Schrappen
Niet het schrijven, maar het schrappen is de kunst. Of dat voor iedereen zo is, weet ik niet. Enkele schrijvers zouden er volgens mij wel eens over mogen denken. Maar ik oordeel niet negatief over het werk van anderen. Ik ben dertig jaar leraar geweest en heb mijn zakken vol van kritiek leveren. Als ik iets goed vind meld ik dat een enkele keer graag, maar van mij krijgt niemand kritiek.
Dat de uitspraak voor mij geldt , staat vast. Naast mijn werk als leraar heb ik voor verschillende tijdschriften artikelen geschreven. Sommige bladen wilden per nummer vijf bladzijden leesvoer, andere twee met heldere informatie. Het eerste was veel makkelijker dan het tweede.
Momenteel heb ik er weer mee te maken. Mijn streven is in mijn gedichten sober, eenvoudig en kort te zijn. De speurtocht naar overtolligheid is een kwelling. Je blijft schrappen. Gedichten die ik een jaar geleden nog goed vond, brengen mij nu het schaamrood op de kaken. In de prullenmand, die troep.
Stapje voor stapje bouw ik nu toch weer een bescheiden verzameling gedichten op. Oud werk waar ik nog wat mee kan en nieuw waarvan ik hoop dat het iets voorstelt. Applaus heb ik gelukkig niet echt nodig, dus berg ik voorlopig alles maar op in mijn archief.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Bravo Jacob.