Het was in die tijd van mijn jeugd dat ik met de bonte studentenschare het amfitheater van onze universiteit bezocht. Daar debiteerde de professor over onze argeloze en onnozele kinderhoofden de leer van de zozeer beroemde en befaamde Weense grootheid, profeet en guru, inclusief al haar esoterische en buitensporige kronkels en dwaalwegen, waarin men vandaag de dag nauwelijks nog gelooft.

In kinderlijke argeloosheid hield ik mij een romantische uitspraak en frase voor de geest waarmee ik op…

Ik had plaatsgenomen op het wankele, rieten stoeltje op het terras van Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt. De middag zou nog regen brengen, maar de plataan boven mijn hoofd zou me beschermen tegen de neervallende druppels.
Een breed publiek paradeert voorbij op de Oude Markt. Mannen, vrouwen en kinderen; alsof dit Gang und Gebe is; alsof het zo hoort; alsof men zich moet vertonen. Spoedig komt ook mijn vriendin aangewandeld; de collega van veertig jaar her en zijn we weer verenigd in…

We schreven vijftiger jaren van de voorgaande eeuw. Op foto's uit die tijd is te zien hoe ik als opgewekte, vrolijke baby de camera inkijk. Niet ver van onze kapitale woning bevond zich een kleine groene oase, een stukje natuur, nauwelijks vergelijkbaar met "wereldlijke" gigantische en monumentale natuurgebieden en parken waarvan het bestaan ons in onze latere opvoeding bekend zou worden, maar die we nooit zouden bezoeken.
Het parkje was ons dierbaar en we noemden het eufemistisch "ons…

De straten in Tilburg Zuid, die als in een cirkel gegroepeerd zijn rond het oude kerkhof aan de Sint Josephstraat - dat met zijn muur kennelijk buitenstaanders weert en dat ook mijn familie herbergt, verdienen geen schoonheidsprijs.
Toch is de Gerard de Bondtstraat zichtbaar van meer allure en standing. Aan de Sint Josephstraat bevindt zich tevens het huis van de voormalige arts met de kleine wachtkamer, de arts die mij ter wereld hielp en die lange jaren de familie terzijde stond.

En ik ben opnieuw op weg gegaan en ben de oude speeltuin, die verscholen ligt tussen de bomen en die vanuit de verte een vervallen indruk maakt, gepasseerd. En ook het stille water dat daar onvermoed ligt te glanzen in de morgenzon. Ik heb de boerderijen weergezien en de langbenige aandoenlijke zachtmoedige paarden in de weiden met de lange neerhangende manen.
Ik begroet ook opnieuw de oude koepelkerk met het oranje pannendak. De wereld die mij nog gegeven is, de wereld die mij nog omringt, heb…

Mevrouw neemt al in de vroege morgen de taak, die haar baan haar oplegt, ter harte. Het terras moet gereedgemaakt worden voor het publiek dat op deze zonnige dag in juni zeker zal toestromen en dat dit zal bezetten. Zij sleept de zware kunstplanten (de palmen en andere planten) naar buiten en ze plaatst ze tussen de tafeltjes en stoelen en de kussens moeten op de banken.
Ik benijd mevrouw nauwelijks om haar bezigheden. Vanaf mijn positie bij het raam zie ik een en ander gebeuren en ik geniet…

Voortstappend langs de Schouwburgring met mijn trage pas stuitte ik onlangs op de "performance" van een acteur en actrice, gekleed in witte kledij. Met hun armen en benen maakten zij exuberante, uitbundige gebaren die misschien een esoterische, verheven doel hadden, dat mij ontging. Als gevleugelde engelen bewogen zij zich en zij wilden iets overbrengen: wellicht een goddelijk bericht zoals tevens verwoord in de hele mensengeschiedenis door vele denkers, theologen, mystici en filosofen.

De bevalling was zwaar en moeilijk geweest; een lijdensweg. Pas op het laatste moment had vader dokter Adeling erbij geroepen. "Waarom heb je mij niet eerder laten komen?" had hij gevraagd. In een kistje werd ik ijlings vervoerd naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar het glazen broeikasje dat de naam "couveuse" heeft gekregen. Daar was warmte, maar daar waren niet de handen van mijn vader of de borsten van mijn moeder....
Na zes weken kwam ik thuis en mijn thuis zou voorlopig bestaan uit de…

Ook en vooral als men sinds jaar en dag moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte.
En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot volle, weelderige volwassenheid.
De zussen en de zwager zijn op bezoek gekomen bij de zeer zwakbegaafde man. De zus heeft een puzzel voor hem meegebracht, die het werelddeel Afrika toont en die versierd is…

Een hartelijk welkom bij "De Symfonie"?
Wijkcentrum "De Symfonie" bevindt zich enigszins afzijdig in onze wijk Tilburg Noord, wat afgezonderd van de overige bebouwing die geen schoonheidsprijs verdient.
Een tekst op de gevel verwelkomt de bezoekers.
Aan het eind van een lange gang herbergt het gebouw een theaterzaal waar vandaag een uitvoering plaats zal vinden van koorwerken van onder anderen Brahms en Mendelssohn.…

Toen de hemel bedekt was en een spatje regen neerdaalde en ons verraste, zou ze me komen bezoeken en ze zou op de fiets komen vanuit het naburige dorp.
De lange, lange jaren waren gepasseerd en nu zouden we elkaar weerzien. En ik herinnerde me zozeer hoe ze als het ware deel uitgemaakt had van onze familie en hoe we geconfereerd hadden bij talloze gelegenheden in mijn goede, oude, ouderlijke huis.
Ik zou haar weerzien en we zouden nog ogenblikken en woorden met elkaar delen....

