Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Moederziel alleen.

In haar ogen, in haar stem, heb ik gezien en gehoord dat ze geniet van mijn verlies. Omdat het zo onbevattelijk is om te geloven, sta ik hierin letterlijk moederziel alleen. Mensen vatten niet of willen niet vatten wat ik vertel en ze schuiven het probleem naar mij. 'Wie zo'n moeder heeft zal dat wel aan zichzelf te danken hebben, je moet vergeven en vergeten en je eigen leven oppakken.' En nogmaals lijd ik hetzelfde trauma door de reacties en het ongeloof van de mensen. En nogmaals lacht ze, omdat ze weet dat ik nergens gehoor zal vinden. Een moeder die geniet van het leed dat ze haar kind aandoet, bestaat niet.

Uit 'De ruïne' van Victor van Dalen en Henriëtte Faas:

'Voor mijn ouders was ik altijd een bliksemafleider geweest voor hun agressie. Door hen vervolgens naar de buitenwereld toe te verdedigen, had ik mijn gevoel van eigenwaarde min of meer kunnen bewaren. Want als ik hardop zou hebben uitgesproken dat mijn ouders tirannen waren die niet van ons hielden, zou dat de bevestiging zijn geweest van hun mening. Het zou hebben betekend dat wij [de kinderen] het inderdaad niet waard waren om te bestaan.'
Blz. 85.

'In het verleden had ik steeds gehoopt serieus genomen te worden door de waarheid te vertellen over mijn verleden, wat intens pijnlijk was en waar ik heel moeilijk over kon praten, maar ik werd niet geloofd.'
Blz. 107.

Paar, baar en wordt onschendbaar.

Schrijver: Sjakelein, 22 juli 2015


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 2 stemmen 199



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Sjakelein
Datum:
30 juli 2015
Uw reacties kunnen zeer kwetsend overkomen op mensen die als kind zijn mishandeld door hun eigen ouders. Wellicht bent u uw kindertijd nog niet ontgroeid omdat u in sprookjes gelooft: er was eens; en ze leefden nog lang en gelukkig.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
23 juli 2015
Het is zeker belangrijk, dat je al je emoties volop en adequaat uit over wat je moeder/vader je hebben misdaan, want anders kun je niet verder met je vrije leven. Vaak blijkt dan dat je zelf ook het een en ander mankeert vanuit eerdere, onverwerkte incarnaties en soms een aangeboren geestelijke stoornis. Als het juist is, dan worden beide partijen er beter van. Toch is zelfinkeer de beste weg en zijn er diverse, therapeutische manieren om tot zelfheling te komen. Met je ouders blijvend de schuld geven, snij je uiteindelijk jezelf in de vingers. Grow up. Verder raad ik je aan om jezelf in de spiritualiteit te gaan verdiepen om de aardse rompslomp in een hoger perspectief te gaan zien. Schrijf inhoudelijk over je psychische leed en hak de geestelijke navelstreng met je moeder definitief door!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)