Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Maandag

De maandag is een verschrikkelijke dag die nooit verandert, tenminste dat vind ik.
Van alle werkdagen in de week is deze dag nog het meest zichzelf gebleven. Leggen we alle weekdagen onder het vergrootglas, blijkt dat de zondag zich in de loop der jaren verkocht heeft aan de koopzondagen.

Vroeger was de zondag zo’n lange, lege, saaie dag waar je op bezoek ging naar familie thuis of op het kerkhof. Heel in het begin ging je regelmatig naar de kerk, maar toen daar steeds minder mensen kwamen, keek je in een grote leegte die zondag heette. Toen kwamen de koopzondagen en bijna iedereen was verkocht.

Nu is de maandag zo’n lange, lege, saaie dag waar je op je werk niet op gang kunt komen en thuis niets beter weet dan te poetsen. Ik weet ook waarom maandag geen zondag is: op die dag zie ik de zon niet schijnen. Ook als de zon wel schijnt, doet het mij niet aan een vrije, lege zondag denken.

Veel mensen kijken op maandagmorgen met een slecht humeur naar de wekker die met een irritant ratelend geluid je uit de zondag haalt. Er zijn mensen die elke maandag een nieuwe wekker moeten kopen. Met veel lawaai en weinig zin komt het linkerbeen uit het bed, het rechterbeen volgt met dezelfde tegenzin. De badkamer is bezet, dus het toilet is onbereikbaar, dan maar moeizaam de trap af gaan om te constateren dat het toilet daar ook bezet is.

Op maandagmorgen heb je geen idee hoeveel mensen in je huis wonen. Na veel zinloze minuten ben je ontdaan van vocht en soms wat meer. De spiegel laat je iemand zien die je niet thuis kunt brengen, maar het blijkt dat deze persoon op iemand lijkt en ook in dit huis woont. Je denkt na zonder na te denken, maar je komt er niet achter en begint aan je badkamerrituelen: een natte vinger over je ogen, je neus en je kin; een blik naar je kruis wijst uit dat daar nog alles hangt en redelijk schoon oogt, dus niets meer aan doen. Een bons op de deur: “duurt het nog lang?”, een irritant bewegende klink en daarna woedende stappen op de trap. Weer veel zinloze minuten later zit je aan de ontbijttafel en smeert een boterham, drinkt slurpend van de koud geworden thee. Na veel gedraai, getreuzel en nog meer gedraai ga je eindelijk de werkweek in.

Op weg naar de plaats waar je de hele dag moet doorbrengen merk je dat alle verkeerslichten op groen staan en je bent zo altijd op tijd. Op de andere dagen van de week zijn de verkeerslichten stoplichten en zijn er zoveel vertragingen op je pad dat je er kriebelig van wordt, maar op maandag werkt alles mee.

Ik sleep mij door de week heen, breng veel tijd door voor de rode lampen op de weg, de plaats waar ik minimaal acht uur per werkdag moet doorbrengen en zo wordt het eindelijk vrijdagavond.

Zingend sta ik weer voor die rode lampen en fluitend kom ik het huis binnen waar ik op weekdagen verplicht de nacht moet doorbrengen, maar vanaf vrijdagavond dat vrijwillig doe. Ik kus iedereen die ik in het huis tegenkom en ga naar de badkamer om vrijetijdskleding aan te trekken. Ook mijn gezicht een beurt. De baard wordt deskundig verwijderd en dan ben ik klaar voor de vrijdagavond en de zaterdag. Die momenten zijn van mij. Ik doe dan uitsluitend dingen waar ik plezier aan beleef.

Na deze korte tijd van vrijheid roepen de mensen op zondagmorgen dat we die dag iets leuks gaan doen. Weg is mijn blije gevoel en ik hoor in de verte de wekker van maandagmorgen al weer ratelen. Neen, de maandag en ik zijn geen vrienden en ik vraag mij nog steeds af wie al die mensen in huis zijn, die vandaag iets leuks willen gaan doen.

Schrijver: Klaas van Eijbergen, 28 februari 2008


Geplaatst in de categorie: werk

2.3 met 3 stemmen 491



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)