Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Het product Jan Smit

Wat zullen wij putdumme daar hebben?? Een zeehond onder een halter van een kilo of vijf?
En dat in de sportschool van mijn vriend, compagnon en muze, de vrije radicaal Ab.
Is deze directe nazaat van de Cro-Magnon mens nu een zeehonden-crèche begonnen?

Nadere bestudering van het object leert ons dat het hier niet om een zeehond in het laatste stadium van ontbinding gaat maar om een heuse BN’er!
Zuchtend en steunend rochelt de BN’er zich naar het gewenste figuur dat hij voor ogen heeft.
Dat zal wel bij “voor ogen hebben" blijven, heb ik zo het idee.


Het product Jan Smit. Liggend onder een gewicht van vijf kilo. Meer zeker niet. Meer kunnen zijn trillende spiertjes nog niet aan.
Het ontblote bovenlijf oogt nogal povertjes. Hoewel povertjes? Vadsig eerder. Het voor iedereen zichtbare bovenlijf van het product Smit wijkt nogal significant af van het getoonde Smitlichaam in de pers. Die foto in de Telegraaf waarin Jan Smit zonder gêne zijn lichaam aan C&A verkoopt.

Dat wil zeggen, zijn hoofd heeft hij verkocht. Gelijk heeft hij hoor, daar niet van, maar laat het dan wel je eigen lichaam zijn in plaats van dat opgepompte gephotoshopte karkas dat in de Telegraaf voor origineel moet doorgaan.

Het zal marketing-technisch wel allemaal in orde zijn hoor. Daar twijfel ik niet aan. Maar wat ik puffend en blafhoestend van ellende onder de gewichten aantref is bij benadering niet het lekkere hapje dat, volgens de Telegraaf, Ellemieke Vermolen elke nacht tussen de lakens aantreft. Ik bedoel maar, Jans vetrollen gaan nog net niet voor zichzelf beginnen maar veel scheelt het niet. Heel wat anders dan het strakke gephotoshopte lijf van de reclameposter.

Niet doen Jan. Dit soort foto’s eindigt altijd op een koekblik van Peijnenburg of nog erger; Wieger Ketellapper.
Die blikken achtervolgen je je verdere leven. Mijn moeder kocht ooit een koekblik met foto’s van de Flintstones erop. Normaal gesproken verdwijnen die uit het geheugen maar soms kom ik dat koekblik weer tegen en denk ik o ja de Flintstones!
Je moet er toch niet aan denken dat je als tachtigjarige Jan Smit in een opvanghuis voor uitgetelde BN’ers geconfronteerd wordt met een koekblik met jouw foto erop.
En dat je dan aan je mede-oudjes dat bedrog van vroeger weer moet gaan uitleggen?

Dat allemaal overdenkende zit ik hier overigens niet mee. Wat kan mij het schelen dat Jan zijn lichaam significant opleukt voor de commercie.
Nee, waar ik echt mee zit is de foto in playboy van Heleen van Royen. Hoe erg is dat opgeleukt? Is dit echt of word ik, geiltechnisch gesproken, net zo belazerd als bij het product Jan Smit??
Hoed u voor koekblikken, Heleen!


Zie ook: http://pacopainter.punt.nl

Schrijver: paco, 16 november 2006


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.3 met 9 stemmen 2.181



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)