Verhalen

Jullie hadden beiden gedacht dat het lot jullie nooit meer het voorrecht en de genade van de liefde zou gunnen. Toch brak de lente aan van jullie verliefdheid en de kortstondige zomer van jullie late liefde, die gevolgd werd door de bittere winter van jullie dood. Jullie vierden jullie geluk in ied...

In de sombere en desolate atmosfeer en entourage van een café, waarvan de wanden merkwaardigerwijs behangen waren met talloze crucifixen, waren de alleenstaanden bijeengekomen, en ik was een van hen. Op de vlucht voor het onverdraaglijke monster van de eenzaamheid dat het als het ware aanstaarde ui...

Als een dambord met kleurige vlakken van goudgele en dieppaarse krokussen strekt het plein zich uit onder de nog kale bomen waarin kolonies babbelende kraaien zich amuseren..... De straten glanzen antracietgrijs in de regen. Een winkel is nog laat open en werpt haar lichtschijnsel over de straat. ...

De bus had de lange weg gevolgd en zijn levende bagage met zich meegenomen, door Frankrijk, door Zwitserland en had tenslotte Rome bereikt. Een hele belevenis voor een kind uit een ambtenarengezin. Op school waren de monumenten, kerken en bezienswaardigheden van de Eeuwige Stad al bij voorbaat aan ...

''Weet je waar ik zin in heb, Josje? In een strandwandeling.'' ''Toch geen gek idee manlief om er eens op uit te trekken. Een strandwandeling lijkt mij wel leuk. Het weer is goed en er staat veel wind, dus kunnen we heerlijk uitwaaien. Ik ga mijn schoenen aantrekken.'' Ze dronken nog een k...

Het was stil in de kamer. We zwegen vaak. Het meubilair was aandoenlijk, petieterig, als zou het een geruststelling moeten vormen tegen de demonische krachten die vaak losbarstten. De poppen op het rieten kastje staarden me kalm en sereen uit mokkabruine ogen aan. Ze hadden vlechten en droegen Schot...

Krikke, onze burgemeester van het dorp had de ingezetenen bijeen geroepen voor een vergadering in zijn woning. Besproken moest worden mijn voorstel om op het plein midden in het dorp een standbeeld te plaatsen van de uitvinder van het wiel of van de muizenval. Mijn voorstel werd in stemming gebracht...

Zij behoorde niet tot die meisjes, die de dubieuze eer genieten dat hun geslaagd uitgevallen gezichten en hun ideale proporties reeds als zij zeventien zijn de covers sieren van de "glossy magazines" en die op jeugdige leeftijd onderwezen worden in de finesses van de liefdeskunst door hun opeenvol...

Toos is 25 jaar en nog steeds vrijgezel. Ze verlangde naar een lieve man. Eindelijk kwam die kans. Ze werkt in de kantine van een verzekeringsbank. Toen verscheen er een jongeman, die zei: ''Ik vind je erg lief, Toos'', en hij liep weer door. Een paar dagen later zat ze aan een tafeltje een bo...

Het ontroerde mij aanvankelijk en ik was ervan onder de indruk toen ik de stem aan de andere kant van de lijn hoorde: "Met de SP!" "Ja, uw zaak is een rare zaak" bevestigde men. Zou men zich erachter gaan scharen, zou men een forse verdedigingslinie, een buffer, een dam gaan opwerpen tegen het b...

”Wijze man onder een bananenboom van de apen ik zoek bij u de wijsheid. Mag dat van u?” ”Natuurlijk mag dat niet mijn jongen! Jij bent immers een lelijke aftandse aap en ik ben je lieve en snoezelige doodskopaapje die je hebt gevonden bij de verrottende en stinkende bananenboom. Lelijke ...

HIJ was een beetje een mallotige vent; hij spoorde niet helemaal; dat was me bij een eerdere ontmoeting duidelijk geworden.... ZIJ zat op een bankje bij de halte van lijn zes; een jonge, florissante schoonheid met kaarsrechte tanden, een zilverkleurige piercing in de lip en felrood, haast rozerood ...

Uit de krochten en spelonken, uit de straten, lanen en ringbanen van de stad die mijn universum en mijn thuis is geworden, bij gebrek aan mijn echte thuis in deze wereld, dat voorgoed tot het verleden behoort, kan zomaar ineens een bekende of onbekende opduiken uit een nabij of ver verleden, die al ...

Frank en Annie waren al twintig jaar getrouwd. Hij was metselaar en zij werkte als verkoopster bij een warme bakker. Tot haar grote verdriet kon ze geen kinderen krijgen. Hij vond dat helemaal niet erg, want dat gejank van kinderen vond hij verschrikkelijk. Hij ging liever in het buurtcafé biljarte...

Ergens in Midden-Europa liep de wijsgeer Philippus langs het bergpaadje omhoog. Ook al was deze filosoof een westerling, hij droeg een Indiase tulband. Een lange, wijde Oosterse mantel reikte van zijn schouders tot aan zijn enkels. Philippus ging van het paadje af, stapte tussen struiken door, en s...

