Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Eenzaamheid . . .

Het woordje klinkt zo simpel. Was de betekenis ervan in werkelijkheid ook maar zo! Eenzaamheid is net een kameleon, of zo u wilt, een toverbal. Ze kent, afhankelijk van de persoon die ermee te maken krijgt, vele gezichten en vele kleuren. Het gevoel, dat eenzaamheid bij mensen op kan roepen is sterk afhankelijk van het karakter van een ieder afzonderlijk. Ook de omgeving en leefomstandigheden zorgen ervoor, dat eenzaamheid in verschillende vormen meer of minder ingrijpend wordt ervaren. Zo zullen, om er maar drie voorbeelden te noemen, een herder, een monnik of een kluizenaar zich minder snel echt eenzaam voelen; zij hebben immers bewust gekozen voor een leven in, soms gedeeltelijke, afzondering. Zet een stadsmens abrupt en voorgoed op een afgelegen plek in een hutje op de hei, ver van een dicht bevolkt gebied zoals een dat van de stad: hij of zij zal er op den duur verkommeren door het ontbreken van de tot dan aanwezige en broodnodige contacten, die hem of haar zo vertrouwd en dierbaar waren.

Eenzaamheid is, volgens Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal, “verlatenheid”. Deze verlatenheid kan voor velen leiden tot een gevoel van het leven in een isolement. Door het wegvallen van de levenspartner kunnen mensen, ook na een lange periode van rouwverwerking, blijvend het gevoel van verlatenheid bij zich houden. Natuurlijk, veelal zijn er nog de kinderen die contact houden. Soms wonen deze helaas zelden in dezelfde straat, maar ergens in het land en zoekt men elkaar niet geregeld even op. Soms is de mobiliteit bij ouderen ook van dien aard, dat men niet zo gemakkelijk meer op reis kan of wil. Al dan niet vrijwillig kiest men dan voor een leven van eenzaamheid. H.M. Wilhelmina (1880-1962), koningin der Nederlanden van 1898 tot 1948, schreef op haar levensavond het boek ''Eenzaam maar niet alleen'' (uitgegeven in 1959). Veel personen om ons heen leven volgens het patroon: ''Alleen, maar niet eenzaam''. Door de enkele contacten die men nog zorgvuldig onderhoudt, is de eenzaamheid minder ingrijpend in het dagelijkse gebeuren. Heeft men bovendien nog hobby’s (lezen, handwerken of andere bezigheden) dan is dat mooi meegenomen. De eenzaamheid is daarmee nog steeds aanwezig, daaraan twijfelt niemand. Een feit is wel, dat deze personen bevoorrecht lijken t.o.v. degenen die eenzaamheid bij tijd en wijle ervaren met een gevoel ‘alsof de muren op je afkomen’.

Vooral ook nu weer, met het vallen der bladeren en de aanstaande feestdagen in het verschiet, blijkt uit gesprekken met meerdere alleenstaanden in mijn directe leefomgeving, dat op de meesten van hen het begrip eenzaamheid een stempel drukt en vaak een deprimerend effect heeft. Dit is maar zelden door iets positiefs, naar eigen keuze, blijvend te verzachten. Toegegeven: negatieve ervaringen uit het verleden stop je niet zo maar weg. Bovendien staat er als een paal boven water, dat niemand voor wie dan ook kan bepalen wat goed voor iemand is. Ieder persoon, ieder echtpaar, maakt nog steeds zelf uit, hoe om te gaan met het begrip eenzaamheid. Wel kan men suggesties doen aan een ieder, die daarvoor open staat, al was het maar om in alle rust te overwegen, of het willen doorbreken van de eenzaamheid een poging waard is. Het bezoeken van door derden georganiseerde activiteiten verdient daarbij zijn minst een kans.

Misschien is het wat aardiger zijn tegen en belangstelling tonen voor de medemens een optie - vanzelfsprekend moet zulk een bereidheid wederzijds aanwezig zijn om als draagvlak te kunnen functioneren. Eenzaamheid verdrijf je niet door passief te blijven! Je kunt eenzaamheid, met de neuzen één kant uit, toch nog iets verzachten. Misschien, dat sommigen van U ook wel eens over dit onderwerp hebben nagedacht? Kwaad kan het in geen geval.

Tot een volgende keer.

Schrijver: Günter Schulz, 17 november 2012


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 5 stemmen 456



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
22 november 2012
Email:
ag.schulztiscali.nl
Dank voor jouw opbouwende reactie, Ariadne. Dit aspect heb ik inderdaad over het hoofd gezien, wellicht mede door het feit dat ik nog een partner heb. Ik zie jouw inbreng dan ook als een waardevolle aanvulling van deze hartenkreet.
Naam:
Ariadne
Datum:
19 november 2012
Met interesse gelezen! Voor mezelf hanteer ik al jarenlang de slogan: alleen, maar niet eenzaam. Geluk hoeft niet per definitie afhankelijk te zijn van wel of geen partner, geluk komt voort uit het eigen innerlijk. Het is erg jammer dat sommige alleenstaanden niet in staat zijn om dit vanuit "het diepste zelf" naar boven te halen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)