Verhalen

Joke was al vroeg op. Niemand van de grote mensen was nog wakker, zelfs tante Betsie nog niet. Zij en oom Henk logeerden bij hen. Joke vond het maar niks. Tante Betsie was zo druk altijd, en nu nog meer dan anders. 't Was of ze steeds om ma heenfladderde. Joke giechelde; tante Betsie was toch geen ...

Den Haag 7-9-2005 Aan de directie van het School A Alex Alexander Beste Alex, De gebeurtenissen van vorig schooljaar hebben ertoe geleid dat het School A Hugo de toegang tot het examenjaar heeft ontzegd. Vorig jaar hebben wij hierover veel contact gehad, en ik heb je een mail gestuu...

Zie je daar.. dat meisje ineengedoken in het gras? Ze huilde en de wolken deden met haar mee. Spelend met de grassprietjes en een spin bedenkt ze hoe het zou zijn als ze zich kon verschuilen in het groen. Ze volgt het spinnetje bij haar voet dat zich een weg door het gras baant. Een spin die door...

Lieve dames en heren, ik stoor mij steeds vaker aan het obligate gedoe op deze site, politiek gezegd dichten jullie steeds netter, en daardoor komt de klad er in. Waarom schrijven in andermans/andermens verwachting, terwijl je eigenlijk wilt shockeren of hopeloos kwetsbaar zijn, reacties ontlokken d...

De stad nestelt zich rond zeven heuvels. Ergens in zijn holte zetelt de macht. De brede stroom kronkelt, weg van de gewijde bron, opborrelend uit een kleine vallei. Ze slijpt het dal met het geduld van de druppel die de steen uitholt. Ik vlucht voor de spits, een steile klim langs de trap die ...

Vandaag was ik weer eens te gast bij mijn psychiater. Als men aan een behandeling bij zo iemand begint is het de bedoeling dat men daar zijn hele leven mee door gaat. Genezing is nooit mogelijk maar een verdere groei van problemen zit er wel degelijk in. Hij wordt dus een beetje een tweede vaderfigu...

mijn veranderlijke gedachten/ stellen zelfs mijn kaleidoskoop/ voor een raadsel/ ben ik dan toch / die ik niet ben ?/ julius dreyfsandt 2003 U zult dit wel tien keer moeten lezen om de wezenlijke betekenis van deze quote te kunnen begrijpen. Ik ben nu al aan de elfde keer toe en moet toe...

Afgelopen avond werd weer eens, ongegeneerd, de machine in stelling gebracht, zestig schoten per minuut, een maand aan inspiratie in een uurtje verkracht. Trots ben ik daarop, dat bepaalde mensen moeite doen om mij onderuit te halen met een onvoldoende, het streelt mijn ego. Ik wil alleen maar gelez...

Ik heb een gave…… Ik heb de gave om de dingen nét even anders te zeggen dan ik bedoel. Het vervelende is: ik heb dat zelf niet zo goed in de gaten; ik merk het vooral aan de reacties van anderen. In mijn ogen volkomen onschuldige opmerkingen leiden soms tot enorme huilbuien bij mijn gesprekspar...

Ik, en met mij negenennegentig percent van wie hier schrijven, beseffen maar al te goed dat we nooit het status ‘Schrijver’ zullen verwerven. Ik bedoel, we schrijven wel, plaatsen het ook nog eens op (verschillende) sites, maar daar houdt het dan ook héél vaak op! We weten het, maar het we...

Het zou op een echtscheiding uitdraaien. Zoveel was zeker. Verenigd sleepten wij ons naar de rechtbank om onze trouwe belofte te verbreken. De rechter hield de hamer in een strakke greep. Ik herinner me nog scherp dat stuntelig moment voor het altaar. De ring knelde, de zenuwen waren meester o...

mooie dame achter de bar, ik kan alles bij je kwijt, ik heb je zelfs vol op de mond gekust, afgelopen avond met weinig publiek zaten we samen kruk aan kruk elkaars gelijk te proeven, jij vond eindelijk geluk, lieve man, prachtig kind, mooie dame, ik dronk jouw drank zonder te snoeven, ik betaalde en...

Het is zondag 4 september 15.45 uur. Zojuist heb ik bijna drie uur aaneen een dienst bijgewoond van de Afrikaanse rooms katholieke gemeenschap in Amsterdam. Geheel in het Engels, geen woord Nederlands. Ik kan u zeggen, een bijzondere ervaring. Behalve een assisterende blanke priester was ik de enig...

Men wil de Strategische reserves aanspreken! Wel, die van ons zijn al geruime tijd aangesproken en hun antwoord is vernietigend. Waar zij het dan over ‘brandstofreserves’ hebben, geldt dit in ons geval voor het felbegeerde spaarboekje! Het is enkel nog bruikbaar als vodje papier om het haardvu...

Het is vrijdagavond en ik sta in het café. Ik voel me er totaal niet thuis. De mensen lijken zo ver weg en zo anders. Zij zegt dat ze even naar de wc gaat en en tikt glimlachend op mijn hand als ze wegloopt. Steunend op de wankele tafel wacht ik op haar. Ik heb nog nooit zoiets gedaan en ik weet...

