Ik heb mezelf leren lopen in het donker. Als overlevingsmechanisme sloop ik stil, zonder énige vorm van beweging kenbaar te maken. Enkel in het uiterste geval kon en kan ik zeer snel handelen.
Dit is een natuurlijke wijze van leven geworden, overdag, die ik dagdagelijks toepas. Ik ben er goed in.
Ik ben er immers nog steeds!
De situatie toen heeft een groter gevolg in mijn huidige en complete leven, dan ik ooit heb kunnen overzien.
Geplaatst in de categorie: moraal
juist kiezen voor wegsluipen.
Daarvoor draag ik tenslotte veel licht en geloof in mezelf.
Ik hoef niet te dwepen met duisternis. Het is een
zwelgen waarin je uiteindelijk zelf eenzaam verdrinkt.
zachtjes wegsluipen?