Verhalen

Nergens had foppe zo een hekel aan als aan uit eten gaan. Weggegooid geld in een drukke zaak en dan de verkering weer uit en een te volle maag. Nee dat moest anders. Onder het genot van een nachtelijk muziekje en de volle maan schreef hij zijn smulpaleis waar een ieder aan zijn trekken kwam. Ten ...

ACHTER DE GERANIUMS. Een paar jaar geleden hadden de oudjes in de zomer een huisje gehuurd, die nog vrij was, ongeveer één kilometer van het strand, in de kop van Noord-Holland. Het was een lange rit vanuit Drenthe via de afsluitdijk, maar de volgepropte Daf, zo lek als een mandje, bracht ze op...

Het Concertgebouw in Amsterdam had in de dagbladen een advertentie geplaatst, gezocht werden sopranen om een aria te zingen in een Operette orkest. Mijn zuster Sjaan, oud 74 jaar, had zich opgegeven, zij houdt van operette muziek en waagde een kans. De dag was aangebroken om haar met mijn auto te ...

Cornelis is dood. Een ouwe kerel waaraan we moesten sjorren en trekken om er nog een beetje beweging in te krijgen. Eigenlijk meer last dan lust. Geestelijk begon ie ook al flink achteruit te boeren. Hij kon alleen nog maar piepen dat ie naar bed wilde, niet eten wilde, dood wilde. Een haast menson...

''Ik ga wel naar de markt, Mien, blijf maar lekker thuis, moet ik paracetamol meenemen?'' Zij had nog steeds last van haar rug, na die val toen het zo glad was. ''Is goed.'' ''Wat moet ik meenemen?'' ''Vanavond eten we hutspot, neem uien en wortelen mee, een pond oude kaas en bij d...

Augustus 1995. In de nacht van 11 op 12 augustus, om een uur of half twee, zat ik thuis voor de t.v. en voelde me erg moe. Ik zette het geluid uit en dacht erover om naar bed te gaan. Maar ik wilde de dag afsluiten met gebed en deed mijn handen voor mijn gezicht. Toen gebeurde er iets wonderli...

Ik zit in mijn auto en sta stil op de brug van de Corneel Heymanslaan over de E17, zoals helaas elke morgen. Rechtsonder van me, aan de kant van het Universitair Ziekenhuis, wachten auto's met de motorkap in de richting van Gent op de drie rijvakken van de autostrade in de file. Stille en stom, ...

''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.'' ''Is er wat gebeurd dan?'' ''Neen, het zit zo, Wim had wel eens tegen de hoofdzuster gezegd, dat hij zomaar iemand wilt bezoeken, die nooit bezoek krijgt. Hi...

Het pannenkoekenhuis Mijn twee neven en ik bezochten het pannenkoekenhuis. De tafels waren netjes gedekt met lakens en lepels.De tafelschikking was lieflijk eenvoudig. Al spoedig kwam de bediende die onze bestelling wilde opnemen. Mijn eerste neef, geen vliegje hoor want die noemen ze ook een ...

De telefoon rinkelde en Mien nam de hoorn, en zei: ''Met mevrouw Jansen.'' ''Goedemorgen mevrouw, ik ben Rutger, een student, en probeer al de hele morgen mijzelf uit te nodigen bij iemand te eten, maar overal louloene, ze vinden het maar brutaal.'' ''Nou, gewoon vind ik het niet, mees...

‘David? Hey David!?’ Ik schrik op, zat diep in gedachten verzonken. ‘Je bent zo stil, én wat kijk je bedrukt!’ zegt Alberto. ‘Kijk, laat ons open kaart spelen: als je het niet ziet zitten, zeg het dan. Je hebt zojuist de rector gehoord, hij staat pal achter ons. Onze universiteit kan zic...

Alie, de echtgenote van Wim de gelovige, had gesolliciteerd als hulp in de keuken van het plaatselijke bejaardenhuis en ze was aangenomen, daar was ze heel blij mee, want dan verdiende ze geld en kon ze wat voor haar eigen kopen. Toen zij een mooi jasje met bontkraag wilde kopen maakte hij daar bezw...

Er was eens een prinsesje genaamd Alice, spreek uit alietsjee want het was italiaans natuurlijk, en ze was heel mooi maar ook een beetje verwaand want dat wordt je als je een prinsesje bent. Natuurlijk was ze ook nog eens slim en aardig en had flink veel geld en was erg gelukkig. Maar op een dag wil...

Uitnodiging ''Zeg darling, we moeten toch een keer Alie en Wim de gelovige uitnodigen om bij ons te eten. Wij zijn bij hun al twee keer geweest, vind je niet?'' ''Ja Wouter, dat lijkt mij ook, maar ze hoeven mij niet meer te vragen, de laatste keer moest ik bijna kotsen, wie geeft nou zijn...

''Darling, ik ga een eindje wandelen hoor, misschien gaat mijn rugpijn over.'' Mien was allang blij, eindelijk effen alleen nu ze een ochtend had meegemaakt, die een beroepsminnaar nog voor elkaar moet zien te krijgen. ''Goed ouwe,ga maar lekker wandelen, tegen elf uur heb ik koffie, doei'...

