Verhalen

Een aantekening in je dagboek is soms goed voor en verhaal. Het was april 1997. Het was koud en ik ging naar de tuin een paar houtblokken halen voor de open haard. Als amateur weerkundige kijk ik altijd naar boven of er bewolking is, maar de lucht was helder en ik zag alleen maar sterren. Opeens zag...

Een simpel woordje, maar een groot drama althans voor mijn persoontje dan want: ik ben hartstikke bang voor de tandarts. Niet omdat het een enorm nare man is, welnee het is een alleraardigste kleine man die er voor zorgt dat je helemaal niet bang hoeft te zijn, maar een diep ingewortelde angst van v...

Van Herman Brusselmans is het bekend dat hij tot zeven uur in de ochtend blijft schrijven, kettingrokend en alcoholpimpelend. Dat heeft hem inmiddels een imposant oeuvre opgeleverd, waar je U tegen kunt zeggen, zij het dat zijn onderwerpen en woordkeuzen veelal de straattaal bedienen, maar dat was b...

Omdat ik zelf een afspraak had in het ziekenhuis en het ook nog eens ontzettend regende, bleef ik buiten even staan bij een man in een rolstoel. Tja zei hij, ik blijf maar onder het afdak staan om een peukie te roken want nat worden, is niet zo prettig. Ik zie dat hij een bandje om z'n pols hee...

Als kind heb ik veel gelezen over de stoere zeeman Popeye, die het aan de stok kreeg met sterke Brutus. Ze hadden allebei een oogje op Olijfje, maar bij een gevecht om haar moest Popeye steeds het onderspit delven. Toen ik 15 jaar geleden 70 was wilde ik wel eens proberen of je van spinazie sterk wo...

NIKKEI DE JAPANSE GOUDVIS BIJ DE PRINS De japanse goudvis nikkei woont bij de prins van japan op het tafeltje naast het bureau en het bed en de cd installatie bij het raam in een grote kom met twee plantjes een hengel en een schatkist op de bodem. Hij heeft een opgevoerd geheugen van vijf seconde...

Soms is het alleen maar nodig om te luisteren, meer niet maar minder ook niet! Soms hoef je niks te zeggen, je hoeft er alleen maar te zijn, niet meer, maar ook niet minder. Soms, lopen ongevraagd tranen over iemands gezicht, niks meer, niks minder. Soms, door alleen maar te luisteren naar iemand, k...

Je maakt wat mee hoor in een ziggo-leven, echt waar! Natuurlijk zaten we er jaren en jaren bij, hebben zelfs de overstap meegmaakt van casema naar ziggo en weet je, er was nooit iets bizars aan de hand. Er gebeurden minimale dingen, maar ze waren opgelost voor we er goed en wel mee opgezadeld waren....

Verleden week gaat mijn electrisch verstelbare stoel niet meer omhoog wat het beengedeelte betreft. Nog mazzel dat dit niet gebeurde terwijl ik erin zat, want ik zeg je: het is dan verdomde moeilijk om eruit te komen, vooropgesteld dat je dit lukt. De rugleuning deed het nog wel, maar ja, die had ik...

Wat kunnen mensen toch verschrikkelijk lelijk doen en elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Waar het om gaat? Meneer Sloote en Meneer Siper zijn allebei dood, hartstikke dood, in een week tijd. Hun afgelopen jaren was het verbale vechten over de schutting niet om aan te horen en dat beide mannen...

Om Nicky te helpen vergeten neemt Djovan Jorrit mee naar zijn geboorteland: Bosnië. 'Stop hier even' Waarom? Zo ver kan het niet meer zijn. Ik ben het zat. Ergens in een of ander kutdorp zijn we verkeerd gereden. Djovan zegt dat hij dacht te slapen en ik dacht dat het verder makkelijk was. Im...

Jaren en jaren geleden, was de mode zwart -wit, men noemde het pop-art, al dan niet aan elkaar geschreven. Alles was zwart-wit, niet alleen de kleding, ook de stromingen werden zwart-wit. Overal werd reclame gemaakt om maar zoveel mogelijk mensen, niet alleen zwart-wit te laten geloven, neen, ook we...

Door flinke windvlagen tijdens de bui zagen de terrassen op het plein er verlaten uit. Mensen waren naar binnen gegaan in één van de bistro’s. Pascal ging naar binnen bij “September” en zag boven nog een tafel leeg. Hij bestelde een “chimichangas” en een ijsthee. Hij keek naar beneden...

Pascal stond op van het bankje in het bushokje en deed zijn telefoon in zijn broekzak. Hij liep de Prinsegracht over naar het plein. Door de wandeling voelde hij zich ontspannen. Het rumoer van de leerlingen was uit zijn hoofd, maar! Daarvoor in de plaats had hij nu de herinneringen met Valerie in z...

Het was een zomerse dag in mei 2017. Pascal woonde in een appartement in Den Haag waar de woonkamer gericht was op het zuiden. De hele middag scheen het zonlicht naar binnen. Hij kwam half zes thuis en zag de thermometer een temperatuur weergeven van vierendertig graden. Pascal was docent welzijn ...

