Het geheim van het Kasteel van Potegem

Het is 1880 en in het Kasteel van Potegem heerst een bittere kou, die maar amper door de open haarden kan worden verdreven. Dit magnifieke kasteel op de Zuiderlaan 58 in Waregem wordt bewoond door de extravagante, maar armlastige jubelteenmarkies Maurice van Male, die hoopt als beeldhouwer door te breken, zodat hij zijn geliefde onderkomen kan blijven bewonen. Momenteel is hij bezig met een beeld van gravin Isabelle de Laubespin, die in het Kasteel van Surmont in Kortrijk woont. Van zijn vriend Auguste Rodin heeft hij enorme stukken marmer op de kop getikt en die heeft hij met de hulp van zijn tuinman Anselme De Jaegher naar één van zijn kelders gereden, gerold en gesleept. Nu staan ze daar klaar om bewerkt te worden. Het beeld van Isabelle begint al te vlotten, al kun je nog lang niet zien dat het om Isabelle gaat. De rondingen zijn nog veel te algemeen en het gezicht is nog steeds onherkenbaar. Isabelle komt iedere zaterdagavond poseren, terwijl er tientallen kaarsen branden en zij zoveel wijn mag drinken als zij maar wil. Maurice hangt haar kleren altijd keurig in een speciaal voor haar daar neergezette kast. Om zich tussen het poseren door even op te warmen liggen er warme dekens klaar en kan zij op een deftige stoel voor de open haard gaan zitten. Wanneer Maurice en Isabelle aan het werk zijn, trekt Anselme zich altijd terug in zijn nederige hoveniershuis, wat eveneens in het Engelse landschapspark staat. Of hij doet nog wat klusjes in de koestal of de paardenstal, indien het nog licht is. Hij zal in ieder geval de privacy van markies Maurice in ere houden.

In het muffe burgerhuis op de Boulezlaan 12 in Waregem wonen de oude vrijsters Colette Rigolle en Savina de Coninck, die beiden schilderles aan Maurice hebben gegeven. Zij hebben Maurice de kneepjes van het vak geleerd en zij hoopten vurig dat hij een beroemde schilder zou worden. Daar maakte Maurice op een dag meteen een eind aan, door naar de beeldhouwkunst over te wippen. En die twee smoorverliefde vrouwen wilden dolgraag een keer naakt voor hem poseren! Ook dat ging helaas niet door. Tot hun grote ontsteltenis ontdekten ze, dat Maurice begonnen is met het maken van een beeld van gravin Isabelle, nota bene dé Isabelle, die op vrouwen valt en met vrouwen haar bedstede deelt. Colette en Savina weten precies wat zich daar allemaal in het Kasteel van Surmont afspeelt, want de knecht van Isabelle, Silvère van Baelen, heeft het hun allemaal in geuren en kleuren verteld. Kijk, die Silvère is niet te beroerd om Colette en Savine seksueel van dienst te zijn, maar die dromerige Maurice haalt gewoon zijn neus voor hen op! Dat steekt hen zeer diep en zij kunnen niet wachten totdat zij hun zin krijgen. Zij beramen een uiterst gemeen plan. 'Isabelle valt op rooms-katholieke jongedames, weet je wel, zoals die Berthe Wautelet, Maud Chastelain, Ernestine de Lichtervelde en Suzanne De Pape, die zij uit de Sint-Amandus- en Sint-Blasiuskerk ophaalt!', zegt Colette met een venijnige glimlach en spleetogen. 'Wat wil je daarmee zeggen?', vraagt Savine nieuwsgierig. 'Nou, dan gaan we onszelf als naïeve deernen verkleden, die naar het monastieke leven hunkeren!', antwoordt Colette, 'Wedden dat ze beet hapt!'. 'En dan?' 'Dat zul je wel zien!'.

