Verhalen

Er zaten eens twee monniken te mediteren voor een boeddha-beeld. Het was een rustig en vredig tafereel die twee daar te zien zitten met een kussentje onder hun knieën. Toen kwam er een bevallige maagd aangewandeld. Ze bleef staan bij dat rustige en vredige tafereel. De eerste monnik dacht: ‘Mm...

Het weekend staat te glunderen voor de deur. De avond rijpt en ik doe vanavond niets meer. Het plan om nog een glas te heffen in De Gesmolten Steen, een hippe tent in de stad, heb ik veilig opgeborgen in mijn binnenzak. Morgen vis ik het terug op, en vouw het open en dan gebeurt er iets. Er gebe...

Een van de eerste dingen die de nieuwe aga Dusunce deed toen hij zich in Athene vestigde om die stad voor de Sultan te bestieren was om raad vragen. Door een wat eigenzinnig optreden van zijn voorganger was de Griekse bevolking nogal morrig geworden en werd er alom over de Turken geklaagd. Daarom n...

Mee op tuinbezoek: netjes aan de hand, slenteren óp de paadjes en niet in het hoge gras lopen, geen verstoppertje spelen in de tuin en zeker niet jengelen met een pruillip. Je zal maar kind wezen en mee op tuinbezoek moeten! ‘Moet ik nu lachen of huilen’, dacht ik toen tijdens onze laatste o...

”Verleden zondag naar een misviering geweest. ‘Ter attentie van de overledenen van de familie M.’ sprak de priester door de microfoon, en daar bedoelde hij mijn schoonfamilie mee. Het deed deugd om even in de mooie decanale kerk te Leuven te zitten. Prachtige orgelmuziek, live gespeeld door e...

BROMMENDE BRUNO BEER BREEKT BUITEN BAJES Bruno de Beer was een grote bruine beer en woonde in de dierentuin van Berlijn. Het was daar een trieste bedoening zonder uitdaging van zijn grote geest en krachten. Hij had altijd honger en leeshonger. Hij las de binnengewaaide kranten en reclamefolders. ...

Ik ben wakker. Moeizaam ga ik op de rand van mijn bed zitten. Ik grijp naar mijn kunstgebit, sta op, spoel het onder de kraan en voorzie mezelf van tanden. Er wordt gebeld. “Ik ben van de bank. U moet vandaag op,” zegt een vriendelijke mijnheer. Ik knik. De rollator doet hij ach...

Ik heb al uren lopen tobben over de vraag waar ik moet beginnen. Meestal denk ik dan, begin bij de dageraad. Omdat ik me vaag voorstel dat elk verhaal daar begint, alsof hun ritme en orde samenvalt met de dag. Waarom zou het niet beginnen in het holst van de nacht, ergens in een dampende havenkro...

Het heelal, het hoe en waarom? Zijn wij de enige? Is er een verbond tussen ons leven en de machinerie? De vraag, de zin van ons bestaan is verweven met; wat is er na de dood ? Als er niks meer is na de dood, wat is dan de zin van ons leven ? Daar ik niet geloof dat ons of welk leven dan ook o...

Ze kijkt om zich heen. Loopt de straat uit gaat een brug over slaat linksaf een gracht op. Leest het straatnaambord en vervolgt haar weg. Hand op de borst, hoofd gebogen. De nummering ligt hier op 365. Slordig op het trottoir geplaatste fietsen blokkeren haar weg. Achter dubbel geparkeerd staande au...

Van de duizend woorden ben ik er al 229 kwijt door onderstaande citaten en de titel op te schrijven. Maar ik heb deze citaten van Ilja Leonard Pfeijffer nodig als citatenfreak. De titel is van belang om het onderwerp van deze tekst definitief in het achterhoofd op te slaan om deze bij verdere lezing...

Ok, misschien heb ik een fout gemaakt. Er zijn zoveel kleine redenen om gewoon te doen wat je moet doen, en er is niet een echt goede reden om je mond te houden. Ergens neem ik mezelf dit kwalijk, dat ik niets zei. En het vreet me dus nu op. Ik baal. En nog steeds twijfel ik er over of ik het de ...

Het was woensdagavond. Mijn jongste zusje (15) was bij mij op visite. Het was gezellig. Ze woonde op een begeleid-kamer-project en moest om 21.30 thuis zijn. Mijn man bracht haar even thuis. Toen ze weg ging gaf ze me een kus en zei: "doei lieffie, tot vrijdag." 00.15u De bel gaat? De bel? Zo...

De trein reed het station Zuid/WTC uit, het mannetje liet zijn hand zakken, stopte hem in zijn broekzak en liep naar de trap van het perron. Bij de trap bleef hij staan en keek naar een slak die wiebelend met zijn voelsprieten over de witte reflecterende band van de bovenste trede kroop. Het is ...

Hij zat er maar, drie turven hoog. Zijn koppie kwam nauwelijks boven de tafel uit. Hij had hoogrode kleurtjes op z'n konen en zijn geeuwen werkten bepaald aanstekelijk. Mistroostig leunde hij op zijn ellebogen. Er zaten nog vier mensen bij hem aan tafel en het was druk in het restaurant. Iets verd...