Voorlezen, de kinderen die nu bijna middelbaar zijn, of er net iets onder, weten maar al te goed, dat voorlezen het speciale moment was, net voor het slapen gaan, om zodoende aan iets gezelligs te denken wanneer de oogjes toe gingen. En toen ze bij mij die leeftijd hadden, was het niet eens voorleze...

Twee gehuchten met vrijwel dezelfde naam liggen een eindje van elkaar: Drachten-Noord en Drachten-Zuid. In de omgeving graven stoere werklui heel wat veen af om turf te verkrijgen. Deze begeerde brandstof vindt heel wat aftrek. Het zal handig zijn om die geweldige hoeveelheid turf over het water t...

Rare titel, maar wanneer je het verder leest, snapt iedereen waarom juist deze titel bij dit verhaal past, omdat de oma inderdaad gedelete is door haar kind. Haar kind, haar oudste van de twee kinderen die ze kreeg, is een hemelsbreed verschil met haar andere dochter, maar ja, verschil moet er zijn ...

En zo kwamen we na vele lange, vervelende episodes aan het laatste hoofdstuk van de provider. Namelijk de overstap naar KPN die gisteren door een monteur werd geregeld. Wat een drama's we hebben beleefd, ongekend, wat een narigheid we hebben meegemaakt, niet normaal, wat een toestanden we doormaakt...

Maar hij vond toch iets beters. Aan de kant van de weg lag een weggegooid vloerkleed met een touw eromheen. Andreas wikkelde de stoomfluit in dat kleed. Aan het touw sleepte hij zijn last achter zich aan. "Waar zal ik terechtkomen?" dacht de stoomfluit. "Moet ik maar voort blijven hobbelen over ...

Een mooi koopvaardijschip voer zelfbewust en doelgericht over de wijde oceaan. Over enkele dagen zou het weer in zijn thuishaven aanleggen. In het grote ruim lagen heel wat waren uit verre landen. Die zouden straks kapitalen opbrengen! Zo nu en dan liet de stoomfluit zich vol trots horen. Bij zonn...

Mijn buurman Piet is een brave man die 40 uur per week werkt bij de Praxis. Full time baan waarmee hij zijn vrouw en drie kinderen onderhoudt. Als ik ga beweren tegen andere mensen dat Piet helemaal niet bij de Praxis werkt, maar zijn geld verdiend met een paar inbraken per week, wat helemaal niet w...

Terugkerend drama: boodschappen doen gisteren om precies te zijn en daar zit ik dan met twee blauwe tenen! Het gevolg van een aanrijding met een rolstoel waar een heel zware man in zat. Nou ja? hoor ik zeggen, maar de man rijdt dus in een gewone rolstoel, niks mis mee, echter crosst ie in zijn achte...

Goeiemorgen dokter, zeg ik bij binnenkomst, hoe gaat het met U? Oh zegt de beste man, uitstekend mag ik wel zeggen! Ik zeg: da's prachtig, heeft U verder nog klachten, problemen of anderszins? Nou nee, antwoordt de man, ik mag eigenlijk niet klagen, waarop ik zeg: dat is heel mooi! Het enige la...

Toen is nu niet en andersom evenmin, daar zijn we inmiddels allemaal wel achter. Maar het is tegenwoordig wel erg makkelijk om te roepen: dat lust ik niet, want soms, heel soms dan zetten de kids je echt op het verkeerde been. Niet denken dat je meteen omvalt, want daar draait het niet om, nee het g...

We gaan boodschappen doen en nou beken ik meteen: ik heb er een bloedhekel aan, vind het een drama, eerst een muntje, dat ik dus altijd kwijt ben, om in dat verhipte karretje te stoppen, om er dan achter te komen dat niet alle vier de wielen dezelfde kant op draaien. Parkeer het dwarse karretje we...

Als Charlotte me het verhaal vertelt is ze al jaren dood. Mijn Woemi, haar Woemi. We drinken thee aan de grote tafel die bezaaid ligt met kranten, post, reclameblaadjes. Dezelfde tafel waar ze vroeger op Woemi en de rest van haar kroost zat te wachten. Met thee, een overjarig kaakje en een halve, va...

In de jaren '85 -'90 nog steeds werkzaam zijnde in het schoonmaakgebeuren waren we normaal gesproken met vier personen en eentje daarvan was Jan. Jan was een simpele ziel die niet al te lastige dingen moest vragen, want hij zei (bijna) overal ja op! En zo kwam Jan in dienst, niet in de mijne maar ...

De dag dat ik tegen mijn man zei , ik sluit daar een deur want er opent zich elders wel weer een ander raam, wist ik dat de toekomst alleen maar mooier en rustiger op een goede manier kon worden. Als je sommige dingen namelijk niet los laat kan het voelen of je denkbeeldig gevangen zit, al zijn e...

Ik ben al een tijdje niet meer geweest. Woemi begrijpt er niets van. 'Je zou zeggen dat je nu tijd genoeg hebt om haar te bezoeken'. Haar, dat is Charlotte, de inmiddels zwaar demente moeder van mijn eerste Woemi. Lang geleden, een mensenleven lang geleden. Wat moet ik haar zeggen? Dat ik bij la...