Tuk op buit in Avelgem

In Avelgem staan veelal trieste, gesloten, naargeestige, saaie, lelijke, bunkerachtige en stijf-zakelijke woningen. Dat geldt overigens voor heel België. In het boerenarbeidershuis op de Vlaanderenstraat 22 in Avelgem hangt steevast een zware, zoete, weeïge hasjgeur, die door de sterk vervuilde bewoner Goswin Storme op peil wordt gehouden. Goswin is een kruising tussen Swiebertje, Malle Pietje, Catweazle, de typetjes Dirk en de Vieze Man van Van Kooten en De Bie, Quasimode, het Beest uit 'Belle en het Beest', Joseph Carey Merrick, Edward Scissorhands, Jack Nicholson als de Joker, Sir Anthony Hopkins als Hannibal Lector, Frankenstein en Dracula. Momenteel loopt hij in het park bij Kasteel van Bossuit op de Bouvriestraat 3-5, waar hij zijn ogen op heeft gevallen, dat wuilo zeggen, niet zozeer op het schitterende kasteel, maar vooral op het vrouwelijk schoon wat daarin ronddartelt. Voor het gemak leent hij de wapenspreuk van het kasteel 'in bello fortis' (dapper in strijd) om zijn gewaagde en duistere wensdromen te vervullen. Hij weet dat markiezin Frédérique de Gourcy Serainchamps binnenkort een groot feest geeft ter ere van haar debuutroman 'De ontvoerde gravin van Kasteel Banhout', een erotische thriller, waarvoor zij de filmrechten al verkocht heeft. "Zeg, jij daar, wat sta jij daar toch steeds naar het kasteel te staren, lelijkerd, scheer je weg hier!', schreeuwt tuinman Adolphe de Boillot ineens naar Goswin, die zichtbaar in elkaar krimpt van de schrik. 'Sorry, meneer, maar het is niet verboden om hier te lopen of te staan en het kasteel te bewonderen!', antwoordt Goswin. 'Jij staat heel lang en heel ongepast te gluren, kereltje, dus maak dat je wegkomt!' 'Ik ga al, sacherijn, maar wacht maar wanneer ik met de burgemeester terugkeer!' Die moet toevallig ook niets van afschrikwekkende losers zoals jij hebben!'. Goswin staakt de dialoog met een wraakzuchtige grijns.

Op de avond van het feest in Kasteel van Bossuit branden er allemaal fakkels rondom het kasteel. Een chique koets rijdt steeds op en neer vanaf de ingang van het landgoed naar het feestelijke kasteel om de uitgenodigde vriendinnen van markiezin Frédérique in stijl te doen arriveren. Op de bok zit Adolphe, keurig in het pak en helemaal in zijn nopjes. Een flesje cognac in zijn binnenzak. Goswin is nog even bij het bronzen beeld 'Mira van de Waterhoek', gemaakt door ene M. Demeyere. Hij verzamelt moed. 'Ja, lieve Mira!', zegt hij hardop, 'ik heb 'De teleurgang van den Waterhoek' van Stijn Streuvels ook gelezen en het is maar mooi dat jij hier gebeeldhouwd voor mij staat!'. Hij kijkt even schichtig om zich heen en vervolgt dan: 'Dan kan ik lekker aan jouw eerbiedwaardige borsten friemelen!'. Goswin heeft zich als een deftige dame verkleed en na zijn onderonsje met Mira rijdt hij met zijn onverlichte fiets naar Kasteel van Bossuit. Bij de ingang van het landgoed gaat hij naast een vrolijke dame staan, terwijl hij zijn hoofd afgedekt houdt. Hij zwijgt en gelukkig komt de koets al snel. 'Jullie zijn de laatsten!', zegt Adolphe met een opgewekte stem. Wanneer de koets door een zeer donker gedeelte van het bos rijdt, steekt Goswin een mes in de rug van Adolphe. Snel daarna snijdt hij zijn keel door en gooit hij Adolphe van de koets. Hij neemt snel de teugels over en hij laat de koets tot stilstand komen. Hij springt op de gillende dame en hij propt meteen een zakdoek in haar mond. Daarna gooit hij haar rokken omhoog en gaat hij als een beest tekeer. Na deze brute verkrachting bindt hij haar vast aan een boom. Hij geeft de paarden een tijdelijke verdoving en hij gaat lopend verder. 'Zo, het feest is begonnen!', mompelt hij verblijd.