Ik was in het café in Haarlem en daar zaten drie mannen met grote hoofden te nippen aan hun dagelijkse borreltje. De ene man had een paars aangelopen gezicht, die was de ergste meteen en de ander had een geel naar oranje neigend gezicht en de derde had een geel hoofd. Ze deden quasi geheimzinnig ...

Tegenwoordig eten Wouter en Mien de warme maaltijd tijdens het middaguur en avonds brood met bekers koffie, altijd in de keuken. Mien had stamppot gemaakt van zuurkool met zuurkoolspek. Dat spek kookt ze een hele tijd vooraf en tenslotte doet ze in het vocht de aardappelen en de zuurkool en laat het...

Wouter wilde het zebrapad oversteken toen hij een merel, helemaal in elkaar gedoken, midden op het pad zag zitten. ''Dat beestje mankeert wat'', zei hij tegen een voorbijganger. Het probeerde wel weg te vliegen, maar dat lukte niet. Hij stak zijn arm omhoog om het verkeer te laten stoppen en t...

Hij keek haar schattend aan. ‘Dit partijtje loopt op zijn eind’. Ze keek rond en knikte. ‘Ja. En een begin heeft het ook niet echt gehad.’ Dan unisoon: ‘Waarom zijn we hier dan eigenlijk.’ Hij knikte. ‘In de Fles was een heer die beweerde jarig te zijn. En dat wilde hij met ons dele...

Wat zeg je, lieverd? Ben je moe? Maar het is pas elf uur… Ga je slapen? Weet je het zeker? Heel zeker? Heel, héél zeker? Oké, lieverd. Ga dan maar lekker slapen. Ja? Is goed. Ik zal je niet meer storen. Vergeet je trouwens niet het licht op de badkamer uit te doen, lieverd? Is sle...

'We moete ons gedeisd houwe, die opgewaaide sneeuw is link' sprak Gerrit tegen zichzelf, het stuur van zijn oude BMW uit de 5 serie tot moes knijpend. Toos zat onderuitgezakt naast hem. Ze had haar schoenen al uren geleden uitgetrokken. De zachte wollen sokken hielden haar voeten, die ze af en to...

‘Dan moet u wel tussen half acht en negen hier zijn anders hebben we geen tijd om uw gegevens te noteren.’ De stem aan de andere kant van de telefoon klinkt naar een vroegtijdig beëindigde cursus patientvriendelijkheid. Dat stelt me niet gerust. Ik ga namelijk bloed laten prikken. Omdat mevrou...

''Zeg Wouter, ik hoorde een weerman op de televisie zeggen, dat de lente al op 1 maart gaat beginnen en dat is al gauw. In Lelystad vroor het een paar weken geleden nog 22 graden en nu is het al tien graden boven nul.'' ''Een verschil van 32 graden in korte tijd, komt zelden voor.'' ...

‘Wat is dat tegenwoordig op café - mag je er al niet meer roken?’ Chagrijnig duwt Rudy de sigaret terug in het pakje Pall Mall. ‘Tja, de tijd heeft niet stilgestaan,’ laat Peter zich ontvallen. De tapper schuift twee fel schuimende pintjes in hun richting. ‘Proost!’ zegt Peter korda...

Wouter zat tevreden in zijn rookstoel en las de avonturen van Tom Poes. Ook op de televisie keek hij vaak naar tekenfilms, vooral van Mickey Mouse en Donald Duck, daar genoot hij van. De andere programma´s, zoals het journaal en misdaad vermeed hij zoveel mogelijk, maar Mien was weer gek op cowbo...

Joop en Coba, een echtpaar van ruim in de zeventig. Hij is een schriel manneke en zij een zachtaardige huisvrouw. Ze leven in een klein oud huisje even buiten het dorp. Verder hadden ze een tuin, waar wat groenten werd geteeld. Een paar kippen en een haan scharrelden er wat rond. Het echtpaar had ge...

Het was voorjaar op Groenland. Toch lag heel dat geweldige eiland nog onder een dikke laag sneeuw. Witte poederwolken stoven op, en ijlden naar de kust, want er begon een harde stormwind te blazen. Jaagdrift, zoals die stormwind heette, zag beneden zich Eskimo's. Die flinke mannen gingen ondanks ...

De heldere maan plakt grillige vormen van kale bomen op de bevroren grond van de hof. Lájos gooit zijn hoofd in zijn nek en kijkt naar de hemel alsof God hem persoonlijk toespreekt vanuit die eindeloze fluweelzwarte diepte. Hoe lang nog, vraagt hij zich af en weet niet of hij zich triest moet voele...

Tevreden leunt Lájos tegen een van de oude houten pilaren die het gewelfde plafond van de stal ondersteunt. Met boven zijn hoofd het plankje dat hij ooit eens aan de paal heeft bevestigd om de uitwerpselen van de jonge zwaluwen in het nestje daarboven, op te vangen. Buiten vriest het stevig, min 15...

...en hield aan tot haar laatste ademtocht. De schelpen rond haar ranke lijf bleven door de meteorologische omstandigheden in een rancuneuze strijd verwikkeld. De ene draaide eromheen, de ander ontkende en de volgende sprak heel misschien de waarheid, hoewel: wat ís waarheid in een woud van leugens...