakt me dan met haar jeugdherinneringen en andere levensverhalen. Vandaag ging het vooral over haar familie die deels in de Zaanstreek woonde. Een wonderwel bespraakte Oom gebruikte sappige uitdrukkingen die je vandaag de dag niet meer hoort. Zo sprak hij van...

...aan zijn jeugd te bestaan. Hij zou er een boek over vol kunnen schrijven. Een boek vol jeugdherinneringen. Een boek om over te dromen.