Oude geliefden

Ik droom wat af de laatste tijd, allemaal verwerkingsdromen, ik word de laatste weken pas tegen het middaguur wakker, kun je nagaan wat ik allemaal te verwerken heb. Soms zit er vlijmscherpe woede in verborgen, heel kwaadaardig, omdat ik immers net als velen misbruikt ben. Dan zak ik af naar oermethoden om de tragiek te verwerken, alsof de Neanderthaler in mij nog springlevend is en de kannibaal eveneens. Dierlijke agressie is mij niet vreemd en reptielengedrag ook niet, het onterecht oneerbare erken ik in mijzelf en wie mij tracht te killen, kan op vele malen erger rekenen. Trouwens, de vele films die ik gezien heb, winden er ook geen doekjes om, oog om oog, tand om tand telt nog steeds en in overtreffende trap. De Akasha-kennis en het collectieve onderbewustzijn overlappen elkaar. Met Jung eer ik de God Abraxas. Met alle hedendaagse heksen deel ik de onpeilbaarheid van de vrije fantasieziel en het verlangen naar totale eenwording zonder debiele slavernij en valse bejegeningen uit onwetendheid. De laatste tijd zie ik meer en meer mijn oude geliefden voor me, de vrouwen met wie ik de liefde heb bedreven. Nee, dat is echt niet zoals Casanova tekeer ging, maar op tien vingers te tellen, heus waar. Niet waar, zelfs vijf vingers. Vijf vingers exact. Die vijf vrouwen doemen steeds meer op in mijn dromenwereld, ze smelten tezamen tot één vrouwbeeld, onaf, maar zorgzaam en liefdevol. Zit in iedere man niet een haremmeester verborgen? In iedere vrouw hetzelfde? Wie niet in polygamie geloofd, is een hypocriete naïeveling. Als rare internetschrijver dobber ik voort, een soort internetdorpsgek, al stel ik het internet gelijk aan de ouderwetse literatuurwereld. Zij niet, ik wel. Het gaat om communicatie en daarin is het internet zelfs sneller dan de ouderwetse manieren van publiceren. Dat zit hen dwars, want dat scheelt hen namelijk in de inkomsten. De drukkunst zal in de toekomst geheel verdwijnen, let op mijn woorden! Gelukkig maar, al die lastige boekenballast kan ons gestolen worden. Zware onzin. Het zijn toch de oude geliefden, die mij optillen in het heden, zij hebben met mij het meest intieme gedeeld, waarvoor ik hen eeuwig dankbaar blijf, ik kniel voor hen neer als voor God Zelf, al weet ik beter, want God verlaat mij nooit en zij deden dat ooit zonder gewetensbezwaren. Dus is God mijn Meest Oude Geliefde! Die mijn liefdesverdriet volop begrijpt.

Oude geliefden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 137