In de Ontvangstzaal treft hij de flink aangeschoten Marie le Gillon, die zich het apezuur schrikt, wanneer ze recht in het gezicht van Goswin kijkt. Hij grijpt haar meteen bij de keel en hij sleurt haar mee naar een zijvertrek, waar hij haar woest ontkleed en direct daarna botweg verkracht. Vervolgens verdooft hij haar met een kleine injectie. In de Rose Salon wordt hij helemaal blij, wanneer hij de innig verstrengelde, lesbische Blanche Vindevogel en Genoveva du Vivier ziet. 'Zo, dames, de hoogste tijd voor een ander avontuur!', bromt hij. Hij pakt hen allebei bij de haren en hij trekt hen naar een hoek van de kamer. Daar neemt hij hen één voor één, terwijl hij hen bedreigt met een vlijmscherp, groot mes. Even later liggen ze door de injecties als vaatdoeken op de vloer. In de Grijze Salon zit Margaretha Hovine in haar eentje wat te neuriën. Ze ziet Goswin niet aankomen. Goswin wint er geen doekjes om en hij slaat meteen toe. 'Gewoon meewerken, anders rijg ik je aan dit mes!', zegt hij, terwijl hij met zijn andere hand in haar BH graait. Van borst naar borst en steeds heen en weer. Hij rolt de harde tepels tussen de toppen van zijn dikke vingers. Hij duikt onder haar rokken en hij rukt haar slip naar beneden. Zijn hoofd komt onder haar rokken vandaan en hij tilt haar op een tafel. Hij trekt haar rokken naar beneden en hij kijkt vol begeerte naar de zwaar behaarde, zwarte poes. Hij besluit het daar bij te laten en de injectie volgt. In het Trappenhuis komt hij Agnès Faille tegen en hij grijpt haar meteen bij haar benen. Hij trekt haar enkele treden naar beneden en hij toont haar zijn vervaarlijke mes. Hij aanschouwt haar stevige borstjes en haar weelderige bos schaamhaar. Even een vluggertje op de trap, de injectie en weer door. In de Blauwe Kamer vindt hij de beschonken Louise de Torres, die uit een fles wijn drinkt en haar borsten zichtbaar los heeft hangen. Zij floept ze dartel heen en weer. Goswin tast toe en hij raakt in extase bij het zien van haar bereidwillige Bermuda Driehoek. Hij stopt zijn rare snuit zo diep mogelijk in haar vochtige grot. Het is werkelijk geen gezicht, maar wanneer Louise even uit haar roes ontwaakt en begint te gillen, is het snel afgelopen en doet de injectie zijn werk.

In de Blauwe Kamer wordt het feestbeest Frédérique door Célestine Delebecq, Gwendoline van Male en Toulouse Ruzette heel teder en fijngevoelig bemind. Goswin schrikt zelfs van de grote tegenstelling tussen zijn manier van de liefde bedrijven en hun manier. Hij begint zowaar te huilen bij het zien van zoveel echte liefde. 'O, mijn God, wat ben ik toch een vreselijk monster!', denkt hij wanhopig. Hij dreigt zichzelf de keel door te snijden, maar de naakte schoonheden kalmeren hem en fluisteren zwoele lokwoorden. Met hun slanke wijsvingers gebaren ze hem om dichterbij te komen. 'Maar ik ben jullie liefde absoluut niet waard!', denkt hij somber en terneergeslagen. Toch komt hij naderbij. Hij werpt het mes van zich weg en hij stort zich weerloos in hun aanlokkelijke armen. Ze aaien hem over zijn hele lichaam en zij kussen iedere centimeter. Hij wordt helemaal week en ontspannen. Hij ziet niet dat Célestine zich van het tafereel verwijdert. Hij sluit zowaar zijn ogen. 'Nú!', krijst Frédérique. Gwendoline leegt enkele injecties in het lijf van Goswin en even later steekt Célestine zijn eigen mes diep in zijn hart. Hij spartelt nog enige tijd tegen, maar op een gegeven moment is de ongure indringer voorgoed verslagen en heeft Frédérique alvast voldoende voer voor haar tweede roman.

Kasteel van Bossuit Goswin Storme

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 9