'Een ongeluk zit in een klein hoekje'. Ervaringsdeskundigen weten dat maar al te goed. Het is absoluut niet leuk als je daarover kunt meepraten, het geeft wel aan dat je inmiddels weet dat niets is zoals het lijkt. De opkomende zon gaf die ochtend de horizon al een immens rode gloed, terwijl de ...

Kent u het fenomeen dat mensen steeds hetzelfde zeggen? Afgezien van het feit dat ik het de desbetreffende personen zelf zou kunnen vragen wat de oorzaak ervan is, vraag ik mezelf af hoe dat kan. In ieder geval valt het mij zo op, omdat ik zelf probeer niet in herhalingen te vallen. Als ik iemand...

De Hond had zich bij Jupiter over de mishandelingen van allerlei aard beklaagd, die hij van de mens ondergaan moest. Jupiter verbood, hem anders dan met de stok te slaan. Nu zag de Hond op een tijd dat zijn meester een kwade luim had, en, voor slagen vrezende, ruimde hij alle stokken van de vlo...

Jonas werd die ochtend vroeg wakker. Het was zover, hij ging voor het eerst in zijn leven alleen op vakantie. Kamperen in Belgie, wat voor een vakantie-met-ouders te minnetjes was, volgens die ouders, was een heel avontuur als je dat deed met een groep leeftijdsgenoten. Of dan toch iets wat daar voo...

Meestal ga ik niet in op actuele gebeurtenissen in mijn stukjes, maar deze keer moet ik een uitzondering maken, omdat wat is gebeurd in Beslan (Ossetië, Rusland) met de gijzeling door Tsjetsjenen van volstrekt onschuldige schoolkinderen me zo aangrijpt, dat ik moeite heb om me op iets anders te con...

Een brede basis en een spitse punt. Je ziet het voor je, we kunnen niet allemaal samenklonteren in de top. Het werk zou niet meer gedaan worden. Daarom is het een gevleugelde zin geworden: “We doen het samen.” De managers staan gedwee bij de beamer te verkondigen dat ze zonder het team niets zo...

Er waren eens 3 mensen ze heetten: Iedereen, Iemand en Niemand. Op een dag moest er een belangrijke opdracht worden uitgevoerd, en Iedereen werd gevraagd dit te doen. Iedereen was er zeker van dat Iemand het zou doen. Iedereen kon het maar Niemand deed het; hierdoor werd Iemand boos, omdat het d...

De ramen zijn beslagen. Met m'n hand maak ik een kijkgaatje vrij. Ik kijk naar buiten. Het wordt al donker. De straatlantaarns zijn al aangegaan. Auto's snellen slissend over het met sneeuwdrab bedekte wegdek. De deur van het café gaat open. Een oude man komt binnen. "Hallo Daan, hoe i...

Issaac Bashevis Singer: “Iedere kunstenaar heeft de pijnlijke ervaring dat er een kloof bestaat tussen zijn innerlijke visie en de uiteindelijke uitdrukking daarvan. De kloof wordt nooit geheel overbrugd. Ieder van ons is ervan overtuigd, al verbeelden we het ons misschien, dat hij veel meer te ze...

De tijd heeft zich weer gestaag een weg gebaand door de zwarte brij van de nacht. De eerste tere zonnevlekken dwarrelen speels over de vloer, als vlinders in een rondedans, stofjes dwarrelen in een niet te stuiten spel, opstijgend naar de welkome warmte. De ragfijne zachte gordijnen wiegen en bollen...

“Ik heb hem!" Uitgelaten komt ze thuis. Met een of andere glossy kledingtas, die ze en passant voor m'n neus laat bungelen. Ze heeft een nieuwe jurk gekocht. Eén met grijs-zwarte banen, die haar nog slanker maakt, dan ze al is. Eindelijk is het er toch van gekomen. De afgelopen week kon Ve...

Een oud dictator van een land zou wegens ziekte niet vervolgd worden. De arme man kon zich namelijk uit zijn met moorden, corruptie en andere zaken die god verboden heeft doorspekt verleden niets meer herinneren. De oude man zou lijden aan de ziekte van Alzheimer. Echter, een gerechtshof heeft rec...

'De vrouw in de kamer' is de bijzondere debuutbundel van Yorgos Dalman. De verhalenbundel wordt bevolkt door eenzame dolers en drifters, door rusteloze moedermoordenaars, ontspoorde bartenders, naakte Urkers en andere sociale ontheemden. Ze zoeken wat warmte, wat genegenheid of simpelweg wraak. ...

Na een busreis van zevenhonderd kilometer bereiken we eindelijk Matmata, gelegen aan de rand van de woestijn. Het Berbervolk dat hier leeft, woont nog in holwoningen en wij gaan zo'n woning bekijken. Van de ijskoude airconditioning die ons deed overleven in de bus, stap ik op gloeiend heet zand, d...

jemig, wat een dag.... Niet werken, afschuwelijk! Een dag niet werken is een dag Nico niet zien....Maar ik heb het overleefd...ternauwernood! Toen ik vanmorgen opstond was hij het eerste wat in mijn hoofd rondspookte. Heeft hij het nou wel of niet gelezen? Heeft hij het wel gelezen? Heeft hij he...