Langs de zijlijn.

Laatst besefte ik dat voor mij de wereld op dit moment eigenlijk een beetje te snel gaat. Wat heel jammer is. Het is net of je aan de zijlijn staat van iets wat je niet kan volgen. Niet echt leuk. Ook merk ik, dat de vereenzaming problemen begint te brengen. Dagen niet spreken stompen verschrikkelijk je hersenen af. Althans zo lijkt dat bij mij. Jammer heel jammer, ik voel mij zelf nog zo jong en toch afgestompt. Een dubbelzijdig iets in een enkel verhaal.

Ik wil niet bij de pakken neer gaan zitten en probeer zoveel mogelijk dingen te verzinnen om hier iets aan te veranderen. Nu moet ik wel zeggen dat de omgeving waar ik woon nu ook niet echt mee wil helpen. Met omgeving bedoel ik niet mijn naaste buren maar meer het hele dorp. Maar nu ben ik een plaats, iets verder van hier een inloop binnen gestapt. Daar geven zij toevallig poëzieles. Dat zie ik wel zitten vooral omdat mijn Nederlandse taal nog wel wat te wensen overlaat.

Morgen ga ik voor de derde keer en het is heel leuk, in de eerste plaats je moet uit je huis anders kom je er niet en ten tweede je ontmoet ook weer mensen. Omdat ik dan toch al onderweg ben doe ik meestal ook gelijk nog een boodschapje in de winkelstraat waar ik anders niet zo gauw naar toe zou gaan. Dus ik bedenk net dat één kleine verandering in mijn hele week aardig wat veranderingen te weeg brengen, die mij helpen om van die zijlijn weg te komen. Dat geeft mij toch iets om de moed erin te houden. Het gaat mij wel lukken om terug in het leven te staan.

Schrijver: E van Dam, 29 januari 2009

evertjetelfort.nl

Biografie van deze schrijver

Veranderingen aan br

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 10 stemmen 413