Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Het diner 2

Wat zou de stoere tuinderszoon Arthur van zijn blouse hebben gevonden? En hoe zou het met de charmante Kees zijn nu hij van school af was gegaan? Bjarne was een beetje over zijn eigen leven aan het peinzen in deze vreemde omgeving.

Hij dacht weer terug aan de geestenbezweerder waar zijn beste vriend Berend het steeds over had. Het was een buurman van zijn moeder, waarschijnlijk een gek want hij haalde allerlei vreemde dingen uit. Hij sprak over magische schilderijen en pratende brievenbussen. Vooral over de pratende brievenbussen ging er een gerucht rond. Voor Bjarne moeilijk te begrijpen. Onzin leek hem het.

Zwijgende bloemen die plotseling een liedje gingen zingen, daar had die bezweerder het over. Zijn gedachten dwaalden af. Emma Petronella en haar knappe vriendin uit Parijs waren druk aan het praten en ze gebruikten daarvoor de prachtig klinkende Franse taal.

De heerlijk geurende Emma Petronella vroeg niet of de verlegen Bjarne van rode wijn hield. Ze schonk het fraaie glas dat voor hem stond zonder iets te zeggen vol en ze bleef vrolijk doorpraten met de Franse Victoria Martin wier uiterlijk Bjarne nog steeds verbaasde.

Ze had zo voor een jongeman door kunnen gaan. Als hij niet wist dat ze een vrouw was, had Bjarne ook kunnen denken dat het een man was. Maar ze droeg een zwart rokje en ze had een hese vrouwelijke stem. Ze leken elkaar goed te kennen. Emma Petronella sprak vloeiend Frans, misschien sprak ze die taal zelfs sneller dan ze in het Nederlands sprak. Ze was een ware spraakwaterval. Het ging onophoudelijk door. De jongeling Bjarne Gosse liet het als een muzikaal praatgedicht, zonder begin of einde, over zich heen komen terwijl hij Frits zorgvuldig aaide onder zijn harige kin. Plotseling voelde het amusant om hier te zijn.

Emma Petronella, de vrouw met het flamboyante karakter, was aan het woord aan de dinertafel bij kaarslicht. Ze deed Bjarne Gosse denken aan een diva, charismatisch, zelfbewust en voortdurend vol van zichzelf en van de wereld om haar heen. Ze had een talkshow kunnen presenteren of een modeshow met haar prachtige verschijning en haar vlotte elegante babbel.

Even verzonk de jeugdige Bjarne weer in een mijmering. De jongeling had een boekenkast vol met dierengeluiden in zijn gedachten. Een dierentuin vol met dierenwoorden en dierengebaren. Hij liet het gelaten over zich heenkomen. Het was een spraakwaterval met oerwoudgeluiden in zijn dromerige gedachten. De twee vrouwen kwamen soms dichtbij in zijn gedachten, het andere moment waren ze weer ver weg en leek Bjarne zich alleen met Frits in de kamer te bevinden.

Dan dacht hij aan zijn klasgenoten. Arthur was gestopt met pesten toen hij had gemerkt dat Bjarne niet dom was en hij gewoon geen geld had om mooie kleren te kopen. En nu zat Bjarne hier toch in zijn allermooiste verschijning met een heerlijk geurtje in zijn nek en een zwartharig monster met heldere blauwe ogen te aaien.

Wijn, rode wijn, hij had het eerder gedronken, maar nooit van deze kwaliteit. Deze fles kwam niet uit de supermarkt, zoveel ving hij wel op uit de Franstalige woorden van Victoria Martin die hem met lichaamstaal aanmoedigde nog een slok te nemen. Misschien probeerde ze even aan de aandacht van Emma Petronella te ontsnappen. Ze hief haar glas boven de tafel en maakte een proostende beweging naar Bjarne. Toen nam ze een slok, en maakte ze een tuitmondje terwijl ze haar linkerhand goedkeurend langs haar linkerwang bewoog. “Lekker, lekker” probeerde ze te vertellen met haar verrukkelijke Franse tongval. “Lekker, lekker” drong het tot hem door. En hij liet nogmaals zijn genegenheid voor Frits merken.

Bjarne Gosse nam een flinke slok van de rode wijn. Hij merkte dat het heel zware wijn was. Het bedwelmde hem nog voor het diner was begonnen met de beroemde vissoep waar ook garnalen in dreven. Het zag er bijzonder uit, maar Bjarne Gosse had geleerd dat je geen rode wijn bij vissoep moest drinken, maar witte wijn omdat dat beter combineerde. Hij besloot er maar niets over te zeggen. Hij hield met zijn linkerhand zijn stropdas tegen zodat die niet in de soep ging hangen. Frits was inmiddels van zijn schoot gesprongen en door Emma Petronella naar een andere kamer gedirigeerd. Er viel een merkwaardige lange stilte toen ze alle drie van de soep genoten. Dit was de lekkerste soep die Bjarne ooit had gegeten. Hij kreeg het warm van binnen. Er was een nieuwe episode in zijn leven aangebroken. Een periode van genieten.
De rode wijn begon steeds meer naar zijn jeugdige hoofd te stijgen.

Bjarne dacht weer aan Arthur en aan Kees Broodakker die jarenlang naast hem in de klas had gezeten op de school voor moeilijk opvoedbare jongens. Bjarne wilde net als Arthur een mooie leren jas.

Het was aan alles te merken, aan de sfeer in de kamer, aan de smaak van de verrukkelijke soep, aan de diepere bedoeling van de excellente rode wijn, aan de gemoedelijke zigeunermuziek die op de achtergrond klonk, aan het voortdurende glimlachen van Emma Petronella en haar Franse vriendin Victoria Martin, het kon niet anders dan dat dit een gedenkwaardige avond zou worden.

De jongeling Bjarne zag dat zijn gezicht in het wijnglas weerspiegelde. Een merkwaardig gezichtje met grote verbaasde ogen.  

Schrijver: Bjarne Gosse
24 maart 2022


Geplaatst in de categorie: voedsel

5.0 met 3 stemmen 198



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)