Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Achter slot en grendel Deel III

Mijn leven als zes jarige in een kliniek voor CARA patiënten, de Klokkenberg anno 1976.


Het was op een woensdagmiddag, ergens in de lente van dat jaar, dat enkele kinderen en ik voor de Klokkenberg op een grasveld aan het spelen waren. De lucht was enigszins heiig, maar de buitentemperatuur was aangenaam om verstoppertje in te spelen. Na enige tijd vielen de ogen van een van ons op een mysterieus voorval. Nadat we allen onze blikken richting de verder gelegen heg verplaatsten, drong het pas tot ons door dat daar een persoon lag, naakt, met opgetrokken benen, en met zijn rug naar ons toegekeerd. We bleven verbijsterd toekijken en wisten niet of de persoon slechts aan het slapen was of dat hij dood was. Ik bedacht achteraf dat het eigenlijk goed is geweest dat we niet op de persoon, in dit geval een volwassen man, zijn afgestapt. De schok zou te groot zijn geweest voor ons, zesjarigen, als bleek dat de man in kwestie vermoord was. Echter hebben we ook geen melding van dit voorval bij de begeleiders gemaakt.
Later dat jaar, zo richting zomervakantie kregen veel Schavuiten uit onze woongroep te horen dat zij vijf weken met verlof naar huis mochten. Het zure was echter dat ik, omdat het mijn eerste jaar was, de hele zomervakantie in de klokkenberg moest blijven ter observatie, uitgezonderd de weekeinden. Voordat het zover was deed zich iets heel naars voor tijdens het middagmaal, toen wij de warme maaltijd nuttigden uit de gaarkeuken. We aten die dag groenten, aardappelen en... een speklapje erbij. Iets waar ik vreselijk van gruwde. Een van onze groepsgenootjes was al enigszins ziek aan het worden en kon het eten aan tafel niet binnenhouden en moest daarop overgeven. Alsof dat al niet erg genoeg was en terwijl ik daardoor moeite moest doen om mijn eten nog weg te krijgen, sommeerde een van de begeleiders het jongetje om zijn eten met kots en al op te eten. Deed hij dat niet, dan moest hij net zo lang aan tafel blijven tot hij het alsnog op zou eten. Voor de jongen in het bijzonder een gruwel, maar ook voor de overige tafelgenoten. Het was er soms echt een strafkamp.

Zo ook moest ik op een nacht heel nodig naar het toilet, terwijl ik voor het slapen gaan ook al was geweest. Het probleem deed zich voor dat je niet uit bed mocht om te plassen, maar ik kon het mij ook niet permitteren om in mijn bed te plassen... Wat moest ik dan? Uiteindelijk waagde ik het er toch op om naar het meisjestoilet te sluipen en wel met de kans om betrapt te worden. Dat gebeurde helaas. Het gevolg was dat ik de hele nacht onder begeleider 's toezicht op de gang voor het raam moest gaan staan.

En ja, de zomervakantie brak aan en alle kinderen vlieden helemaal door het dolle heen naar hun ouders die hen kwamen ophalen... Alleen bleef ik achter met misschien nog 2 andere overgebleven kinderen, die beide afkomstig waren uit andere woongroepen. We werden echter niet samengevoegd. Deze zomer zou voor mij eenzaam en ellendig voelen ver weg van ouders en zusje...

Binnenkort volgt het laatste deel en slot van deze vierluik...
tot de volgende keer!


Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 25 januari 2013


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.2 met 20 stemmen 1.760



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
26 januari 2013
Email:
klaassens38zonnet.nl
Beste Irmlinda, wat was het personeel in die kliniek wreed! Het lijkt wel alsof alles daar om de artsen en groepsbegeleiders draaide en de kinderen vooral gehoorzaam moesten zijn, omdat ze anders het personeel irriteerden en daarvoor streng moesten worden bestraft.

Dat je een hele nacht onder begeleiding op de gang moest staan alleen omdat je 's nachts even naar het toilet moest, vind ik een idiote strafmaatregel. Dat geldt ook voor de eis dat het jongetje, dat zijn eten niet binnen kon houden, desondanks alles op moest eten, met kots en al. Gruwelijk! Niet de kinderen, maar de begeleiders stonden voorop. Die opname moet voor jou een pijnlijke ervaring zijn geweest. Ik zie uit naar het volgende deel van jouw belevenissen.
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
25 januari 2013
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Irmlinda, dit is een heftig relaas als vervolg op je vorige twee stukken over de Klokkenberg dat mij wederom erg heeft geraakt tijdens het lezen. Ik hoop dat de begeleiders die in 1976 er werkten het ook zullen lezen en dat hun geweten hen dan opspeelt ! Eigenlijk te schandalig voor woorden deze misstanden...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)