Verlate notitie bij de vijf mei-viering 2011 / Een lieflijk sprookje of het toppunt van gruwelijkheid?

De documentairemakers hebben kennelijk ondanks alles als een lieflijk sprookje willen presenteren dat echter omkleed is met de gruwelijkheid van nazisme, gaskamers en de ultieme vernietiging....

De tante was niet ouder dan dertig. Ze borduurde en tekende graag en maakte keurige knipsels van Indische voorstellingen.

Ze was zijn lievelingstante. Als jongeman koesterde hij zich in haar zorg en aandacht. Hij voelde zich beschermd alsof over zijn kleine, poëtische wereld een stolp was gezet die de kinderlijke tafereeltjes van zijn jeugd overhuifde. En daar een zachte lieflijkheid aan verleende die in tegenstelling stond tot toekomstige gebeurtenissen. Die zouden de flagrante schending van alle lieflijkheid, alle poëzie betekenen en de ultieme tegenstelling tot dit sprookje van zijn jeugd en het onuitsprekelijk onmenselijke oproepen.

Hij is, zestig jaar na dato, gaan zoeken naar de panorama's en decors van zijn jeugd omdat hij geen rust kon vinden. Hij vond de boerderij terug waaruit hij eens weggevoerd was door brute misdadigers voor wie het woord "mens" als onbruikbaar moet worden beschouwd. Hij is weggevoerd naar het meest verschrikkelijke oord der mensengeschiedenis, het huiveringwekkende voorportaal van het einde.

Haar foto op zijn dressoir toont het gezicht van de nog jonge vrouw, een meisje haast nog. slechts één portret in de eindeloze portrettengalerij van de mensheid.....

oorlog tante jeugdherinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 3 stemmen 480