Verhalen

Hoe vertelt men wat er in je om gaat? Hoe vertelt men wat men voelt? Hoe vertelt ze dat ze niets te vertellen heeft? Hoe vertelt ze dat ze graag wil vertellen? Het lijkt zo zinloos om iedere keer weer te vertellen. En toch blijft ze proberen. Om dat te vinden waarvan ze niet weet waar ze het zoe...

Veertig. Voor velen een mijlpaal in hun leven. Een schrikbeeld, en het moment waarop een tussenbalans wenselijk is. Het idee, dat de helft van je bestaan reeds voorbij of overschreden is, laat het angstzweet wel eens parelen. Je bent op een leeftijd gekomen, waar echtscheidingen méér regel da...

Nationale sport nummer één, is in ons Belgen land nog steeds het ontduiken van belastingen. Onder welke vorm dan ook. Wat wij ook maar kunnen inbrengen als aftrekpost zullen wij niet laten. Lukt het niet, dan is het goed geprobeerd. Slaagt het wel, zoveel te beter. Op plaats twee komt zeker en...

Er zijn perioden waarop ik intens gelukkig ben. Zeldzame en kostbare momenten waarop ik mezelf kan zijn. Alleen op zo'n moment. De gedachte dat er op dat moment iemand bij mij is, naast mij loopt, ergens op mij wacht, aan mij denkt, spreekt wanneer ik wens stil-te zijn, is onverdraaglijk. N...

Dit loopt altijd uit op schade voor de reputatie. Iedereen deugt als vijand maar niet als vriend. Weinig mensen kunnen van nut voor ons zijn, bijna alle ons schaden. Zelfs de adelaar nestelde niet meer veilig aan de borst van Jupiter vanaf de dag dat hij ruzie kreeg met een kever. De heimelijke vij...

Mijn spieren deden pijn. Ik opende mijn ogen. Waar was ik? Ik keek om me heen. In een bed? Vreemd! Ik kon me niks meer herinneren. Ik keek nog een keer goed om me heen. Nu zag ik het pas. In een ziekenhuis. Daar zat een knopje waar ik op moest drukken. De bel. Haastig kwam er een verpleegkundige ...

De mythe dat eksters van alles pikken, verzamelen en verstoppen klopt maar ten dele. Beroemd is de foto van een eksternest met daarin drie brillen. Ze zouden ook van glimmende voorwerpen als lepeltjes en ringen houden. In het Kuifjeboek ligt een grote diamant in een eksternest en hebben niet de zige...

Thomas Ikummaq is een Inuitjongen van dertien jaar oud. Hij woont in een klein rood huisje met zijn vader en moeder in Groenland, in Qaanaaq om precies te zijn. Dat ligt boven de Noordpoolcirkel en in de winter vriest het vijftig graden. Dan zit Thomas het liefst bij de kachel en de lamp met een str...

De jonge ijsbeer Sallunivik was na twee jaren opvoeding door moeder IJsbeer nu voor het eerst alleen op pad. Hij was een jongeman die nog niet helemaal zelfstandig was. Hij had vandaag een heel eind gelopen door de sneeuw en had ook een stukje gezwommen. Sallunivik had honger, had hij al een tijdlan...

De ijsbeer is een zeer interessant dier. Hoe is het mogelijk dat een dier zo lang al leeft in zo’n koud gebied en kan overleven door te jagen op zeehonden. De ijsbeer gaat op het geluid af van de sneeuw. Klinkt het hol dan zit er een ingang van een gat van een zeehond. De ijsbeer springt er boven ...

We hadden het heel goed thuis. Mijn vader was makelaar. En mijn moeder arts. Ik was het kind dat van het ene naar het andere familielid werd geslingerd. Ik beschouwde mijn opa en oma meer als een vader en een moeder. Maar toch genoot ik van de rijkdom die we thuis hadden. Ik was enig kind, mijn o...

Ik ben boos, gewoon boos. Omdat ik de krant opensla en zijn naam zie staan. Waar? Op de overlijdenspagina. Het had niet gemoeten en het had niet gemogen. Het is weer die gemene ziekte die kanker heet, die opnieuw een mens te pakken heeft. Veel te jong als je begin vijftig bent. Genoeg strijdlust,...

Een knikje was voldoende geweest, zoals ze altijd weinig woorden nodig hadden. Met stoeltjes, parasol en zonnebrillen waren ze de lift ingestapt. In de hal kwamen ze de conciërge tegen, die afkeurend had gekeken naar wat ze allemaal meesjouwden. Nanda had vriendelijk gegroet en Han in zijn hand gek...

Afscheid ‘We zijn weer thuis pa’, klonk het opeens in de auto. Ze stopten voor een huis dat schijnbaar nog steeds van hem was. De man keek naar buiten, maar zijn gezicht gaf geen enkel spoor van herkenning. Ook in de woning, tussen zijn oude spullen, scheen er weinig tot hem door te dringen....

