Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G zelf aan het woord.
De morgenstond heeft bij mij zelden goud in de mond. Wel hoofdpijn, existentiële onzekerheid (Wie ben ik? Wat doe ik hier? Waar is het toilet?) en een allesoverheersend gevoel dat…

Interpol meldde dat een van de slachtoffers van de recente koelwagentragedie een Vietnamees kind was dat in een begeleid- en beschermd-wonen-gezinspoject in Limburg verbleef. Minderjarigen moeten het daar zien te rooien met een persoonsgebonden budget en worden meestal als ‘schrijnend geval’ aangemerkt. De ressorterende gemeente is voor de gang van zaken verantwoordelijk, maar de smartelijkheid ligt niet zozeer aan hun scherp bekritiseerde chaotisch-versnipperde aanpak.
Als variant op de…

De late voorjaarsmiddag fietste ik weer terug naar de woning van de zes jaar oudere Berend, waar ik tijdelijk logeerde. Ik vertelde hem het verhaal. Hij geloofde me niet en vroeg of ik sleutelgeld had betaald.
“Nee, ik hoefde geen sleutelgeld te betalen”, zei ik en ik begon op te scheppen over de schoonheid van mijn toekomstige hospita.
“Heb je gevraagd of je de keuken mag gebruiken?” vroeg mijn vriend.
“Ja, ik mag de keuken gebruiken en de badkamer en de wc, het zit allemaal bij de…

Tien dagen heeft Jurgen Thomas nu niets anders gedaan dan Nicky volgen in al haar bewegingen. Tien uur, Nicky laat zich voor het eerst zien voor het raam, draagt niets meer dan een shirt en en tot de draad versleten ochtendjas, zet koffie. Niets doen, wachten op hem. Hij werkt.
Nicky is geen man, heeft dat niet nodig. Nooit gehad. Haar leven is gevuld met mannen. Van Laar had ze, haar hot shot. Ze was jong toen ze hem leerde kennen. Te jong misschien. Ze volgde hem, het grote geld en het grote…

Hoezeer ik ook worstelde met de schuldgevoelens die de jaloerse Emma mij probeerde aan te praten, ik was er achter gekomen dat ik mijn hart op de juiste plaats had. Mijn gevoelens voor Kees Broodakker waren oprecht. En ik kon merken dat mijn humeur er onder leed wanneer hij lange tijd niets van zich liet horen.
Het was Peter Halm niet ongemerkt gebleven, dat ik zodra ik van vrije tijd kon genieten naar hartenlust aan het tekenen was.
Ik toverde allerlei kleine monsters uit de nacht.
Snelle…

Op mijn dagelijkse wandeling door het Deventer plantsoen, zag ik hem plotseling zitten, op een bankje, omringd door wel honderd duiven. "Roekoeman!!" riep ik "Mijn hemel, dat is lang geleden." Hij keek op van het voeren: "Ah meneer,.. Martens was het toch? Dat u destijds nog levend uit die stiltecoupé bent gekomen." *) "Kwestie van meebewegen, kalmte bewaren, in oplossingen denken Roekoeman." antwoordde ik "En dat zijn nog slechts een paar van mijn vaardigheden." Hij schudde zijn hoofd: "Nou,…

Het was een fraaie najaarsdag in Utrecht, de stad waarin ik op kamers woonde bij mijn wispelturige hospita.
Ik was verward over de liefde. De tanende gevoelens voor Emma, die steeds meer een schim van zichzelf werd en de onbeantwoorde gevoelens voor Kees.
Het najagen van de hersenschim van liefde die ik in mijn dromen had gevonden had behalve nadelen ook voordelen. Zo hoefde ik me niet bezig te houden met de internationale politiek, ik volgde het wel maar ik had er geen commentaar op. Het…

Emma Petronella was kritisch op de schrijvers die schreven om aandacht te vragen voor hun eigen leven, alsof ze net zo belangrijk waren als een succesvolle filmster of een bekende liedjeszanger.
Ze noemde het met een denigrerende ondertoon 'snackbar lectuur'. Vermakelijke teksten die je onmiddellijk weer kon vergeten. Het had niets te doen met hetgeen zij interessant vond. De literatuur die je leven kon veranderen. En ze wilde veel veranderen want ze las soms wel acht boeken tegelijk, en…

Achter in de ochtend van Monumentendag 2019 arriveerde ik met de sprinter in Woerden. Op dat station vind ik vooral de gekleurde, bakstenen letters van Woerden mooi. Ze geven me een Anton Pieck-gevoel. Een solide tegenwicht met betrekking tot de monsterlijk luide en snelle voorbijrazende treinen. Ik vind het onvoorstelbaar dat die gele knakkers, die niet in Woerden stoppen, zo walgelijk snel mogen rijden, terwijl het perron heen en weer schudt.
Het was fantastisch weer en langs de kade van het…

Even voor Alkmaar, als je vanaf Amsterdam komt, zag ik de rode toppen van de daken van de Sint-Adelbertabdij in Egmond-Binnen, waar ik nogal wat voetstappen heb gezet en gelukkig uitgewist. In gedachten kon mijn geest zo naar de witte wasbak in de hoek van mijn vroegere cel gaan of naar de waterput in de kloostertuin. De trein bracht me na vele jaren weer eens terug naar de stad, waar ik voor mezelf geschiedenis heb geschreven. Dat wil zeggen, ik heb er verse herinneringen aan. Via de drukte…

