God zag dat het goed was god bakte op een dag de aarde de zon en de maan en een heel klimaat en toen twee mensen en daar moeten we het maar mee doen sinds de bijbel, toen er de tweede wereldoorlog en begon er een nieuw tijdperk en er zijn nog nooit zoveel mensen op aarde geweest als nu dus een groot succes zei god en iedereen heeft eten behalve die…

Zijn opgezwollen, feloranje lichaampje met de bolronde, nietsziende gele oogjes met het zwarte middelpunt van de pupil dreef roerloos en levenloos op het water in de kom waarin hij tot voor kort zo fluks had rondgezwommen. Ik moest hem eruit scheppen met het gazen netje en hem aan zijn kameraad ontnemen die vooralsnog ijverig zijn rondjes draaide in…

Ze probeerde het al vijfentwintig jaar..... Aanvankelijk was het Theo, die te oversexed was, toen was het Paul, die weigerde zich te wassen, toen Henk die te zwakbegaafd was en daarna volgden de jarenlange pogingen via de diverse huwelijksbureaus, en, niet ten onrechte, bij het huwelijksbureau voor gehandicapten. De lange, grijze dagen vol lusteloosheid…

Bij sommige psychiaters komt het woord "benepen" over de lippen als een broodje over de toonbank. Er zijn ook psychiaters die het begrip "armoede" verwarren met het begrip "zwakbegaafdheid." Ja, zo geven zij u uw persoonsgebonden budget, alsof armoede een nieuwe eigenschap is of een psychische ziekte. Zij geven aan dat de psychiatrie op een…

Gedicht kerkje ginnum ik werd vroeger opgevoed met de bijbel en de kerk maar door ziekte kwam ik daar niet meer nu ben ik weer ziek na twintig jaar en denk na over de dood en het geloof en het hiernamaals en het heelal ik ben nu een heel andere foppe in een ggz instelling en er is hier dominee de wind en ik ben een kind lijkt het wel zonder…

De ruimte is steriel, beter gezegd: sterieler dan steriel. Aan de muur: droevig-stemmende, macabere foto's van monden met half-vergane gebitten, als in een angstschreeuw wijd opengesperd om reclame te maken voor de ultieme tandpasta die een dergelijk onheil nog schijnt te kunnen keren..... Ik laat mijn lichaam zakken in de langgerekte bruin-lederen…

Ik kom haar al jarenlang tegen, ze bewandelt dezelfde paden. Staat stil waar ik een fotomoment zie, een groet in het voorbij gaan. Zij fluistert een cipres en vraagt om geheimhouding, niet verder vertellen. Die boom is dus omgevallen, ik weet nog dat ik haar vroeg niet zo hard te duwen. Ze reageerde met een glimlach. Vandaag zat ik zomaar naast…

Die avond had ik mijn vriendin bezocht in het psychiatrisch ziekenhuis. Na de hoge golven, na de woeste zee van de geestelijke ontreddering liet zij zich nu drijven op kalmere wateren. We hadden vanachter haar venster gekeken naar bont geklede spelende kinderen die zich amuseerden in de avondzon en naar een meisje op een schommel, ergens ver weg.…

In het ziekenhuis zat ik in de wachtkamer van de dermatoloog. Ik was nog lang niet aan de beurt voor de hercontrole van huidkanker. Vorig jaar had ik een bultje op mijn wang dat ging zweren en het ging maar niet over. Aanvankelijk was het bevroren door de huisarts, maar het genas niet. Hij stuurde mij door naar de dermatoloog. Na de eerste operatie…

Soms is het wel eens interessant om retrospectieve gedachten te hebben, al was het maar om, vergelijkenderwijs, enige markante verschillen nog eens te belichten of gebleven overeenkomsten te signaleren. Voor de rest heeft constateren in de trant van “vroeger was alles beter” geen enkel praktisch nut. De leefomstandigheden, de opvattingen over opvoeding…

Lichtgrijze rook kringelt onbekommerd, grillig en vrijmoedig uit een schoorsteen in de verte, volgt zijn eigen weg en patroon en gaat waarheen hij wil. Een inktzwarte kraai hinkt onbeholpen maar dapper en welgemoed door een dakgoot en beklimt de zilvergrijze gelaagde schubben van de dakpannen, op zoek naar kameraden om mee te babbelen, die zich vooralsnog…

"De sterren verschijnen eerst een voor een. Dan fonkelen er duizenden, je telt er geen" (Zr. Theodorien) Aan een nachtelijke hemel zijn niet direct alle sterren zichtbaar. De verst gelegen sterren lichten soms op uit de duisternis, worden zichtbaar, terwijl andere voorgoed aan onze ogen onttrokken blijven. Zo speur ik de hemel van mijn bewustzijn…

Ooit heb ik mijn drie dochters los moeten laten. Dat is inmiddels al ruim 20 jaar geleden, omdat ik uit liefde voor hen het beste voor ze koos. Vanwege een nogal bewogen echtscheiding, waaruit allerlei ellende ontstond, ten nadele van mij, die ik psychisch niet meer aankon. De raad van kinderbescherming vond mij een goede moeder, maar ik moest…

Zacht en stil ging zij haar weg, altijd al als een onbegrijpelijke, als een onbegrepene. Slechts af en toe barstten de opstandigheid en de teleurstelling uit haar binnenste als lava uit een schijnbaar uitgewerkte vulkaan. Ze trad in het huwelijk bij wijze van conventie, omdat zoiets de bestemming diende te zijn van iedere vrouw, maar ook haar huwelijk…

De houding van de mens wordt bepaald door de voorgaande opvoeding en dat heb ik het niet over "rechtop lopen" of "niet zo sloffen" nee, de houding die verschillende nare eventualiteiten met zich meebrengt. Mensen worden wanneer ze ouder worden vaak afgerekend op hun houding en ik moet eerlijk zeggen dat zulke mensen ook in mijn omgeving zitten.…

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en werd tot een haast impressionistisch vlekkerig schilderij…

In het onmetelijk grote bos van de poëzie groeide ik de langste tijd van mijn leven onopvallend als een niet bloeiend gewas op. Nog maar enkele jaren geleden werd ik plotseling waargenomen en mag ik mij sindsdien in de schaduw van anderen zonnen. Tergend langzaam vormden zich creatieve knoppen en openden zich later de eerste, onooglijke kleine, bloemen…

Zij zou oma en moeder hebben kunnen zijn, maar zij had kinderen noch kleinkinderen. Op een dag ging ik voor 't eerst naar haar toe via de lange Ringbaan die de stad omcirkelt zoals een ceintuur het lichaam van een corpulent persoon omspant. Nog altijd zie ik auto's, bussen en motors passeren over de Ringbaan naast mijn huis, maar zij zullen me nooit…

Lang lag mijn ziel in een stoffige kast, bedolven onder nodeloze zorgen, onduidelijke tobberijen en onverklaarbare angsten. Tot ik de CD van Elgar kocht. Het was in dat voorseizoen van de lente waarin ons aarzelend meegedeeld wordt door de Natuur, door de in de morgen zacht kwetterende vogels en door de eerste wilgenkatjes die ons verlegen hun bloesems…

In Letter & Geest van dagblad Trouw (7 maart 2015), gewijd aan waanzin in leven en letteren, stond een interview met de filosoof/chemicus André Klukhuhn, getiteld 'Waanzin, een zegen voor de mensheid'. Hij vindt dat de waanzinnigen zich moeten emanciperen en dat waanzin cruciaal is voor de instandhouding van de mensheid. Dit beweert hij zonder zelf…