Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Jaloers

(aan wijlen Ted Hughes)

Zeg, beste Ted, vertel me nog eens, hoe zag jij Sylvia Plath in jouw dromen destijds op deze heftige planeet?
Wat gaat mij dat aan? Dat is waar, jij was ooit getrouwd met haar, maar dat zegt geen enkele suikerbiet, zo'n officiële binding werkt meestal verstikkend, ik weet niet wie dat idee de wereld in geholpen heeft, maar diegene moet volkomen dwaas geweest zijn, een stijve hark met angstige motieven.
Ik zie nog steeds zoveel getrouwde vrouwen hun natuur verloochenen, ze flirten onbewust meer dan ooit, want hun seksuele drang wenst zich uit de huwelijkse kuisheidsgordel te rukken, ze zijn bang voor hun partner en dus blijven ze gevangen in hun masochistische positie. Zoveel echte passie gaat hierdoor verloren, wat doodzonde is. Veel pure erotiek wordt daardoor in de kiem gesmoord en kent enkel een uitlaatklep in verborgen fantasiebelevingen. Hun opgewonden lichamen worden onderdrukt en die bevinden hierdoor grote schade, psycho-somatische schade.
Is dat misschien ook met jouw aardse vrouw Sylvia gebeurd? Ik bedoel, jouw tijdelijke vrouw, die zo je weet in een zeer diepe depressie belandde, zo diep dat ze zichzelf letterlijk verstikte in de gasoven!
Voelde zij zich zo verstikt in haar huwelijk met jou?
Durfde ze daarom niet in te gaan op reddende affaires met diverse Casanova's?
Moeten de heren psychologen haar zelfdoding afdoen als een gevolg van haar verschuivende schizofrenie? Ze doen maar, ik geloof in menselijker motieven.
Schizofrenie is een bijna mensondragelijk, ego-verwoestend proces, met vele angsten en wanen daarnaast, je valt totaal uiteen, ik vraag me toch af wat God die mensen aandoet, wat de zin daarvan is, egoverlies kan boeddhistisch gezien tot verlichting leiden, maar zo werkt dit niet, dit is onvrijwillig en daardoor des te beangstigend, het gebeurt met je en het is niet in jouw handen, alsof je zonder blinddoek voor een vuurpeloton staat.
Hé Ted, welke vormen nam zij aan en wie schreef als jij schreef? Woordendief! Er is geen tijdsduur voor succes en bij jullie in de hemel denken ze er al helemaal anders over. Feit is dat men daar niet denkt of tenminste in de eerlijke strofen van de tragische Sylvia.
Nee, Teddybeertje, het is zinloos om achterom te kijken, er is niemand die je achtervolgt op die manier of wacht eens, ja, dat ben ik, die aardse man in stinkende vodden en rookwalmen daarboven, daar aan het einde van de chique laan, waar jij woonde, waar ik je geestverschijning toeknik met bloeddoorlopen ogen van absurde ernst en uitgeleefde verbittering. Nog steeds ben ik smoorverliefd op de schone Sylvia en meer dan jij, verwende aap, wat de boeken ook beweren of hoe jij je arrogante kont ook draait.
Ik wandel niet voor niets zeven keer rond jouw huis (Jericho) en dat pak van jou uit de zestiger jaren heb ik gestolen. Ik trek het iedere dag aan, ik wis jouw sporen uit haar leven op deze aardbol, iedereen zal weten dat niet jij, maar ik de juiste dichter ben voor haar! Zielsmatig, Pino.
Ik hoor de stem van Sylvia, zij streelt mij liefdevol op de eenzaamste plekken van mijn Oblomov-lichaam en in het uiterste geheim...
Ik ken haar Lichtlichaamporiën als de rondingen van haar sierlijke letters. Wij dansen ongezien onder een glazen stolp, tja, ouwe kerel, het spijt me voor je (éhum!) maar je hebt eeuwig het nakijken.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 4 stemmen 523



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)