Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

The Passion was topentertainment

Ik heb wat schamper en denigrerend over The Passion in mijn dierbare woonplaats Gouda, maar daar is niets meer van over, want ik vind dat ze op een ronduit nieuwe manier het lijdensverhaal van Jezus hebben verbeeld.
Ik was 's middags al geweest bij de repetities en raakte meteen vertederd door onze Goudse zangeres Do, ik had haar nog nooit gezien en gehoord, maar wat een zuivere, gevoelige, krachtige stem heeft zij en wat is ze ongelooflijk mooi! 'O Do!', schreeuwde ik tijdens de avondvoorstelling.
Ik was een van de eersten en dus stond ik ver vooraan. Enkele jonge meisjes maakten de sfeer lacherig en achter mij waren vier studentachtigen heel melig. Ik moest heel erg om hun grapjes lachen, ik wist niet dat ik nog zo kon lachen.
Toen de uitzending begon ging één van hen zogenaamd ene tante Christa bellen en uitleggen waar hij precies stond. Na ieder lied van Do ging ik compleet uit mijn dak. Keihard gillend zonder me te schamen, heerlijk. Do is de afkorting van Dominique en ze speelde inderdaad Maria, maar dan de moeder. Het hele gebeuren wordt zaterdagavond op de televisie herhaald, dan ga ik zeker nog een keer genieten, ik ga het zelfs opnemen met mijn videospeler.
Syb van der Ploeg was ook heel overtuigend, geen fake, integer.
De verteller Erik Dijkstra was ook heel tof en relaxed. Tijdens de repetitie had hij lossere kleren aan, waardoor ik zijn vele tatoeages zag, dat waren 's avonds bedekt.

Toen we als publiek 'Kruisig hem!' moesten schreeuwen, schreeuwde ik instinctief 'Laat hem vrij!' en keurde ik het kuddegedrag van de anderen af.
Er zaten volgens mij en de vier vrienden achter mij veel lachmomenten in, misschien was ons gevoel voor humor gewoon wat anders dan normaal. Ik heb in tijden niet zo gelachen en dan al die smartlapliedjes, ik lag dubbel. Al die artiesten schijnen Korsakov te hebben, want alle teksten verschijnen op een beeldscherm, tot de miniemste, zogenaamde spontane ingeving. Toen Frank Lammers 'Ik leef niet meer voor jou!' van Borsato zong op de plekken, die ik zo goed ken met die ene jawel, zong ik keihard mee en voelde het alsof hij dat voor mij deed. Extra dank.
Aan het einde verscheen Syb (Jezus) bovenop de Sint Jans toren in een wit gewaad, de armen liefdevol spreidend. Dat was hoe dan ook een mooi gekozen beeld. 'Straks gaat hij springen!', zei ik, altijd in voor extra drama. 'Ik mag hopen van niet', zei een andere grapjas. Ik ervoer de diepgang ervan.

Er was nog een AfterPassion in de Sint Janskerk, maar daar was ik inmiddels te moe voor, kom zeg, alsof ik me al niet genoeg gegeven had, nee. ik ging graag huiswaarts.

Ik had me superclose met de mensenmassa gevoeld en ineens zat ik weer achter mijn computer te tikken als een gewichtig verslaggever van mijn eigen verzonnen journalistiek. Toch ben ik heel blij dat The Passion me tijdelijk uit mijn dagelijkse ritme heeft gesleurd, me zelfs een beetje opgetild heeft. Do was echt zichtbaar blij na afloop, ze maakte zelfs een vreugdedansje. Niets ten nadele van Syb, maar zij was toch echt de grootste ster van de megashow!

Schrijver: Joanan Rutgers, 21 april 2011


Geplaatst in de categorie: bedankt

2.6 met 5 stemmen 228



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)