Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Goed zijn voor de dieren

Wouter wilde het zebrapad oversteken toen hij een merel, helemaal in elkaar gedoken, midden op het pad zag zitten.
''Dat beestje mankeert wat'', zei hij tegen een voorbijganger. Het probeerde wel weg te vliegen, maar dat lukte niet. Hij stak zijn arm omhoog om het verkeer te laten stoppen en tot zijn verbazing kwamen de auto,s tot stilstand. Mensen kwamen toegelopen en bogen zich over het vogeltje heen. Sommigen uitten zich in medelijdende woorden, zoals :
''Wat zielig hé''.

Een jonge deerne raapte het arme diertje liefdevol op en zag wat er aan de hand was, een pootje was gebroken. Ze nam het vogeltje mee om het pootje te spalken, zei ze. De mensen klapten voor haar.
Wouter kreeg een goed gevoel over zich, want hij dacht, dat sommige mensen aardiger zijn voor dieren als voor hun medemens, want als je de kranten leest en naar de televisie kijkt, dan ga je gauw denken wat kunnen mensen toch wreed zijn voor elkaar.

Toen hij thuis kwam vertelde hij zijn belevenissen in geuren en kleuren aan zijn vrouw.
''Hebben we nog oud brood, Mien?''
''Waarvoor, ouwe?''
Ik wil kruimeltjes maken en die in de tuin op een plek leggen waar andere dieren niet gemakkelijk bij kunnen komen. Toen hij dat gedaan had, namen ze plaats achter het raam met uitzicht op de tuin. Daar kwamen ze al aanvliegen onze gevederde vriendjes en maar sjilpen, vooral die brutale mussen, die van elkaar stelen als de raven.

Ze genoten van het schouwspel.
''Ik heb een voorstel, misschien vind je het leuk, zullen we morgen vroeg naar het strand gaan en de meeuwen gaan voeren?''
''Dat vind ik enig, dat doen we.''
Voor dag en dauw vertrokken ze de volgende morgen met de bus naar het strand. Het weer viel tegen, donkere regenwolken dreven snel uit het zuidwesten, maar gelukkig bleef het droog.

''Lekker hé darling, in de frisse lucht op het strand lopen?''
Ze deden hun schoenen uit en stroopten hun broekspijpen omhoog en liepen vervolgens hand in hand door de ruige branding. De aanstormende golven met schuimkoppen en de wind klonken hun als muziek in de oren. De zeemeeuwen waren snel aan komen vliegen toen Wouter stukjes brood omhoog gooide. Een indrukwekkend gezicht, hoe ze doken naar de stukjes brood en die met hun snavel hoog in de lucht oppikten.

''Zeg ouwe, we zijn als twee uur aan het wandelen, zullen we daar in die tent wat gaan eten en drinken?''
''Goed idee darling, want ik krijg ook trek.''
De rieten stoelen op het terras zaten geriefelijk en ze genoten van de koffie en geroosterd brood en het uitzicht op de onstuimige zee. Tegen de avond waren ze weer thuis en namen ieder een jong borreltje. Daarna pakte Wouter zijn fiets en haalde een portie bami bij de Chinees om de hoek. Het dagje uit hadden de oudjes intens moe gemaakt en ze sliepen als een roos.

Schrijver: kees niesse, 26 februari 2012


Geplaatst in de categorie: dieren

1.0 met 2 stemmen 189



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)