Een poosje geleden liep ik te wandelen door de buurt waar ik gewoond heb. Ik keek mijn ogen uit. Alle oude rijtjeshuizen waren verdwenen en vervangen door hoge flats en op de meeste veranda's hing een schotel. Het benauwde me. Vroeger hadden we de slager, de kruidenier, de melkboer en de groenteboer. Aan de deur kwam de huisbaas de huur ophalen, de…

Toen de rozen in je stadstuintje dat je zorgvuldig placht bij te houden, hun volle, zomerse bloei bereikt hadden, kwam jouw mededeling: "Ik ga voor enkele maanden naar Paramaribo; vrienden daar hebben me gevraagd wat werkzaamheden te komen verrichten". Het werd mij koud om het hart, ik dook onmiddellijk in de ontkenning en begon mij te gedragen…

We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Dwars en frontaal over zijn borst was op zijn grijze T-shirt met capuchon de tekst "New York" geborduurd; aanleiding voor mij om te vragen of hij de "Big Apple" al eens bezocht had; hierop volgde een ontkennend antwoord en hij maakte het bekende gebaar met duim en wijsvinger dat duidt op geldnood. We kwamen…

Het stormde buiten. Mijn herdershond Max kwam naar mij toelopen, en zei: ''Ouwe, ik moet bouten, wil je me uitlaten?'' ''Oké Max, het is bar en boos, hé?'' Hij is nu zes jaar en een heel lief en oersterk. Wanneer hij naast mij op de grond zit terwijl ik zit te eten probeer ik hem wel eens weg te duwen, maar dat lukt niet. Hij zat al in de…

Ik zou er, van binnen, hoog aan getrokken hebben zonder de kracht van het Woord; ik zou angstig en boos geworden zijn, toen een uit de kluiten gewassen en verrezen, arrogante, gepluimde rietstengel van twee meter hoog, uit de klappoortjes van de hoogste regionen a-sociale zaken kwam wandelen en mij willens en wetens voor de voeten liep. Als ik per…

Het "Andante Café" is geopend op een mooie, heldere zondagmiddag tijdens deze schitterende zomer die me - wonderlijk genoeg - nog geschonken wordt en is gesitueerd naast de accommodatie van het Crematorium in Tilburg, die omgeven is door de urnenweiden en de bosschages en de lila rododendrons en het park waar mijn geliefden voorgoed rusten en waar…

Ik kocht een schamele, onderkomen plant, een armzalige geranium; te midden van het assortiment dat uitgestald was op de marktkraam nam zij een bescheiden plaats in en viel zij niet op. Ik nam haar mee naar huis en kweekte haar zorgvuldig op.... Een stengel groeit aan, draagt veelbelovende knoppen en richt zich naar het licht. De knoppen zwellen aan…

Wat mij betreft, leef u uit, maar ik doe niet meer mee. Ik noem geen geen namen, het is duidelijk vanuit welke hoek de wind waait. Eenheidsworst, plakje na plakje snijdt de slager in zijn eigen vlees. En dan zeg ik, hee ik stop er mee, voordat het mij te veel wordt. Tsjuus, het was een leuke tijd.…

Ze sprak op een danig onverstaanbare manier waarbij haar bruin aangeslagen ondergebit zichtbaar werd. Ze zat naast me in de bus die zaterdagmorgen en vormde mijn enige aanspraak en/of gezelschap, dus antwoordde ik maar met "ja, ja" en "nee, nee" zonder een opmerking te plaatsen over het onbegrip en de onverstaanbaarheid die haar gebazel voor mij…

Twee echtparen hadden plaatsgenomen in de leren fauteuils voor het raam van het restaurant dat uitzicht bood op de drukke winkelpromenade en zetten zich aan het menu; de varkenshaas, de frites en het overige. Ik wachtte bij twee koppen thee op mijn vriendin. Verderop in de zaak sprongen aan de wand twee zilveren, kunstzinnig vervaardigde hertenkoppen…

