De kwestie Irak
Het schijnt een bewogen dinsdag te zijn geweest in de 2de Kamer.
De commissie Davids presenteerde haar 551 bladzijden tellende rapport over Irak. En wat elke weldenkende Nederlander al bijna 7 jaar wist, is nu daadwerkelijk gezegd: de politieke steun voor een militaire operatie in Irak was onterecht!
De dag erna kunnen we lezen in de kranten dat de politici met droge ogen zeggen dat ze nog verbaasd zijn ook. Goed, de ophef na de presentatie ging vooral over de houding van de premier. Hij uitte meteen grote kritiek op enkele conclusies uit het boomdikke rapport. Dat is natuurlijk ook logisch, Jan Peter wordt even genadeloos afgerekend op een besluit uit 2003 waar hij nu niets meer aan kan veranderen. Het is weldra een uitgemaakte zaak dat je daarover in de aanval gaat.
Het viel alleen niet echt lekker bij o.a. de PvdA. Bos eist dat Balkenende alles terugneemt en een nieuwe verklaring geeft over de gebeurtenissen uit het verleden. Uiteindelijk gaat Balkenende met de staart tussen zijn benen akkoord met de beslissing om op een later moment op dit rapport terug te komen. Helaas is het niet de eerste keer dat Jan Peter op deze manier een debat moet afsluiten.
Het is volstrekt onmogelijk om na deze wanvertoning nog enigszins het idee te hebben dat je de gewone burger weer voor je kunt winnen. Ik denk dat de meeste mensen nu daadwerkelijk de politiek de rug toe keren en dat belooft wat voor de Gemeenteraadsverkiezingen in maart. Wordt het gewoon niet eens tijd dat de premier toegeeft dat het allemaal niet helemaal deugde toentertijd, dat wij als een mak lammetje achter Amerika aan liepen en het allemaal wel best vonden? Dan is het een kerel!
Geef het leiderschap gewoon aan iemand anders en laat die ander zijn ding maar doen. Ik ben ervan overtuigd dat niemand perfect is en dat dit elke premier was overkomen. Ik zou afstand nemen van het podium en rustig afwachten wanneer de nieuwe premier in het onvermijdelijke strafbankje komt te zitten, want dat gebeurt iedereen in die positie. Echt iedereen.
Misschien kunnen we beter even van het onderwerp afstappen en ons richten op de toekomst in plaats van het verleden? Er staat nogal wat op het programma voor de komende jaren, zoals de AOW-leeftijd, het herstel na de crisis, het klimaat en de jeugdwerkloosheid. Laten we leren uit het verleden, maar niet steeds teruggrijpen naar jaren geleden. Het land moet bestuurd worden en dat moet echt vandaag gebeuren en niet gisteren.
Geplaatst in de categorie: politiek