Marsmannetjes

In 'War of the Worlds' werden de Marsmannetjes als zeer bedreigende wezens voorgesteld en het lied 'Nathaniël' is één van de mooiste liederen ooit geschreven en uitgevoerd. De zin 'No, Nathaniël, no, there must be more to life!' heeft me diep ontroerd, vooral, omdat ik er op gewezen ben door een interviewer van de Barneveldse Courant, jaren geleden, toen hij mij fotografeerde op de P.A.A.Z.-afdeling van De Lichtenberg in Amersfoort, omdat ik debuteerde met mijn dichtbundel 'Hemelzucht' en psychisch zwaar depressief was. Dat was na mijn debâcle in het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen. Op de voorkant van 'Hemelzucht' heb ik mezelf getekend op een strandpaal in habijt, terwijl de zeevloed opstoomt. De andere illustraties in de bundel zijn gemaakt door ene Irma van der Mark, die ik nooit ontmoet heb, maar toch als zielsverwante zag. Ik heb mijn uitgever later nog bezocht in Utrecht, terwijl hij aan de zuurstoftank zat en mij vergeleek met een christelijke dichteres, die het met haar psychologische gedichten had gemaakt. Ik weet nog hoe hij lyrisch deed over de bokssport en over de vulkaan Strombolini. Zijn partner in de uitgeverij bakte aangebrande broodjes en week uit naar onvindbare plekken op aarde. Gek dat je als mens soms weer de vreemdste dingen opdiept, maar zo gaat dat nu eenmaal, schoksgewijs en niet in kaart te brengen. Het leven gaat zo snel, dat we de meeste bewegingen voor geen centimeter snappen. Ik geloofde tot voor kort nog echt in Marsmannetjes, vind je dat geen giller? Maar onlangs zag ik op televisie een spacefreak spreken over kolonies op Mars, die volgens wereldwijde geleerden absoluut uit te voeren zijn. Eerst wordt er geoefend met onbemande toestellen en later gaan er daadwerkelijk mensen naar Mars om daar de rest van hun leven te slijten. Ze wonen in temparatuur-regelbare woningen en naar buiten gaan kan alleen in een astronautenpak. Water is oppompbaar via de onderliggende ijslagen. Verder is het een dorre toestand daar en zijn er niet de zeer gevreesde Marsmannen en Marsvrouwen, die men eerder zozeer voor waar hield. Nee, de echte Marsmannetjes zijn in de toekomst de aardse pioniers, die kiezen voor deze vorm van manmoedigheid, inplaats van een andere vorm van zelfvernietiging. Eerst gaan er vier zorgvuldig uitgekozen gegadigden en daarna zal de de grote uittocht beginnen, vermoed men. De maan is allang passé, veel te dichtbij, Mars is het helemaal, veel verder weg en vol onconfortabele obstakels, heerlijk voor megapioniers zonder grenzen. Wat ik me afvraag is, of die geïsoleerde gasten op Mars niet totaal de kluts kwijtraken, als ze dat al niet hadden, en dat ze zichzelf gaan zien als andere planeetbewoners, wat ze in feite ook zijn, en dat ze dan afkerig en rancuneus worden ten opzichte van de aarde, die uitgewoonde planeet, die ze noodgedwongen moesten ontvluchten, omdat ze een hogere taak te bewandelen hadden. Zal dan alsnog de aanval van Marsmannetjes bewaarheid worden? Is die splintergroepering onze toekomstige overmacht? Is science-fiction geen ver-van-ons-bed-show?

Marsmannetjes Bedrei Bedreiging vanaf Mar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 92