Dode mus
Ik heb vannacht het uitsluitsel van mijn ex-uitgever Hans Hartsuiker per email gelezen en dat is schokkend en teleurstellend, maar ik ben er nu ook voorgoed van genezen en ik zal er niemand meer mee lastig vallen, ook mijzelf niet, al knakken mijn kaken momenteel wel gedeprimeerd op elkaar. Het was wellicht ook te mooi om waar te zijn, 'Hommages' al zeven jaar geleden uitgegeven, er klopt dus geen bal van, het geheel berust op administratieve onjuistheden. Het is nu ver in de nacht en ik probeer er een draai aan te geven. Blij met een dode mus, dat kun je wel stellen. Ik ben andermaal voor de mal gehouden, maar nu kan voor mij de zo heilige Poëzie ook de pot op!
Let op! De uitgeverij 'Umbra', waar ik in de negentiger jaren mijn prozawerk 'De fictieve brieven van Arthur Rimbaud' liet uitgeven, is al ruim tien jaar ter ziele. Destijds moest dhr. Hartsuiker uit voorzorg de gegevens van de dichtbundel 'Hommages' doorgeven aan het Centraal Boekbureau en die gegevens zijn, ondanks zijn vraag om het te wissen, in omloop gebleven.
Ik schaam me rot. Verdomme zeg, wat ben ik een ongelofelijke naïeveling! Ruim tien jaar geleden was dhr. Hartsuiker gedwongen om zijn uitgeverij 'Umbra' te liquideren. Hij had al een ISBN-nummer aangevraagd en een verkoopprijs geschat, maar die gegevens zijn dus onterecht niet gewist. Als een uitgever nog iets ziet in mijn dichtbundel 'Hommages', dan mag hij op zijn blote knieën bij mij aanbellen en een voorschot van pak 'em beet een tonnetje geven. Stik de poëzie!
Mijn ex-uitgever leeft zoals hij zegt vrij geïsoleerd en die vrijheid gun ik hem. Niet meer die uitgeversstress en lekker exclusieve boeken lezen en af en toe nog wat vertalen. Oude mannen worden vaak positief eenzelvig, schreef ik, en ik moest denken aan wat hij ooit over zichzelf zei, in verband met de song 'Fool on the hill' van The Beatles. Ik snap zijn kluizenaarschap wel. Het is mooi geweest, het had mooier gekund, maar ik heb er vrede mee, moet om mezelf lachen, omdat ik zo obsessief bezig ben geweest om 'Hommages' op de markt te krijgen. Stupide loser!
Het dichten staat momenteel op een zeer laag pitje en gezien mijn dwaze inspanningen in het verleden is dat geen wonder. Ooit dacht ik met uiterste inspanning dichters als Slauerhoff, Holst en Marsman te kunnen evenaren, maar die tijden zijn voorbij.
Qua zielsintentie ben ik zeker hun gelijke, maar qua dichtbundels blijf ik hoogstwaarschijnlijk hun mindere en daar kan ik dan een feeststrik omheen knopen. Een levensideologie naar de filistijnen, maar wat geeft het. Alles loopt toch altijd anders. Als ik zou beweren dat ik niet echt een grote dichter ben, dan overstijg ik mijn diepste overtuiging. Is moeilijk, maar moet kunnen.
Zeker nu 'Hommages' als een dode mus op mijn bord ligt.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Dichtbundel \'Hommag
461
Geef je reactie op deze inzending:
Jacob, je hebt groot gelijk, ook ik vind Holst nu een raar watje en mallotige kwibus met taalgestoorde kapsones! Reputaties verschimmelen en mijn 'Dode mus' heeft nooit geademd, al hoopte ik zozeer en zozeer gestreden van wel, maar ik moet mijn grootste verwachting loslaten en als een kreupele nar ineenduiken en de literaire roem vaarwel zeggen. Héérlijk toch!?
Dat er heel veel nederigheid en gezwoeg aan je werk vooraf is gegaan, wil ik best van je aannemen. Maar nederigheid is er in soorten en het gaat erom de juiste soort te vinden.
Mijn reactie was opbouwend bedoeld!
Ik ken je niet persoonlijk, maar je hebt op deze site al meer van jezelf prijs gegeven dan velen doen in persoonlijke contacten.
Jammer dat je mijn reactie zo negatief opvat.
En, om maar een naam te pakken, Holst? Pas heb ik "Een winter aan zee" herlezen. Dat vond ik vroeger prachtig, nu vind ik het maar gebral.