Verhalen over tijd

Is dat ene uur nu zo verschrikkelijk belangrijk in deze tijd? De tijd dat energieprijzen de spreekwoordelijke pan uitrijzen, eveneens de tijd dat er talloze extra betalingen gedaan moeten worden omdat mensen die hoge kosten niet meer op kunnen hoesten? Volgens mijn bescheiden mening is dat uur...

Op de zolder staat al jaren een grote kist met oude kleren. Het wordt tijd om die eens uit te zoeken en te kijken of een goed doel ze wil hebben. De vrouw, die hijgend de zoldertrap oploopt, betwijfelt het of iemand ze wil hebben. Ze is tachtig en er zijn kleren bij die ze droeg, toen ze zestien...

Vanmorgen zat ik voordat ik mijn dagelijkse wandeling door het dorp ging maken, even gezellig met mijn vrouw aan de koffie om te overleggen wat we tussen de middag zouden gaan eten en wat we verder zouden gaan doen die dag. Plotseling zei ze: ‘Heb je het gelezen wat daar aan de Keizersgracht of...

Beste Brave Burger, dat ben ik want jawel, ook ik heb gestemd op BBB, prima plannetje om er mede voor te zorgen dat de bezem, de dweil, sop-en stofdoek, compleet met emmer door de kamer worden gehaald met als mooi resultaat dat: er een nieuwe frisse wind doorgaat! We houden onze vingers gekruist,...

Van de week kreeg ik een mailtje van een kennis die vertelde dat hij de laatste twee boekjes van mij was tegengekomen onder een stapel papieren. Hij had het ene boekje gelezen en meende dat het een mooi tijdsbeeld was. Ja dat klopt, dacht ik. Ik schrijf namelijk over allerlei dagelijkse dingen...

De vrouw keek uit het raam naar haar tuin. De muziek die in haar woonkamer speelde, verdreef de oorverdovende stilte die het afgelopen jaar in haar leven geslopen was. Het liedje dat op dat moment uit haar moderne muziekapparaat kwam, zei dat het harder regende dan ze hebben kon. Dat klopte. Het...

In het kabouterdorp van de Efteling kennen we allemaal de visser, de wasvrouw en Riedeltje, de muziekkabouter in de holle boom. Dan is er nog die grote, gezellige kabouterkamer. Daar liggen twee dwergen heerlijk te slapen in hun bed. Aan de tafel zit één zo'n mannetje te lezen, terwijl een...

"Ik weet waarom je hier bent," bromde hij met een stem als een orkest van contrabassen. De hertogin luisterde stomverbaasd: nog steeds hing ze ondersteboven tussen de ijswanden. "Je wilde het poollicht zien en dat ook in je eigen woning hebben," ging de spookachtige ijsbeer verder. "Nu, ik...

Buiten het dorp, aan de rand van het bos, woonde een houthakker met zijn vrouw. De kleine woning van het echtpaar was wel heel eenvoudig. Het hutje van boomtakken en bladeren vonden ze heus mooi genoeg. 's Nachts waren ze helemaal tevreden met het licht van één lantaarn of met wat maneschijn,...

Het wonderrijk bij Kaatsheuvel biedt van jaar tot jaar nieuwe verrassingen. Sindbad de zeeman heeft heel lang gewacht, maar doet hier eindelijk zijn intrede. Vele paleizen komen tevoorschijn, vertellen ondanks hun nieuwheid veel verhalen uit zeer ver verleden, misschien zelfs tijdloze...

Zo lag ik gisteren in bed het laatste stukje van Winston te kijken met het programma "rij je met me mee", dacht ik dat de naam was, al doet de naam niet zoveel ter zake. Ik viel midden in het verhaal van Linda, die ogenschijnlijk gezond en vitaal maar vooral positief in beeld was, een prachtig...

Bij de vroegere poort aan de Noordzijde van de Efteling stond een stenen, zwarte pelikaan op een hoge sokkel. Terwijl deze vogel voortdurend een straal water uitspoog, verwelkomde hij de binnenkomende bezoekers van de Efteling. Vele jaren was hij het eerste beeld, dat de mensen zagen als ze in het...

Iets meer dan elf jaar geleden (op 15 maart 2007) schreef ik mijn beschouwing (nr. 70) “De smidse”. In de loop van de daarop volgende tijd leverde het mij de bijnaam ‘De Lettersmid’ op. Naast het feit, dat ik het niet erg vond dat mijn ego werd gestreeld bestond er voor de lezer een niet...

Dringend was ik toe aan wat kleding, kijk slipjes zijn zo gekocht maar voor de iets andere kledij ga ik dan nog het liefste gewoon naar de winkel. C&A heeft dan mijn voorkeur en zo togen we (manlief gaat graag mee op dit soort tripjes) naar het winkelcentrum iets verderop dan ons eigen...

Soms is het alleen maar nodig om te luisteren, meer niet maar minder ook niet! Soms hoef je niks te zeggen, je hoeft er alleen maar te zijn, niet meer, maar ook niet minder. Soms, lopen ongevraagd tranen over iemands gezicht, niks meer, niks minder. Soms, door alleen maar te luisteren naar iemand,...