In het zaaltje dat deel uitmaakt van het complex en de woonstede van een communiteit van fraters in Tilburg-West dat ik ken van eerdere gelegenheden en waar een zwart-glanzende piano, die met haar klanken op weldadige wijze veel zou kunnen verzachten, staat te verstoffen tegen een wand, zijn vandaag vele wijkbewoners samengekomen voor een wijklunch,…

In de zomer van mijn tweeënzestigste levensjaar heb ik afgesproken met mijn collega-journalist Gustave bij "De Burgerij", een etablissement halverwege de Noordstraat in Tilburg, de verkeersader die als een zenuwbaan onze "metropool" doorsnijdt en centrale gedeelten van de stad bereikbaar en toegankelijk houdt. Er zijn in deze straat ook verschillende…

Een geweldig fenomeen, warempel het haalt ook het nieuws nog, levend en wel...chapeau, pet af en mijn complimenten! Want: we moeten gedurende de vakantie periode op de eenzamen letten, jawel. Volmondig werd verteld dat: we niet nog meer mee moeten maken dat er een vrouw TIEN jaar dood in haar woning lag, jawel je leest het goed. Begin vorig jaar…

Eva Jinek, vrijdagavond 5 juni 2015. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar krijgt, maar Monique Samuel schuift weer aan in een veelbekeken talkshow. Haar haar is als van een jongeman geknipt en ze probeert in haar fysieke houding wat boers over te komen. Eva kondigt alvast aan dat Monique heeft besloten om nu een man te worden, alsof het niets is.…

In het naburige dorp is er deze lente voor de roze, witte en gele bloesems in de tuinen van de villa's kennelijk een "Beauty Contest" georganiseerd, want het lijkt of ze zich uitsloven om elkaar met hun pracht en schoonheid te overtreffen. In een restaurant met de weinig opzienbarende naam "Janssen en Janssen" mag ik met twee andere dames, als…

Al jaren kom ik hem regelmatig tegen in mijn wijk, bij de bushalte of op straat en ik ben hem in mijn gedachten "de man met de hoedjes" gaan noemen. Hij schijnt een hele collectie hiervan te bezitten; exemplaren van tweed en wollen stof, maar ook zomerse, rieten hoofddeksels met frivole versieringen. Het is me vaak ronduit een troost en een "…

Op het schilderij waren twee schimmige torens afgebeeld, waarvan ik de namen niet weet, ergens in Amsterdam gesitueerd. Ik had het geërfd van een zwaar aan de alcohol verslaafde "vriendin" die aan haar verslaving te gronde was gegaan. Mijn vriend was "lightyears away, day after day" (en "transatlantisch knuffelen is wel het toppunt van masochisme…

In die dagen, zijn laatste dagen, die hij, geluierd en extreem vermagerd, doorbracht op St. Jozefzorg, in het bed op de ziekenzaal te midden van de anderen of in het kleine ziekenkamertje (zijn hand reikte soms nog nutteloos en nodeloos naar het orgaan tussen zijn benen), in die dagen kwam van de collega's alleen Henri hem nog bezoeken, de goede, trouwe…

Haar ouders hebben haar "Victoire" genoemd, lang geleden. Ze moeten triomfantelijk en intens-gelukkig en trots geweest zijn om de geboorte van het dochtertje. De babypop van Victoire, een overblijfsel uit haar verre, voorbije jeugd is nu slordig weggeworpen in mijn berging, naast de hele inboedel van haar voormalige huis en haar overige bezittingen…

Ik worstel en kom boven, zoveel staat er en het ZAL gebeuren zoveel is zeker. Mensen worden gebruikt, misbruikt, mensen worden misleid, op het verkeerde been gezet. En zo hoort het niet, zo mag het niet en zo zal de waarheid altijd boven tafel komen, kwestie van 'wie de langste adem heeft'. Al jaren wonend in een appartement heb je te maken met…