Den Haag vandaag
Ik was in het café in Haarlem en daar zaten drie mannen met grote hoofden te nippen aan hun dagelijkse borreltje.
De ene man had een paars aangelopen gezicht, die was de ergste meteen en de ander had een geel naar oranje neigend gezicht en de derde had een geel hoofd.
Ze deden quasi geheimzinnig tegen mij terwijl ze spraken over het grote geheim van Nederland.
De man met het paarse gezicht bestelde zijn tweede borreltje bij de kelner.
Hij wou graag een olifantje, dat schijnt een bijnaam te zijn geloof ik voor oude jenever.
Behoedzaam nam hij het steeltje van het glaasje tussen zijn vingers en opende zijn lippen.
Als druppeltjes uit een pipet nam hij het vocht tot zich waardoor het leek of zijn hoofd nog paarser werd.
Hij lispelde wat en opeens greep hij mijn pols daarbij zeggende: Weet u wat de meest geheimzinnige man van Nederland is?
Ik antwoordde met eenvoudigweg mijn hoofd te schudden.
Kijk er zijn zestien miljoen Nederlanders en allemaal hebben ze een muts of een pet op. Een lieve bedrijfsmuts.
De een is geboren als dokter, de ander als banketbakker en weer een ander als verpleegster.
Nu en in onze Tweede Kamer zitten dokters die mislukt zijn of een vrachtwagenchauffeur die nooit wist naar waar hij de suikerbieten moest brengen dus reed hij maar rondjes en daarom probeert hij dat nu door te kletsen in de Tweede Kamer en er zijn gewoon lieve mensen in de kamer met kleine zonden en dan erna heilig. Maar vroeg ik waar willen jullie naar toe?
En nadat ik deze vraag had gesteld sprong de grote plafondlamp in het café en werd het oorverdovend stil.
De man met het gele gezicht dronk nu heel snel zijn jeneverglas leeg en daarna maakte hij hysterische gebarentaal voor mij bedoeld.
Een kelner stak nu even een kaars aan maar de muziek uit de radio kon hij niet meer laten horen.
Er bleek een geheim te komen. Ik had iets aangeroerd. De man met het paarse gezicht die weer heel voorzichtig nu uit een kinderlimonadeglaasje zijn olifantje dronk, zo noemde hij de jenever, vervolgde:
Domoor, ik heb u duidelijk gemaakt dat sinds Michiel van de Ruyter of zo, uh vanaf de zeventiende eeuw wij nog nooit in levende lijve een politicus hebben meegemaakt in Nederland.
Nederland wordt nu bestuurd door een aardige maar mislukte televisieverkoper en alle andere zijn mislukte komieken en mislukte brilmontuurverkopers.
Maar voor de eerste keer van onze geschiedenis is er een kind in Nederland geboren, hou je vast, en dat kind heeft een heeeeel raar beroep en daardoor een heel vreemde verschijning tot aan ommeland in Groningen toe.
Hij is een attractie want zo een vreemd mens die in hart en nieren, ja hoe zeg ik het nou aan jou?
Nu zei de man met het gele naar oranje neigend hoofd: wij sparen allemaal plakplaatjes van hem al vanaf onze kindertijd want het lijkt wel dat hij uit een ufo komt van een vreemde planeet en die heet Planeet Politica.
Om het verhaal kort te maken: deze man is politicus, de eerste in deze wereld.
Hij werd geboren althans zo gaan de geruchten met de ridderzaal om zijn hoofd.
Hij heet Alexander Pechtold.
Toen hij wilde touwtjespringen met de meisjes toen glimlachten de meisjes naar hem. Ze noemden hem Kindje Ridderzaal.
Nou dat gaat me te ver met die ridderzaal om zijn hoofd als kind zei ik.
Nee helemaal niet. Hij was veilingmeester en hield van kunst.
In zijn huis staan zilveren kandelaars en ook een zilveren koets voor de dag dat hij minister-president wordt.
Ach het is een lieve man maar ook wat hoogmoedig.
Laatst zag ik alle mensen, gewone mensenmensen met zonden en tekortkomingen uit die saaie Tweede Kamer komen, nu gewoon een flat. Allemaal gewone mensenmensen totdat de allereerste politicus voor het eerst in de wereld Alexander Pechtold eruit kwam, zijn wat onrustige ook een beetje gesjeesde rare ogen lijken wel op de bliep bliep van de televisiemast in Lopik. Het is net of de man geweldig onder stroom staat en de hoge antenne van de televisietoren van Lopik bijna op tilt staat als hij op de televisie praat vooral over politiek, soms schoten dan rode sterren van de tv mast in Lopik.
Kinderen lachen om hem want ze vinden hem heel apart.
Want hij is de vleesgeworden politicus.
Ze willen met hem op de foto.
Hij tekent ook voor zijn hobby.
Opeens viel een heel grote andere plafondlamp naar beneden met veel lawaai.
De drie mannen werden weer muisstil en begonnen weer te drinken.
De kelner zocht in paniek naar een aansteker om een kaars aan te steken.
Hij zong daarbij het liedje: In Den Haag daar woont een graaf en zijn zoon heet Jantje.
De man met het paarse gezicht lijkend op een dobbelsteen waarop allemaal op elk vlak een stip stond bood mij nu ook een glaasje aan. Een vrouw stofte met haar stoffer en blik heel langzaam stukje glas na stukje glas op. De gele man omklemde een grote biervaas waar ook al jenever in zat.
En toen gebeurde het.
Niemand minder dan Alexander Pechtold kwam binnen verkondigend koopkrachtplaatjes en het nut van Brussel en meer Europa.
En hij toonde een schilderijtje met een rare vlek erop en iets eronder wat leek op een haardroger.
Toen ik weer bijkwam glimlachte ik naar hem en deed een gebedje voor hem.
Over dat hij met de ridderzaal geboren was op zijn hoofd heb ik nog aan hem gevraagd.
Dat is gelukkig niet zo, wel had hij als kind een ridderzaal als poppenhuis met ministerpoppen aan een glas thee op groene zeteltjes en met groene lampjes voor de ja-stem en rode lampjes voor de nee-stem en saaie maar degelijke politici uit die tijd. Gekleed in driedelig pak zoals Donner en met fietsen van de politici in een fietsenrek voor de ridderzaal.
home.nlGeplaatst in de categorie: politiek
ridderzaal
715
Geef je reactie op deze inzending: