Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

MIJN MOOISTE 24 UUR

Mijn ideale dag ziet er als volgt uit, natuurlijk komt die nooit, maar toch heb ik alles al een keer gedaan maar dan niet achter elkaar natuurlijk.
Ik heb hoge eisen zegt men, maar dat valt mee, het zal alleen niet meer gebeuren en daarom droom ik. Beter een dag te leven als een leeuw dan honderd jaar als een lam zei iemand maar dat valt mee, mijn genoegens zijn eenvoudig en ik weet beter wat ik niet wil dan wel, hier gaan we dan.

Het begin van de dag is uitslapen met een mooie droom over 'uit van huis' bij pake en beppe, ik voel me energiek en stap onder de douche. Dan maak ik het haardvuur aan met hout dat ik zelf gehakt heb. Buiten ligt sneeuw rond de berghut en ik neem veel sterke koffie terwijl ik Campert lees. Ik doe mijn mooiste kleren aan die warm en vrolijk zijn. Dan wandel ik een uur de berg op, blijf daar een uur om van het uitzicht te genieten, mijmer wat en praat met een leuk meisje uit Frankrijk. Dan roetsj ik de berg af en ga spaghetti eten om vervolgens een dutje te doen, al ben ik niet moe maar wel voldaan. Vervolgens ga ik in het zonnetje zitten in het open veld bij de zee en loop op het zand. Ik drink een koel biertje zonder er wat van te voelen, ik rook een gauloisesigaret en smeer iemand in met zonnebrandcreme en ga even vliegeren en fietsen, tekenen en schrijven. Dan lees ik in de schaduw een boek van Hermann Hesse en een Donald Duck en een Kikkerboekje en kijk naar de Fabeltjeskrant.
Het is nu zes uur, Margreet en mama komen eten, peertjes natuurlijk. We praten en lachen wat, we zijn allen gezond en goed gemutst, ik voel me niet teveel of in de belangstelling staan of buitengesloten. Dan hoeven we niet af te wassen en draai ik mooie muziek en dans een nummertje in het rond. Dan zien we de zon onder gaan, met een mooie lucht en het gezang van een roodborstje en merel en van mijn kanarie. Het is half elf, Margreet en ik drinken wat in een café waar het rustig is en jazzmuziek klinkt, we hebben het over kunst en cultuur, ze leest mijn laatste verhaal en we moeten lachen. Het is twaalf uur, ik lig in een fris bed dat naar bloemen en zeep ruikt. De dag is om, maar ik lig nog wat te denken aan alle mooie momenten van mijn leven die in mij op komen, heel helder als een kristalbeek. Dan dank ik dat ik dit mocht beleven en niet bang was of druk of moe, maar ontspannen. Ik val in slaap en slaap tot zes uur, vogelgezang wekt me, de dag is voorbij voordat ik het in de gaten had. Laat nu de rest van mijn leven maar komen met wie ik ben, deze dag heeft mij gesterkt. Soms komen dromen uit.

Schrijver: foppe oostenbrug, 15 februari 2005


Geplaatst in de categorie: kunst

3.0 met 6 stemmen 1.067



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lode
Datum:
25 juni 2006
Goed verhaal. Een prachtige manier om met je frustraties om te gaan. Knap hoor.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)