Eerherstel, rehabilitatie. Genoegdoening. Daar is het mij om te doen, dus vandaar deze brief. Weliswaar opnieuw. Zuiver omdat er iets rechtgezet dient te worden. Puur daar uiteindelijk het recht moet en zal zegevieren. Dat verdrag dat jullie onderling op een gegeven moment hebben gesloten, zuivert j...

Tussen de liefde en de leegte kwam Chris, ter navolging van Lisa, Sofie en Hilde, alweer zomaar, als uit het niets, op weg naar ergens of op zoek naar anderen en op blote voeten mijn leven binnen. Wie op blote voeten mijn leven binnen wandelt, is nooit van plan om lang te blijven. Dat weet ik uit er...

Twee oudere mensen liepen voor haar uit en bespraken met elkaar hoe verschrikkelijk die vent zich aanstelde. Hij doet net alsof hij je nooit ziet en soms doet hij net alsof hij haast niet kan lopen. Maar gisteren liep hij heel kwiek door de supermarkt heen hoor, zei de vrouw tegen de man. De vrou...

Met vijf andere jongeren werkte ik twee weken op een camping in Ouddorp aan Zee. We waren met drie heren en drie dames. We werden geacht om in een grote tent de kinderen te vermaken met christelijke liederen en leuke spelletjes. We zaten dan samen met de kinderen in een grote kring, terwijl één va...

Op die merkwaardige avond, waarop vele vlaggen in Tilburg halfstok hingen, ben ik mijn jaarlijkse kermisbezoek af gaan leggen (een merkwaardig contrast....) "The show must go on" zegt men in zo'n geval (maar ten onrechte....) Een julizon blakerde de wereld maar later ruisten de bomen in het lic...

Met mijn Cosmopolitan in de hand wacht ik tot de gate voor Genua open gaat. Italia…waar zeer waarschijnlijk, zoals ‘sempre’, al mijn zintuigen bevredigd zullen worden. Mijn Hollandse vriend, René, had een column in de Telegraaf, reiskrant gelezen en hun raad opgevolgd. Te warm, te druk e...

Je laat de zachte, kwetsbare katoenpluizen door je handen glijden en op de achtergrond hoor je het zware, dreunende geluid van een stoommachine en van de nijvere brei- en weefmachines die zonder ophouden de inslag door de schering jagen.... Het is de erfenis van je geboortestad die hier in ere en i...

Ze waren al op leeftijd, nou niet super oud, maar gewoon flink ouder. Haar gezichtsvermogen was flink achteruitgegaan en fel licht verdroeg ze niet meer. 's Avonds bij het invallen van de duisternis, kreeg zij het zicht, wat haar niet stoorde en haar gele bril, die zogenaamde nachtbril die niet...

Lange, lange tijd heeft een gebouw met grijsgekalkte muren en een zeer mistroostige uitstraling dat ik vanuit mijn woning kon observeren, het straatbeeld gedomineerd in mijn wijk totdat heftrucks met mechanische, haast voorwereldlijk aandoende "muilen" aan de sloopwerkzaamheden zijn begonnen. Ik ...

Thuis spraken we het dialect van zuidelijk Brabant: we zeiden "oew" en "hedde gij"; een taal die we ons als kinderen razendsnel eigen maakten, te midden van de buurt- en klasgenootjes met wie we knikkerden, rolschaatsten en de zweep om de felgekleurde tollen sloegen, maar onze Friese oma, die zo...

Mijn geboortehuis stond aan het Boterdiep in hartje Bedum. Laatst nog even bekeken via Google Earth. Het staat er nog en het is best een deftig herenhuis te noemen. In de slaapkamer, waar ik in mijn wieg probeerde in te dalen, had een diep ongelukkige man zichzelf verhangen. Tja, je wilt al die voor...

Tilburg schijnt te treuren. Een hemel vol regen regeert over de stad en zware wolken oefenen hun onbarmhartig regime uit. Aan de Bredaseweg houden stenen heiligen de wacht over het kerkhof. De omtrekken van mosgroene en grasgroene cipressen. linden en beuken vervagen tot vlekken in de schemerige atm...

De vochtige lucht hangt als een klam wollen deken over het land. Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen. Alleen bij valavond, onder de dalende oranje z...

Een weekje voor mijn verjaardag (10 mei) werd ik uitgenodigd en onwetend via auto en tram naar hartje Antwerpen geleid. Niet wetend naar waar de weg mij bracht en wat het doel was van deze dwaaltocht, was op zich al een avontuurlijk en hart-kloppend gebeuren, omdat ik wel wist dat het een weekend-v...

Hekjes bestaan er in allerlei soorten, maten, kleuren en materiaal. Hierover uit te weiden is geenszins van waarde, daar allerminst duidelijk is of dit alles relevant is voor mijn verhaal. Importantie lijkt irreëel, maar het tegendeel bleek recent waar. Alles dat niet belangrijk lijkt, zal ik voora...