Het boek-in-wording
Al jaren roep ik dat ik ooit een boek zal schrijven. Een heus boek, met veel letters, veel pagina's en een mooie omslag. Mijn naam prijkt daar dan op en het boek wordt door veel mensen gelezen. Oeh's en aah's zullen rijkelijk vloeien. En die oeh's en aah's worden door andere mensen dan weer opgevat als een aanmoediging om ook mijn boek te lezen.
Zo zie ik het tenminste voor me. Maar hoe langer ik het roep en er niets mee doe, hoe hoger de drempel wordt om dat boek ook daadwerkelijk te schrijven. Fantasie heb ik voldoende, ik uit me graag, heb veel expressie en lees zelf het liefste de hele dag door.
Maar een plot bedenken waarvan ik denk: 'aha, dat is het', daar struikel ik. Daar kom ik maar niet op. Al tijden denk ik: wordt het fictie? Literair? Iets over aliens? Een ordinaire checklist? Waarvan iedere vrouw altijd zegt 'tja, het leest zo lekker weg'. Waar iedere vrouw zich ook stiekem vaak voor schaamt, terwijl er niets mis is met 'lekker weglezen'. Het is maar goed dat niet iedere schrijver 'De ontdekking van de hemel' wilde schrijven. Dan zou het een saai boekenlandschap zijn geworden.
Voor ik dood ga, hopelijk over een hele lange tijd, wil ik deze droom in vervulling laten gaan. Ik ga nu dus ook gewoon dingen op het digitale papier zetten. Hopen dat ik dan op een geweldig verhaal kom en dat kan uitwerken. Ik ga alles opschrijven wat ik tegenkom, karakters bedenken die bij mensen ontroering of agressie op zullen wekken.
En als die letters eenmaal op papier staan en ik het ook laat drukken, dan zal ik echt gelukkig zijn. Achter dromen moet je aanjagen. En mensen moeten altijd dromen blijven houden. Maar sommige dromen laten uitkomen: dat is het allermooiste.
Dat boek, dat gaat er komen. Ik voel het.
Geplaatst in de categorie: taal
Dat is met alles zo in het leven,
het slotakkoord komt vanzelf, ook niet altijd te voorzien.
Maar de eerste stap zetten, dat is je nek uitsteken en dan maar afwachten wat de uitkomst is.
www.bloggen.be/jvs