Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hans van der Togt

Vanavond zag ik op de toverlantaarn in het programma Shownieuws Hans van der Togt, de bijna in vergetelheid geraakte en jaren geleden zeer populaire presentator van het Rad van Fortuin. Hij woont nu alleen met zijn twee honden op een woonboot. Zijn vriend met wie hij 23 jaar had samengewoond is zes jaar geleden aan aids overleden en één van de honden heeft blaaskanker. Hans zelf verklaarde, dat men hem wel een alcoholist zou kunnen noemen, want hij drinkt nogal wat meer dan drie glazen wijn per dag. Werken doet hij niet of nauwelijks meer, want daar heeft hij niet veel zin meer in. Hij doet alleen soms nog een reclamespotje. Kortom, het gaat eigenlijk niet zo goed met Hans.

Toen het item afgelopen was, voelden de beide presentatrices zich geroepen om commentaar te leveren. En wat zei Nada van Nie? Ze zei niet: ‘Wat sneu en wat jammer voor die sympathieke Hans van der Togt.’ Nee, ze zei: ‘Ik vind het zielig’. En de andere -haar naam is mij ontschoten, ze is een bekend fotomodel en getrouwd met paparazzo Edwin Smulders- voegde eraan toe: ‘Kom op, Hans, positief.’

Het kan zijn dat ik er wat te zwaar aan til en ik weet ook wel dat het commentaar niet verkeerd bedoeld is, maar toch vind ik het nogal akelige opmerkingen. Het komt mij voor, dat het woord zielig in deze situatie iets kleinerends heeft. Als iemand bijvoorbeeld zeer ernstig ziek is en op de intensive care in het ziekenhuis ligt, dan kan men wel zeggen dat het zielig is, maar doorgaans wil geen mens ter wereld graag zielig gevonden worden, want een zielig mens is een mens die niet meer meetelt en uitgerangeerd is. In feite zegt men met dit woord van iemand dat hij een hulpbehoevende, beklagenswaardige stakker is.

Ook het woord positief stuit mij altijd wat tegen de borst. Ten eerste is het al een dooddoener, een versleten, afgezaagd woord waar iedereen altijd mee aan komt zetten. Ten tweede is het nogal gemakkelijk om tegen iemand, die zijn vriend door aids verloren heeft, te zeggen dat hij maar positief moet zijn. Misschien was die vriend wel de grote liefde in Hans zijn leven en is hij ontroostbaar en kan hij er maar niet overheen komen. En in zo’n geval moet men dan niet zeggen: ‘Kom op, Hans, positief.’

Ik weet wel, dat het allemaal niet zo veel belang heeft, maar ik vind wel dat men met dergelijke goedbedoelde opmerkingen de poten nog verder wegzaagt onder de stoel van Hans van der Togt.

Schrijver: Zorro, 2 september 2005


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.5 met 6 stemmen 978



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)