Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Blijven

In een kamer vol vreemden waar jouw ogen mij niet kunnen zien maar mijn gedachten de jouwe proberen te raken sta ik in het licht van hunkerende liefde. Weggaan is net zo min een optie als wegblijven omdat ik je eenvoudigweg zou missen. Weet je nog? Die mooie avonden in het park? Nooit week je van mijn zij. Onze wederzijdse beloften die schuld maken en die nu ingelost worden. Omdat ik blijf.

Wanneer de diepe tonen in mijn innerste klinken weet ik hoe laat het is. Ik was nooit die grote romanticus. Maar weet je. Als het universum van mij was zou ik jou de mooiste planeet cadeau doen. Ik ben die clown die in het circus van onze liefde de gekste capriolen uithaalt om jouw aandacht te krijgen. Nee, zegt hij die ongelukkig wil worden. Ik wil gelukkig blijven.

Je stem echoot door mijn hoofd. Je woorden omwikkeld met die verwijtende blik van je toen je mijn koffer zag staan. Die minachtende glimlach omdat je altijd al hebt geweten dat ik zou blijven of zou terugkomen. Dat is nu eenmaal de macht die je over mij hebt.

En zo trek je weer aan de touwtjes en blijf ik die gelukkige harlekijn. Gelukkig maar. Gelukkig maar dat ik nooit van je afkom. Dat mijn wereld verdrinkt in de jouwe. Laat die maan nu eens ophouden met te glimlachen schreeuw ik terwijl ik de fles tegen de muur aangooi. Scherven in mijn voeten en steeds maar die gedachten van ons die elkaar raken.

Doffe tonen klinken uit de radio terwijl de buren hun persoonlijke olympische spelen weer aan het beoefenen zijn. Zal ik je wakker maken? Dan kunnen wij ook onze nationale kampioenschappen turnen gaan houden. Nee. Ik laat je maar slapen omdat je natuurlijk eerst mijn verontschuldigingen en uitleg wil horen.

En zo dans ik met mijn bezopen kop die bezopen dans. Geluidloos en nadenkend omdat ik je veel heb uit te leggen. En maar dansen op die monotone bastoon. Rookte ik nog maar. Dan stak ik nu een sigaret op. Smaakte vroeger zo lekker bij de whisky. Roken doe ik niet meer en de drankfles heb ik tegen de muur gegooid. Dan maar dansen. Geluidloos. En maar wachten tot je wakker wordt en mij weer met die mooie ogen terecht kunt wijzen.

Schrijver: costa, 18 november 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 3 stemmen 305



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)