Ik wil zo graag iemand aan de kaak stellen, maar niemand weet waar iemand woont. Ik schrijf en reageer, maar iemand heeft zich op tijd achter regeltjes verschoond, en niemand weet waar en waarom iemand troont. Directe vraag, waar ben je bang voor, ik bedreig je niet, ik zing alleen af en toe een ...

Ik keek even achterom en stak joviaal mijn hand op. Dag! Tot vanavond! Mijn vriend lachte naar me en gaf mij een knipoog. Met een blij gevoel rende ik snel naar mijn auto. Ik moest opschieten anders kwam ik nog te laat op mijn werk. Harder dan normaal reed ik de snelweg op. Ik werk bij een diere...

Vanavond zag ik op de toverlantaarn in het programma Shownieuws Hans van der Togt, de bijna in vergetelheid geraakte en jaren geleden zeer populaire presentator van het Rad van Fortuin. Hij woont nu alleen met zijn twee honden op een woonboot. Zijn vriend met wie hij 23 jaar had samengewoond is zes ...

‘Sorry mijnheer, heb je echt niets kleiner? Biljetten van honderd euro mogen wij niet langer aanvaarden. Ze zijn onbetrouwbaar geworden!’ ‘Ja maar, stamel ik nog. Ik kreeg dit briefje net in het Postkantoor als Pensioengeld uitbetaald! Die zijn toch wel te vertrouwen!’ Er is geen lieve...

Schuin tegenover het ziekenhuis waar ik werkte, bevond zich mijn toevluchtsoord, studentencafé “Jean l’Hiver”. Aan ’t eind van iedere werkdag schoof ik er binnen om mijn opgezwollen voeten rust te gunnen en een koel glas wijn te drinken. Ik zat altijd wat achteraf aan een grote, ronde taf...

Tussen mij en mijn jongste broer, totdat ik sterf, bevinden zich de jaren, maanden en dagen zich in het getal 11. Dagen, uren en minuten heb ik nog niet gemeten, misschien dat ik u daar later over laat weten. Poezenkind is weer zo geil als boter, mijn ex is te aanwezig en mijn jongste dochter Idolt ...

Ik zie hem al aankomen. Truitje half aan. Eén schoen nog in zijn hand. Nog even een reflex: links, rechts en dan bonkt hij met zijn vuistjes op het raam. Ademloos. "Mag ik.....mag ik bij je spelen? Tot half zes?" Hij wacht mijn antwoord niet af, heeft al gezien dat het goed is. Smijt nu beide s...

O, wat verveelde ik me die avond. Het huis had ik voor me alleen, ik liep er doelloos in rond, veegde hier en daar eens over een vensterbank. Smoezelig. Als ik ’t niet dacht. Ik liet de smeerboel voor wat ie was, spoelde m’n handen en kroop achter m’n computer. Goegelen maar weer; allerlei wo...

Muziek is er soms al als je wakker wordt. Je droomde van een platenvoordrachtsavond die uitdraaide op je eigen DJ-set, alleen omdat je een verzoeknummer indiende bij de bureaucratisch geklede loopslaaf van de organisatie. Gebrekkig aan eigen invulling dacht hij na over de titel die je hem voor h...

Hieronder een aantal fragmenten uit gedichten waarin een dierenbenaming ontbreekt. Ik geef hieronder de namen, op de plaatsen waar ze ontbreken, staan getallen. Onderaan vindt u de oplossing. Bron: Hans Warren – Spiegel van de Moderne Poëzie, Meulenhoff 1992. Bij elk fragment staat het gedicht...

Je zou toch geboren zijn met een bijzonder talent. Vanuit de luier roept een bijdehante tante om een tennisracket. Bij het zien van een viool door een vijfjarige, herkent het honderduit pratende kind al het grootste deel van zijn leven. Mozart was op zijn elfde al hofconcertmeester en kreeg in die ...

,,Pa, kom je?’’… riep mijn dochter, die toen 15 jaar oud was. Haar stem scheen het vanuit een andere dimensie te komen. ,,Nog even, meissie’’ antwoordde ik bijna monotoon en bleef naar het kristalheldere smeltwater van de beek staren. Ik voelde me loom, leeg van binnen en enorm teleurgeste...

Een voorzichtige dokter boog zich over de schaafwonde aan mijn kuit. Hij bevool een ontsmettende zalf aan, een vingerpunt was genoeg. ‘Dat wordt een stinkende wonde’ dacht ik. Ik was uit het zadel gelicht door een Mercedes die zijn voorrang nam, waarna ik over zijn motorkap tuimelde. Mijn ...

Het geronk van een zware motor zwelt aan. Lijn 3! Ik stap op. Hij wiegt in de rechte bochten van de binnenstad. De bus zit eivol. Op de brede achterbank zit een vrouw met een peuter op haar schoot. Het is te zwoel om dicht opeen te zitten. Het dun, katoenen hemd kleeft aan mijn rug. Ik ruik he...

Is dit het? Heb ik hiervoor gezocht of ben ik verdwaald geraakt? Ik zie dat het licht uit is. Dat waar ik gevochten voor heb, de strijd opgeblazen is. Als een zinkend schip of als een gewond hert. Het is over, maar ik ben er nog niet achter. Verdriet, maar nuchter. Ik zie mezelf als een verlat...