"Dit krijgt u" had men toegezegd en het was alsof Sinterklaas als in mijn verre jeugdjaren cadeaus zou gaan uitdelen aan onnozele, armlastige kinderen die beschroomd en verlegen de indrukwekkende Goedheiligman onder ogen kwamen. En men toonde in de zogenaamde "modelflat" de met kraakwitte tegels betegelde badkamer, de kookplaat, de dubbele ramen en de overige voorzieningen die spoedig de onderkomen inrichting in de gedateerde maar sfeervolle en karakteristieke flats zouden gaan…

De Perzische kat was als een fotomodel te midden van haar soortgenoten, met lang, grijs haar en felle okergele ogen die mij beurtelings verbaasd, hulpbehoevend of liefdevol aankeken. Kennelijk kan een kat ook eenzaam zijn.
Vaak raasde Cosmo dolzinnig en alsof waanzin haar in zijn greep had door heel mijn huis. Bij mijn thuiskomst vond ik haar vaak achter de wasmachine. Ze sprong tenslotte van tweehoog uit het raam en ik zocht haar tevergeefs in het plantsoen en bij het dierenasiel: mijn…

(voor Mary Robinson (1757 - 1800))
Jij bent geboren als Mary Darby op 27 november 1757 in Bristol. Jouw ouders waren de marinekapitein Nicholas Darby en Hester Vanacott, die in 1749 in Donyatt trouwden. Jij bent op 19 juli 1758 als Polly (Polle) in de St Augustine's Church in Bristol gedoopt. Jij ging naar de school van de sociale hervormer/schrijfster/dichteres/filantroop Hannah More (1745 - 1833). Deze meisjeskostschool is door haar vader Jacob More in Trinity Street opgericht, in Keepers…

De entree van Paleis Het Loo kan men met recht indrukwekkend noemen met haar hoge trappenhuizen die naar haar zalen leiden en met veel wit marmer. De eeuwen worden hier geconserveerd en overbrugd met talrijke herinneringen aan de koningshuizen die hier resideerden. De zalen zijn pompeus, barok en somber ingericht met ligbedden, omgord door zware gordijnen, eens de rustbedden van vorstelijke personen en met goudomrande schilderijen die vaak en vanuit diverse gezichtshoeken en onder verschillende…

In de tuinen van een groot en pontificaal Nederlands paleis, nu op pompeuze en tot melancholie en somberheid stemmende wijze ingericht, signaleerde ik eens een pauw die daar rondstapte en die noodgedwongen, als genoodzaakt door de Natuur, zijn lange, bonte, rijk gedecoreerde staart meesleepte. Die ook door het onbekende "goddelijke" wezen dat hem eens gecreëerd heeft en zijn wonderlijke aard en wezen bepaald heeft, de majestueuze staart als een bonte waaier op als het ware "hulpeloze" en tot…

We speelden in die jaren van onze jeugd nog met onze Barbie- en Midge-pop. Midge was het zusje van Barbie; ze had blond, halflang ponyhaar en sproetjes op haar gezicht. Het was een feest als we nieuwe kleertjes voor onze poppen konden kopen.
Lucia was mijn beste vriendin. "Rawhide" was op de televisie ("Get them doggies moving") en de serie "De Zweedse gouvernante". De LP "Sargeant pepper's lonely hearts club band" was uitgekomen en Toon, de broer van mijn vriendin, luisterde fervent naar Bob…

We schrijven juni 2024. Een nieuwe zomer begint en zij legt zich over de oude wereld met een milde, weldadige atmosfeer en een vaak bedekte hemel. De bomen staan in zomertooi en hun takken wiegen in een zwakke bries. Ik ben een zomerkind. Eenenzeventig jaar geleden werd de bonte, veelkleurige wereld mij geschonken en toen werd ik aan de wereld geschonken. Vele jaren liggen achter mij.
De caleidoscoop waarin mijn talrijke, wonderlijke belevenissen rondwentelen, presenteert zich aan mijn…

Wandelend door de Heuvelstraat op een zomerse, vroege morgen signaleerde ik met mijn blik in een etalage aldaar merkwaardige, witte stenen beelden, ter verkoop aangeboden. Gestileerde mensfiguren, die een voorhistorische dan wel uitheemse indruk op me maakten, maar in een moderne vormgeving en in diverse formaten. Zo'n beeld zou zeker mijn interieur zeer sieren....

De avond en het feest voltrokken zich in het pand met de trotse naam "Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat dat sinds de lang vergeten datum verschillende andere bestemmingen gekend heeft en dat nu verbouwd is tot Café-Restaurant.
Op de zwart-wit-foto staan de jolige klasgenoten afgebeeld, de brugklassers, in een rij en ik zie mijn beeltenis daarop, meer serieus ogend, gekleed in de lichtblauwe plooirok met daarop het witte kanten bloesje.
Die avond danste ik voor het eerst met…