Autobiografieen

In mijn dromen was ik gaan geloven, want die kon ik niet plannen, zoals in de maatschappij het dagelijks leven werd gepland. Dromen kon ik niet beïnvloeden, maar ze hadden wel veel invloed op mij. Het was een obsessie geworden, de bomen van het zuchtend landschap, de droomkasteeltjes voor de...

Er gebeurden op de datingsite geen gebeurtenissen meer die de moeite waren om over naar huis te schrijven. Ik had nog altijd een ambivalent gevoel over mijn latente homoseksualiteit en ik kon me niet goed vinden in de vrije seksuele moraal die veel homoseksuelen hanteerden in het leggen van...

Het was de dertiende lente uit mijn jonge leven. Alles was aan verandering onderhevig, gedachten over mezelf en de wereld, de verhouding tot mijn ouders en mijn broers en zus, het beeld dat ik had van de mensheid, de grapjes die ik niet altijd begreep, ze veranderden met mijn leeftijd en het...

Ook moeder vond hem leuk. Mijn vriend en zij konden goed met elkaar overweg en dat vond ik fijn. Hij vond mijn moeder een geweldige zakenvrouw. Het was een verrijking om haar als zakenvrouw te zien. Daar kon ik best trots op zijn. Op den duur begon ik de manier waarop mijn moeder over mijn vriend...

Als moeder met mij moest praten, straalde ze een zenuwachtige urgentie uit die me dwong om te luisteren. Ze had iets heel belangrijks te vertellen en het was speciaal 'onder ons'. Ik kreeg dan het gevoel alsof ik was bevoorrecht. Soms gaf ze me cadeau's omdat ik 'de eerstgeborene' was en dat klonk...

De oudste dochter van de legendarische Amerikaanse zanger Johnny Cash, Rosanne Cash maakte een tijd geleden een mooi muziekalbum met daarop het nummer “World of strange design”. De titel van dit verhaal ontleende ik aan de titel van dat lied. Op de een of andere manier moest ik altijd...

Op school had de ondeugende tuinderszoon Arthur uit Vleuten de geschiedenisles over de stad Utrecht verziekt. Maar de geschiedenisleraar had er kennelijk wel begrip voor en gaf de leerlingen de gelegenheid om bij te komen van het lachen. De grap op het randje van goed fatsoen viel bij de jeugd...

Onlangs was het weer zover voor mijn halfjaarlijkse bezoek aan mijn huisarts, een innemende, zachtaardige, vriendelijke en begripvolle vrouw. We hadden met elkaar afgesproken, dat we om het half jaar even een evaluatie houden inzake mijn antidepressiva-gebruik, wat al ruim 17 jaar gaande is en wat...

Toen de door de zon bruin geworden zomerblonde Bjarne nog een kleine jongen was had hij een lichte obsessie voor het leven van de oorspronkelijke bewoners van het Amerikaanse continent, de indianen. Hij had er op school over geleerd en er verschenen documentaires op de televisie die toen alleen nog...

Voor het eerst in lange tijd ben ik weer eens naar de bioscoop gegaan, deze keer in de nieuwe Cinema Gouda, naast het NS-station. Het is er zeer ruim en luxe. Met een roltrap ging ik omhoog en ik zag meteen een mooie bar met diverse zitgelegenheden. Ik moest naar zaal 2, waar tenslotte welgeteld 6...

Als kleine blond gebruinde jongen had Bjarne zo genoten van de wielrenners Joop en Hennie die zeer succesvol waren tijdens hun rijdende carrière. Het waren de eerste jaren van de kleuren beeldbuis en Hennie en Joop droegen mooie truien tijdens de meerdaagse wielerkoersen in het Zuiden. Des te...

Er is niemand die mijn weg kan lopen, kan rennen, bewandelen of anderszins. Er is niemand die in mijn schoenen kan staan, al hebben ze mijn maat. Niemand is in staat om: zich in mijn leven, in te leven. Natuurlijk hoor ik mensen zuchten en beamen dat het klopt! Je kunt immers een andermans leven...

Ik was al ver in de twintig, toen ik mijzelf vrijwillig heb laten opnemen in de therapeutische gemeenschap 'De Strook' op het psychiatrisch complex 'Veldwijk' in Ermelo. Ik had namelijk totaal geen aansluiting meer met de mensenwereld en ik hield me maar amper in stand met sterke drank,...

Het was het eerste weekend na de crematie van mijn oude moeder, een zaterdagnacht. Op de datingsite Planet Romeo werd ik benaderd door een veertigjarige Amerikaanse soldaat. Hij was kapitein in het Amerikaanse leger en stond op het punt om voor een missie naar Afghanistan te vertrekken. Hij...

Die sombere dinsdag 1 mei 2018 was het aangenaam mijn huisarts weer eens te spreken. Het was een goedlachse vlot pratende vrouw die met nauwkeurigheid nieuwsgierig was naar de vorm en omvang van mijn ontlasting. Ik moest doorgaan met het extra vezels slikken en proberen om overdag ook wat te eten....

