Op weg

Ik zit in mijn auto en sta stil op de brug van de Corneel Heymanslaan over de E17, zoals helaas elke morgen.

Rechtsonder van me, aan de kant van het Universitair Ziekenhuis, wachten auto's met de motorkap in de richting van Gent op de drie rijvakken van de autostrade in de file. Stille en stom, zoals Guido Gezelle zou zeggen. Althans zoals ik het vanachter mijn voorruit en vanuit de hoogte waarneem, want ik kan me voorstellen dat weinig mensen de motor stilleggen en er redelijk wat decibels geproduceerd worden.

Ik heb het gevoel dat er elk moment iemand uit een auto kan stappen om Michael Douglas uit Falling Down achterna te gaan. Met een geagiteerde trek rond de mondhoek en woede in de ogen uit de auto stappen, het portier toeklappen (klak!) en in de berm verdwijnen. Stap voor stap richting Untergang. Bij elke uitdaging denk je wel eens aan opgeven, dus ook als je naar het werk rijdt.

Maar dit gebeurt nooit, ik zie elke dag een stilleven van wagens als productiestukken op een lopende band. Linksonder mij, aan de kant van Merelbeke en Zwijnaarde, gaat het verkeer dan weer vlot richting Antwerpen. De wereld is niet rechtvaardig. De auto's daar zijn net kinderen die de beentjes losgooien op de speelplaats.

Het universitair ziekenhuis zelf. Ik schuifel er nu voorbij. Kan je het een toren noemen, of is het eerder een grote blok? Ik tel veertien verdiepingen van op het laatste stuk van het viaduct, uitlopend over twee grote vleugels.

De gevel is geel en strontkleurig bepleisterd met ruwe materie van beton en keien. Grauw. Onpersoonlijk. Een grote parking ervoor, opnieuw een tableau van voertuigen. Immer mit der Ruhe, zo van aan de buitenkant gezien, tot ik uit de auto twee mannen ziet stappen, een grote en een kleine. Heel vanuit de verte denk ik dat ze aan het discussiëren zijn. Om wat voor reden dan ook denk ik aan de dialogen uit Bassie en Adriaan. "Wat zeg je nou." "Hoe weet je dat." "Dat staat er toch." "Wat heb je nou, kan je niet lezen." "Rustig, lekker lekker nou."

Back to life, back to reality. Ik kan rechts afslaan, de Ottergemse Steenweg in. Mijn pelgrimstocht is bijna voorbij.

indruk beschrijving beschrijving levensvisie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 233