Een aanhoudend ultrahoog geluid was het enig voor Geert hoorbare, dat hem meteen ook verbaasde. Hij schuifelde al geruime tijd met de stroom gedaanten mee, die een lange rij vormden om zich enige tientallen meters verder bij de haven in te schepen. Op de hoge pieptoon na was alles doodstil en van...

“Waar dachten wij naar toe te gaan?” scheen een nogal snerpende stem te vragen. Alle onzichtbare systemen in deze tussendimensie ter identificatie van o.a. soort, intelligentie, herkomst en aard van communicatie zoals de taal uit de onmetelijke kosmos waren actief en zorgden er tevens voor, dat...

"Goedendag dames en heren, een tasjesrover heeft op het Spui in Amsterdam een tasje van een vrouw geroofd. In haar tas zat verstopt een enkele schoen voor haar linkervoet, een damesspiegel, een droomboekje en een scheidsrechtersfluit. De dief is opgehangen aan handen en voeten aan de spits van...

Gewoon een telefoontje van gewoon een bekende, maar dan iemand die je niet zo vaak spreekt en dus niet van alle narigheden op de hoogte is, want je kunt je vast wel voorstellen dat niet iedereen op de hoogte gebracht hoeft te worden? Toch? Zo'n simpel telefoontje waarin belangstellend en dus niet...

Op het Noordzeestrand loopt een jong meisje in zwemkleding. Ze kijkt naar het volgeschreven papier in haar hand, en moppert: "Ach, ik heb geprobeerd iets over de Nederlandse en Belgische bevolking te schrijven. Maar ik heb er niets van gemaakt! Weg ermee!" Ze verscheurt het vel en gooit het in...

Vandaag is het een helderej oktoberdag met kou in de lucht en met matig zonlicht; vandaag heb ik aangebeld op huisnummer 39 in de Gouverneurslaan; ik was dit al langer van plan. De laan ligt er schijnbaar nog zo bij als vijfendertig jaar geleden, maar opeenvolgende bewoners hebben het huis...

De zware toegangsdeur van het nieuwe Wijkcentrum was gesierd door een "erehaag" van kleurige ballonnen. Vandaag zou het officieel geopend worden. Gaandeweg kwamen er meer bezoekers binnen in de "Ontmoetingsruimte", die verlicht werd door heldere bolronde lampen, die neerhingen aan lange...

Wachtend op de trein zit ik op het houten bankje. Voor mij ligt de rails. Het metaal glinstert in de zon. De rails daarnaast niet. Het ziet helemaal bruin van de roest. Vermoedelijk rijden daar al jaren geen treinen meer op. Er groeit namelijk ook al onkruid tussen de dwarsliggers. Het komt al...

Iedereen trekt tegenwoordig maar overal stekkers uit, kabinetsformaties, CAO onderhandelingen, kunstsubsidies, vriendschappen. En nu trekt KPN de stekker uit de telefooncel. De laatste 1000 gaan eraan. Ik las het bericht en zag ineens weer dat massieve vierkante blok met TELEFOON erop voor me,...

Het leven is simpel als het wordt begrepen. Geconfronteerd met onomkeerbare feiten strompelde ik in eerste instantie verder. Strompelen in de zin van afhankelijkheid. Begrijpen deed ik het niet. Wel het leven in het algemeen, maar niet mijn eigen leven. Wel mijn eigen doen en laten, maar niet de...

Ik zag een jongen met drie broden in zijn mand, hij groette me spontaan en ik zag mezelf, hoe ik als jongen samen met mijn broertje broden moest halen voor mijn moeder, bij die bakkerij even over de snelweg richting Leeuwarden, waar ze zulke heerlijke Friese taart verkochten, van die zoete koek met...

Het was in de paasvakantie van 1964. Ik was met mijn ouders en vrienden van hen in Grundhof, een klein plaatsje in Luxemburg. In een hotel aan een beekje, dat bekend stond om zijn gezellige bar en uitstekende keuken. We gingen daar wel vaker tijdens een korte schoolvakantie heen en maakten lange...

Voor mij op tafel liggen twee afbeeldingen van een slapende man in een oranje stoel. Terwijl ik naar deze kiekjes kijk, reis ik in gedachten twaalf jaar terug in de tijd en voel me als Wiske, die in de teletijdmachine van professor Barabas is gestapt. Flits, flits… Samen met mijn vriendin...

Ik meld me bij Charlotte en Cornelis. Bellen kan ook, dat doe ik geregeld, maar dan krijg je het stereotiepe 'z'n gangetje' ten antwoord als je vraagt hoe het gaat. Z'n gangetje, ja, maar dat gangetje wordt wel steeds trager en moeizamer. Charlotte vliegt allang niet meer door het huis. Na de...

Zondag. Zonnebloemstraat in Hillegersberg, stadsdeel van Rotterdam. We zijn bij opa en oma, jaren '50 vorige eeuw. Veel ooms en tantes, neefjes en nichtjes wonen er in de buurt. Wij niet. Elke zondag gaan we vroeg uit Leiden met de tram naar Voorburg. Van daar nemen we de trein naar...