Het kost Colette en Savina geen enkele moeite om bij Isabelle in het kasteel terecht te komen, want Isabelle is meteen hartstikke verliefd op de twee elegant geklede, vroom lopende en kijkende deernen, die zich duidelijk jonger voordoen dan ze zijn, maar dat speelt Isabelle maar al te graag mee. Wanneer de drie naakte vrouwen in de bedstede van Isabelle liggen, gaat het tedere liefdesspel van start. Isabelle laat zich uitgebreid likken, strelen, kussen, aaien en masseren. Ze wordt helemaal loom en high. Colette ligt met haar hoofd tussen Isabelle's benen en Savina heeft haar zwarte poes op Isabelle's gezicht geduwd. Terwijl Savina haar poes heen en weer wrijft, pakt Colette een scherpe dolk uit haar leren laars en steekt zij de dolk vele malen in Isabelle's hart en keel. Savina is van de schrik opzij gesprongen en zij zit met open mond naar het bloedige tafereel te kijken. Colette slaakt bloeddorstige roofdierkreten, terwijl zij onder het bloed van Isabelle zit. 'Je bent echt een vreselijk gestoord wijf!', zegt Savina, 'en wat denk je nu te gaan doen?'. 'We gaan hier eerst lekker samen in bad en daarna gaan we naar onze droommarkies!', zegt ze triomfantelijk, terwijl ze het handvat van haar dolk in haar spleet duwt. Savina zit er in hevige shock verbijsterd naar te kijken. 'Kutjaloezie', denkt zij treffend.

Colette en Savina bellen aan bij het Kasteel van Potegem. Bovenin de hoge toren brandt licht en ze moeten lang wachten, totdat Maurice open doet. 'En wie zijn jullie dan wel?', vraagt hij bij het zien van twee naakte vrouwen met voiles voor hun gezichten. 'Wie van ons is de echte Isabelle?', vragen zij gelijktijdig. Maurice begint meteen argwanend te worden, want de echte Isabelle zou zoiets nooit doen, weet hij. 'Nou, wat een leuk verrassingsspel, Isabelle, kom gauw verder, want het kunstwerk wacht op voortgang!', zegt Maurice. Hij gaat de geheimzinnige dames voor naar zijn kelderatelier. 'Neem zoveel mogelijk wijn als jullie op kunnen!', zegt hij als een vriendelijke gastheer, terwijl hij de kaarsen aansteekt. Zij kijken naar het beeld van Isabelle in wording en zij gaan er naast staan, ieder aan een kant. Ze nemen bevallige poses aan, maar Maurice blijft enkel hakken en beitelen. Hij reageert noppes op hun seksuele verleidingskunsten. Maurice heeft hen ondertussen allang herkend, maar hij doet nog steeds alsof hij van niets weet. De dames kunnen zichzelf niet meer in toom houden en zij gaan met gespreide benen op de grond liggen. Hun voiles vallen af en Maurice doet alsof hij verrast is. 'Jullie hier?, maar waar is Isabelle dan?', vraagt hij, 'Wat hebben jullie met haar gedaan?'. 'Wat haar verdiende loon is!', zegt Colette, 'die lesbische sloerie is samen met haar kasteel te gronde gegaan!'. 'Die kan hoogstens nog als spook voor je gaan poseren!', zegt Savina. Maurice weet hoe laat het is en hij rent als een dolle stier naar de marmeren stenen. Eerst gooit hij de marmeren steen, waaraan hij werkt, bovenop Colette en daarna gooit hij een andere maremeren steen bovenop Savina. Beide vrouwen komen kermend van de pijn om het leven en Maurice laat hun lichamen in een waterplas in het park wegzinken. Een jaar later wordt er vlakbij het Kasteel van Potegem het perfecte standbeeld van gravin Isabelle de Laubespin onthuld. Met grote trots trekt Maurice het laken weg. En met groot verdriet, maar dat wordt alleen door Anselme gezien.

Kasteel van Potegem Waregem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 7