Ochtendtafereel
Weet je wat ik zag vandaag? Een troepje vogels. Helemaal in de weer voor een klein ukkie van de familie dat per ongeluk in m'n oude veranda was beland. Je had het moeten zien! Een kleintje -het had nog donshaartjes- vond de uitgang niet meer en de rest van de troep scheen die langs buiten ook niet te vinden.
Het beestje fladderde zich bijna te pletter tegen het vensterglas. Uitgeput streek het neer achter kippengaas op een latje van de getimmerde deur. Het was doodsbang. Langs buiten streek een groter broertje van 'm neer op datzelfde latje: kwetterend dat ie stilletjes moest blijven zitten terwijl de rest een gat zocht waar hij door kon kruipen. Althans dat vermoed ik, want ik begrijp geen pimpelnees.
Ze vonden het niet, dat gat.
Dan volgde een chaotisch beraadslagen in de kruin van een driestammige berk een paar meter verderop. Het kleinste vogeltje verzamelde z'n laatste moed en poogde ondertussen nog een keer z'n vrijheid terug te winnen met zinloos hersenbeuken, deze keer tegen het zachtere kippengaas. De stakker. Het lukte 'm niet.
Op de achtergrond trok een eekhoorn er zich niets van aan en holde vrolijk de populieren voorbij om met een elegant sprongetje tussen vroege wilge- of andere katjes te belanden. Schichtig en voorzichtig, zoals het een fiere eekhoorn betaamt, keek ie eerst rond zich om dan z'n pluimstaart achterna in de takken te verdwijnen.
Het ukkie was de wanhoop nabij en streek weer neer, roepend om hulp op de anderen. De moedigste onder de gevleugelde bezoekertjes hield het niet meer. Hij liet de rest verder een plan bekwetteren en dook z'n vriendje ter hulp, snavel in de aanslag.
Kippengaas is verdomde sterk.
Twee anderen kwamen hem aanmoedigen terwijl hij heftig trok aan het draadwerk. Tevergeefs. Ik heb dan maar de verandadeur opengezet en zag ze met z'n allen in een grote bocht rond het huis verdwijnen. De ochtendzon gooide er nog een dankbaar warm licht op.
Het leven is mooi als je de tijd neemt om ernaar te kijken.
Geplaatst in de categorie: natuur
Talent in de maak!