Als kind voelde ik me ondergedompeld in de muziek van Giuseppe Verdi. Dat was bij mijn vader’s ouders, aan de Brinklaan in Bussum. Ze hadden een slingergrammofoon en we beluisterden samen Het Slavenkoor, zodra het begon te schemeren. Pas veel later ontdekte ik dat ‘Va pensiero’, bijvoorbeeld, gerekend wordt tot een van de meest gebisseerde kooruitvoeringen (zondag 21 oktober 1934, Chicago Opera House: 17 maal ‘bis!’). Bijna iedereen heeft ‘Nabucco’ wel eens gehoord.
Ze trakteerden…

Het verbaasde en verwarde me dat mijn liefdeshart in slechts drie weken tijd in plaats van voor mijn robuuste hospita Emma was gaan kloppen voor de fragiele homoseksueel Kees, die als achternaam Broodakker had. Het was dezelfde Broodakker die mij wees op het bestaan van dichtersvereniging het Vlijtige Liesje en de dichterswedstrijden die zij organiseerden voor de mensen die van gedichten schrijven hielden.
Emma was weer een paar dagen van huis voor haar onophoudelijke werk, nodig om haar…

We waren niet van gisteren, mijn lieftallige erudiete hospita en ik, minnaar en scholier.
Terwijl Emma de Nederlandse boekenmarkten aan het afstruinen was, op zoek naar eerste drukken van Couperus, Jean Genet en andere bekende door haar zo geliefde auteurs, schreef ik geheime liefdes gedichten aan mijn oude schoolmakker Kees Broodakker.
Ik hield mezelf in leven door Frits de zwarte kater te knuffelen en af en toe mee te genieten van het gekookte visje dat ik hem voorschotelde om zijn muizenmenu…

Het verhaal van De Tour is gebouwd op legendarische renners, bikkels zoals:
Dominique Boudoir, onder zijn ploegmaten bekend als ‘Monsieur Charmant’, die in de Tour van 1950 na afloop van een bergetappe de huldiging aangreep om beide ronde-missen op te tillen, onder zijn arm te klemmen en mee te nemen naar een als bedenkelijk bekend staande uitspanning. Beide meisjes gingen kort daarna het klooster in. Een van hen deed jaren later als Soeur Sourire mee aan het Eurovisie Songfestival met het…

“In de liefde en de politiek is alles geoorloofd” sprak Emma plotseling terwijl ze een krant aan het lezen was. Het was de eerste keer dat ik een sarcastische ondertoon in haar stem hoorde. Ze was weer begonnen met roken en liet een gemene kuch horen na alles wat ze zei. Ik begreep niet wat ze mij wilde vertellen. Ik had de krant nog niet gelezen en genoot zichtbaar van een zacht gekookt ei.
Frits de zwarte kater zat bij de kachel. Hij had kennelijk niet in de gaten dat die niet aanstond,…

Emma was een vrouw van de wereld. Ze had een brede belangstelling voor literatuur, ze vertelde over de gedichten uit de bundel 'Het zingend hart' van de schrijver Gerard Reve en over de verhalen van de Amerikaanse schrijver James Purdy, die in haar ogen een cultuurheld was.
Ze wist veel te vertellen over de dichters Fernando Pessoa en Arthur Rimbaud. Ze vertelde over de kunst van Giacometti, en over die van de Nederlandse kunstenaar Henk Visch. Ze vertelde over haar favoriete zanger Bob Dylan,…

1000 tranen kan ik laten stromen op deze dagen van pijn en verdriet. Je weet pas hoeveel men van iemand houdt, wanneer ze er niet meer zijn. Je leerde me lopen, spreken, hebt me beschermd, opgevoed tot wat ik nu ben. Ik vergeet nooit hoeveel steun ik van je kreeg die elf maanden hospitaal na mijn zware ongeval, en in de moeilijke periodes erna toen ik in de rolstoel belandde.
Ik wou dat je er nog steeds was! Ik mis je erg. Al dagen denk ik aan jou vanuit het verre Australië waar Julie haar…

Bedauwd, betraand, galmen de doodsklokken over de stad Ronse als laatste groet en afscheid voor je ontelbare vrienden en beminden. Henriette, mijn zusje, het bloemetje van de stad, die zoveel liefde, vriendschap heeft gegeven, ontving voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der dood.
Dagelijks tot aan haar kisting ging ik haar zien in ’t mortuarium. Ze lag zo rustig, mooi als een slapend kind, verlost van alle pijn. Voor de laatste maal kuste ik haar voorhoofd en toegesloten…

De warme voorjaarszon bracht een weemoedig gevoel in de gedachten van de autistische Bjarne, die worstelde met de problemen in zijn onderbuik. Het was nu precies dertig jaar geleden dat hij een gesprek had met zijn verleidelijke hospita met de welluidende naam Emma Petronella over de dieren die met uitsterven werden bedreigd. Het was een van de vele keren dat hij kennismaakte met haar bevlogenheid. Het was een vrouw met een missie.
Het was niet moeilijk om er achter te komen welke dieren er…

(voor Elisa Anni Lisette Nielsen)
Na een behoorlijke afstand te hebben genomen, kan ik eindelijk een grotendeels objectief beeld schetsen van de spirituele goeroe/gids/lerares, die mij ruim een jaar te pakken had. Elisa is werkelijk mijn spirituele tweelingzus/zielszuster en dat zal altijd zo blijven. Ik ben een soort Shiva, die destructie, chaos en verbranding creëert om daar als een Phoenix uit op te rijzen. Dat kan ze overigens zelf ook erg goed. Maar in de kern is ze die ware Liefdesgodin,…