En dan nu eindelijk een standbeeld in Gouda!
Na 98 jaren op deze chique planeet is de geniale, fenomenale, onnavolgbare dichter Leo Vroman dan eindelijk gaan hemelen. Zijn ouders waren allebeide leraren op het schoolgebouw, dat ik dagelijks zie en dat sinds enkele jaren zijn naam draagt. Daar heb ik nog aan bijgedragen. Ik herinner me nog een intiem gesprek met de directeur, die mij toen als een van de eersten de plaquette toonde.
Verderop aan die singel was er ooit een ijssalon, die 's winters een gedicht van Leo op de luiken toonde. Inmiddels nostalgie.
Jaren geleden publiceerde ik het gedicht 'De wortels van Leo Vroman' (voor geïnteresseerden op te zoeken in de lijst 'Verhalen') in enkele stadskranten, terwijl ik in een bijschrift pleitte voor een standbeeld van Leo Vroman. Nou, dat ging zomaar niet, want ik moest plechtig op het gemeentetehuis verschijnen met gewichtige ambtenaren, die mij jarenlange procedures voorspiegelden. Kwaad ben ik opgestaan, vervloekte hun trage methoden en liep weg, achterna gezeten door een bokkige ambtenaar, die zichtbaar kookte van woede en mij het liefst in elkaar wilde slaan, omdat ik de gemeente in de kranten voor lul had gezet. Ondanks zijn verbale gescherm, bleef hij vanwege mijn woeste dichterspostuur op veilige afstand.
Nu is het dan zover, Leo heeft het aardse voor het eeuwige verruild en de Goudse gemeenteleden zijn gek als ze niet in actie willen komen, want Leo is volgens mij veel groter dan onze vermeende stadsgenoot Desiderius Erasmus, die totaal overschat wordt. Ik ga die pronkkop van hem in het Vroesenpark ooit echt in de IJssel werpen!
Welnu, a.s. vrijdagmiddag opent prinses Petra Laurentien Brinkhorst de nieuwe locatie van de enige stadsbibliotheek in de voormalige chocoladefabriek aan Klein Amerika. Daar staat sinds jaren een mallotige Kluk-Kluk-Indiaan in een stukje groen, dat de ideale plek voor een waardig standbeeld van Leo Vroman is. Die Indiaan met zijn door pacifistische vandalen kromgebogen speer kan zonder dat iemand daar wakker van ligt op de schroothoop.
Zolang Gouda geen behoorlijk standbeeld of buste van Leo plaatst, is Gouda een schuldige stad. Kijk naar de Fransen, die snappen wel de waarde van hun literaire grootheden en doen er alles aan om hen na hun overlijden te eren. Calvinisten zien er roomse toestanden in, maar dichters/schrijvers pretenderen geenszins heiligen te zijn, maar juist het menselijk al te menselijke, in de meest sierlijke woordkunst, wat voor iedereen opbeurend werkt.
Bedankt, lieve Leo, voor al die wijze schatten in dichtvorm en kom nog eens door Gouda spoken, wanneer je standbeeld door de huidige VVD-burgemeester is onthuld...
Geplaatst in de categorie: bedankt