Met Gabie naar Breda........
Mijn eerste vriendinnetje droeg de naam "Gabie".
Ze was mijn buurmeisje, het meisje van wie men zei dat ze bij haar geboorte al lang zwart haar had.....
Samen stepten we, ik op de glanzend-rood gelakte step, over de paden van een parkje in de omgeving van mijn ouderlijk huis en samen gingen we "knotsen" halen, zoals we de lollies noemden, in het snoepwinkeltje op de hoek van de straat.
Laat in mijn leven heb ik een tweede "Gabie" ontmoet en haar naam nam me vanzelfsprekend meteen al voor haar in.
Misschien is ze ook een beetje een vriendin geworden nu ze me, na mijn twintigjarige, onvrijwillige en gedwongen werkloosheid, als haar secretaresse meeneemt naar vergaderingen....
Vandaag zijn we naar Breda geweest met haar snelle en luxueuze auto. De stad, waar ik vele voetsporen heb liggen, lag er stil en sfeerloos, kaal, onwerkelijk en ongezellig bij met haar Casino, het kantoor van het UWV en haar befaamde Koepelgevangenis. Als merkwaardig contrast hiermee verhief zich in de verte de fameuze kerk. In een achterafstraat bevonden zich statige villa's en een langgerekt gebouw dat spoedig onder de slopershamer zou vallen en dat onze bestemming was.
Hoe merkwaardig is het, hoe wonderlijk, na twintig jaar weer een werkgever te hebben en collega's; hartelijk ontvangen te worden; met hen een broodje en een kop koffie te gebruiken en hoe spoedig zal dit sprookje tot het verleden behoren?
Geplaatst in de categorie: werk
werkgever
81
Geef je reactie op deze inzending:
Die Gabie lijkt mij een rijke zakenvrouw in een Porsche of Mercedes en die blijkbaar topvergaderingen heeft, waarbij jij haar mag assisteren. En dat nota bene na twintig jaar baanloosheid om een al even raadselachtige reden. Je hebt geen hoge pet op van Breda, je houdt het liever bij Tilburg. Je begint je impressionistische verhaaltje met je jeugdvriendin Gabie, met wie je stepte en knotsen kocht. Ik kocht die knotsen vroeger ook. Je had ze van salmiak, chocolade en rood-geel-wit gekleurde. Wat vooral een verontrustende zin is, is de laatste zin. Ben je bang dat je baan binnenkort wordt wegbezuinigd door je beschermvrouwe, is het een angstvisioen vanuit je depressieve aard? Kun je deze positieve situatie niet echt handlen en geloven? Je tart mijn nieuwsgierigheid met je vaagheden en mysteries. Waarom laat je niet het onderste van je tong zien?...