Die zonnige dinsdag in de meimaand die met haar warme temperaturen bijna tot einde was gebracht had ik de oudere casemanager op bezoek voor de geestelijke gezondheidszorg. Ze gaf overal correcte sociale antwoorden op, maar het waren geen woorden of gedachten die ik zelf niet kon bedenken. Ze kon...

  Een jaar of 8 was ik, mijn grote stoere en sterke papa ging het gras maaien in de boomgaard. Mijn broertje en ik mochten mijn vader helpen. De geur van de maaier met de benzine lucht, gemengd met de geur van vers gemaaid gras vond ik onweerstaanbaar. Geboeid keek ik toe hoe eerst mijn...

Wat zou de stoere tuinderszoon Arthur van zijn blouse hebben gevonden? En hoe zou het met de charmante Kees zijn nu hij van school af was gegaan? Bjarne was een beetje over zijn eigen leven aan het peinzen in deze vreemde omgeving. Hij dacht weer terug aan de geestenbezweerder waar zijn beste...

De late voorjaarsmiddag fietste ik weer terug naar de woning van de zes jaar oudere Berend, waar ik tijdelijk logeerde. Ik vertelde hem het verhaal. Hij geloofde me niet en vroeg of ik sleutelgeld had betaald. “Nee, ik hoefde geen sleutelgeld te betalen”, zei ik en ik begon op te scheppen over...

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G...

Ik twijfel hoe ik mijn blog zal noemen. ‘Ende versaegt niet’ had ik bedacht. ‘Hallo’ reageert Woemi, ‘we leven wel in de eenentwintigste eeuw’. Zelfs Van Dale kent het niet vertelt ze me na enig googelen. ‘Dy January’ klinkt zo hopeloos. Zeker nu ik me de tweede alweer meld bij de...

Een bijzondere zaterdag in de stad Utrecht waar de jeugdige Bjarne Gosse die lente van het jaar 1982 verbleef: Natuurlijk was Bjarne een klein beetje zenuwachtig toen hij op weg ging naar het diner waarvoor hij was uitgenodigd in het huis van Emma Petronella. Het statige herenhuis waar hij in de...

Vervolg op 'Het berouw'. Uiteindelijk heb ik de notaris van mijn familie op kunnen sporen en zelfs zonder paspoort het testament gekregen. De notaris vond het een vreemde zaak. Ondertussen stuurde moeder mij naar hun boekhouder. Deze man nodige me uit op zijn kantoor alwaar ik rond mocht...

De uitbundige Emma bezorgde de verlegen Bjarne telkens een nieuw dilemma. Wanneer hij haar nodig had voor de liefde, dan was ze er niet, altijd op reis voor haar ambities. En als ze er wel was, bleek ze dikwijls opdringerig en hongerig naar aandacht voor zaken waar Bjarne nauwelijks verstand van...

Vervolg op 'Het berouw'.  Door een verhuizing in 2014 in verband met afbraak, kreeg ik de kans mijn nieuwe adres niet aan de familie door te geven zodat ik van die perverse brieven van mijn moeder af was. Brieven die beschreven dat ze eeuwig op mij zou wachten met haar armen wijd en ik stapje...

Toen de jeugdige Bjarne Gosse weer in zijn gehuurde kamer was, in het huis van Emma, die van niets wist, besloot hij eindelijk de brief van Gerard Vroeg te gaan lezen. Hij was daar vanwege het romantische liefdesavontuur met Kees Broodakker, nog niet eerder aan toe gekomen. “Beste Bjarne...

Zeer binnenkort, begin april, hoop ik de leeftijd van 88 jaar te mogen bereiken. Nu is dit feit tegenwoordig echt niet meer zo uitzonderlijk en tóch zou ik sommige gedachten die daarover bij mij opkomen graag met geïnteresseerden onder u willen delen. Ik zou dit willen doen door gebruik te maken...

In de Amsterdamse Staatsliedenbuurt werd een dichtcursus gegeven waar Bjarne zich voor inschreef. Het waren leerzame schrijfsessies, met als resultaat een dichtkrant waarin de gedichten werden opgenomen van de verschillende deelnemers. Het was Wim Brands die leiding aan deze bijeenkomsten gaf....

Het voorjaar van 2015 werd opgeschrikt door een mailbericht van de zus van Bjarne. Geschrokken staarde Bjarne naar de tekst die op het beeldscherm van zijn computer was te lezen. Zijn oude vader had niet lang meer te leven. Er was nog voldoende tijd om afscheid te nemen, maar Bjarne moest niet te...

Ik was eigenlijk gestopt met schrijven voor Nederlands.nl, maar ik heb een herinnering aan Wim Brands die onlangs zelfmoord heeft gepleegd die ik graag met jullie wil delen. Het was in het jaar 2000 als ik mij het goed herinner. Ik was in Amsterdam lid van het Diep Water Collectief, een...