Plagiaat, het is van alle tijden. Door jong of oud, en helemaal verdwijnen zal het wel nooit. Overal zijn er waarschuwingen tegen, staat duidelijk te lezen dat het strafbaar is. Maar go(e)d, vergeef het hen…. Zij weten immers niet wat zij doen…. Of wel? Misschien juist wel, maar dan… het w...

Weet je wat ik zag vandaag? Een troepje vogels. Helemaal in de weer voor een klein ukkie van de familie dat per ongeluk in m'n oude veranda was beland. Je had het moeten zien! Een kleintje -het had nog donshaartjes- vond de uitgang niet meer en de rest van de troep scheen die langs buiten ook niet ...

Daar heb je ze weer! Hetzelfde trio sinds enkele jaren: viriele katers op vrijersvoeten die de tuin gebruiken als arena. En ook als bordeel, dat hopen ze toch, met onze drie kattinnen. ‘Love is in the air’. Op Valentijnsdag kwamen ze schoorvoetend een kijkje nemen in de tuin, een beetje ...

Prins Igor die zich altijd in draagkoetsen had laten voortbewegen, was tot de slotsom gekomen dat ook hij paardrijden diende te leren. De grote vorsten van de wereld voor hem hadden immers hun onderdanen bestierd hooggezeten op de rug van het edel dier. Uit Mongolië ontbood hij daarom een bekwame ...

Ze stonden in de etalage in de Theresiastraat en glimlachten naar me. Zwart met een adelaar. Nog voordat ik het goed en wel besefte, zaten ze aan mijn voeten en was ik een godsvermogen lichter. Carrie Bradshaw zei al eerder: “dat niets beter was dan een paar nieuwe schoenen”. Nu weet ik nie...

In de categorie als je goede voornemens hebt, kan je er net zo goed voor Oud en Nieuw aan beginnen, stond ik 29 december gewapend met flessen wortelsap (!!) op mijn werk. Ik was opgestaan met jûs en kruidenthee en wat voelde ik mij gezond. Na 2 uur achter de computer begon de ellende: ik wilde ko...

Mateloos groot was mijn ergernis die ik door de jaren had opgebouwd omdat allerlei kleine ongemakjes in huis zich maar bleven opstapelen. Tegen de tijd dat het manlief behaagde om één enkel klusje aan te pakken was de waslijst probleempjes gewoonlijk al weer enkele lijntjes aangegroeid. Dat schoot...

Ik stond met een injectiespuit in mijn rechterhand. Een eenzame traan gleed langs mijn wang. Dit moest de oplossing zijn. Ja, wel een erg laffe oplossing. Dat hoeft niemand mij te vertellen. Maar mijn verdriet is veel te groot. Hij had iets in mij los gemaakt. Een vreselijke pijn. Mijn gedachten dwa...

De stempel op hun voorhoofd, doet me denken aan een ster op een lange zwarte Joodse jas op bladzijde 149 van mijn mavo geschiedenis boek. Een wijze man zei ooit: ‘De geschiedenis herhaalt zich constant’. En de gehaakte kruizen op dit kerkhof bewijzen zijn gelijk. Als je mensen in cijfers verand...

Ze werd wakker van het vrolijke gekwetter van haar klokradio. 10 na zes. De soesknop deed zijn dienst. Bij iedere daarop volgende tien minuten vond haar vinger moeiteloos de lange balk die zorgde dat het geluid, dat duidelijk de dag aankondigde, terug verstomde. Voor een volgende tien minuten. ...

Je hebt de hele dag al vernietigende kritieken te slikken gekregen op een stukje tekst, waarvan jij dacht, dat het best wel knap in elkaar zat. Je allerlaatste gedicht werd amper bekeken, de grond ingeboord en daar heb je het dan. De twijfel slaat toe. ‘Schrijf ik dan zo slecht, is het allemaal ...

Vanochtend, nog groggy van een zware nacht, zette ik mijzelf een kop thee in de hoop snel te verhelderen. Ik doe dat met een zeefje gevuld met droge blaadjes, dat ik boven in het theeglas hang. Daar laat ik dan het hete water uit de waterkoker doorheen stromen totdat het zeefje zelf in de steeds ste...

’t Was nog vroeg op deze zomeravond, uurtje of zeven, toen ik een telefoontje kreeg van mijn geesteskind Mar. Een hele meid inmiddels, pittig ook – ze viel gelijk met de deur in huis: of zij en haar vriend Bert morgenochtend bij mij konden komen koffiedrinken? ‘Dat komt me niet best uit, Mar,...

Mijn ideale dag ziet er als volgt uit, natuurlijk komt die nooit, maar toch heb ik alles al een keer gedaan maar dan niet achter elkaar natuurlijk. Ik heb hoge eisen zegt men, maar dat valt mee, het zal alleen niet meer gebeuren en daarom droom ik. Beter een dag te leven als een leeuw dan honderd ...

Ik ben niet alleen een tuinmaniak, ik ben vooral een onhygiënisch mens in mijn tuin. Zo beweert mijn dochter. Ik ben het toppunt van besmettelijkheid, zodra ik mijn vuile jeans en besmeurde trui aantrek om te klussen in de tuin. Sinds dochter stage loopt in een ziekenhuis staat hygiëne centra...