Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Vaker en met lef?

Meteen na bovenstaande titel laat ik toch nog maar een tweede volgen, die als een rode draad door deze inzending zal lopen, te weten: “Open brief aan Joanan”. Uitgangspunt is een citaat uit zijn reactie, aan mij gericht, in hartenkreet nr. 3399: “Misschien moet je weer wat vaker aan de bak en lef tonen!...” Daarmee heb je voor mij, onbewust, een deur op een kier gezet, die ik tot nu toe met zorg en voorbedachten rade gesloten hield. Dat dit meer dan één reden heeft, moge duidelijk worden voor de lezers, die niet op dit punt besluiten af te haken. Eindelijk heb ik nu een aanleiding om duidelijk te maken dat niet alles is wat het lijkt en dat er naast deze inzender ook nog een andere, meer complexe en vooral kwetsbare privépersoon Günter Schulz bestaat. Ook ik bezit eigenschappen en tekortkomingen, waarmee ik niet graag te koop loop. Voor menigeen, die het niet al vanaf het begin doorhad: zoals ik mij als auteur op de sites profileer ben ik slechts een mager afgietsel van een persoon, die verdraagzaam en tolerant wil overkomen. Niets méér en niets minder.

Over jouw suggestie, Joanan, om “vaker aan de bak” te komen kan ik kort zijn. Ik ben helaas, en velen met mij, creatief gezien uit een ander hout gesneden dan jij. Ook is mijn leven, hoe turbulent ik het ook heb mogen ervaren, niet te vergelijken met de ervaringen van jou, waarvoor een ander persoon normaliter twee levens nodig heeft. Jouw productieve inbreng, jouw researchwerk als ook de jou zo kenmerkende filosofische benaderingen zijn uniek; soms tenenkrommend en soms bloedmooi. Je hebt boeken uitgegeven, schrijvers en dichters gekend en gesproken en je kunt bogen op een vaste plaats in dit wereldje van poëzie, proza en literatuur. Bovendien ben je al zeer vroeg begonnen. Daar kan ik slechts één feit tegenover stellen. Dat is het besluit, op aanraden van een vriend, in het jaar 2005 mijn eerste ongeoefende schreden op deze site te zetten. Wetende dat ik, behalve een middelbare schoolopleiding geen enkele ervaring op dit gebied had, moest ik dus maar afwachten of mijn eerste inzending zou worden geaccepteerd. Toen dat laatste het geval bleek te zijn had ik ‘het lef’ om door te gaan.

Dat brengt me bij het tweede deel van jouw suggestie: LEF. Dat is eenvoudiger gezegd dan ten uitvoer gebracht. Door het besluit te nemen om géén alias te gebruiken heb ik mij vanaf begin al kwetsbaar op willen stellen. Bovendien waren de voornemens, om anderen niet te kwetsen en in hun waarde te laten, niet over religie en oorlog te schrijven bewust gekozen. Dat had op den duur als resultaat, dat ik alleen maar positief was, nauwelijks fel durfde te zijn in het geven van reacties. Daardoor vormde zich langzamerhand een verkeerd beeld omtrent mijn persoonlijkheid. Aangezien ik als oosterbuur ben geboren en getogen waaide de wind voor enkele personen wellicht altijd uit het oosten. Alleen al mijn voornaam en familienaam was dé barrière, die het LEF blokkeerde, hoewel die eigenschap ook in de blauwdruk van mijn karakter zit besloten. Als jong mens was ik derhalve, in mijn beleving, af en toe een onuitstaanbaar en irritant ventje en had, evenals jij ten aanzien van sommige onderwerpen, in de ogen van velen een arrogante houding, die zelfoverschatting dicht benaderde.

In maart jl. was het precies zestig jaar geleden dat ik officieel werd ingeschreven in het bevolkingsregister van Rotterdam. Vanaf het jaar 1956 gold voor mij de stelregel: niet opvallen, niet gehoord of gezien worden, geen lid van een partij of vakbond zijn en om de drie maanden melden bij de vreemdelingenpolitie. Toen ik eindelijk, na zeven jaar werd genaturaliseerd en ik weer helemaal mezelf mocht zijn, waren de scherpe kantjes er af en was ik een rustiger mens geworden. Ook nu nog ervaar ik op vier mei of tijdens het lezen van de verhalen over oorlog en de Hongerwinter van bv. Kees Niesse en Han Messie een soort collectief schuldgevoel. Nog steeds sterk ervan bewust, dat ik nu eenmaal in een natie geboren ben, die overal en massaal zoveel onmenselijk leed heeft veroorzaakt. Zolang dit besef nog bij mij leeft vind ik persoonlijk het tonen van LEF, in welke vorm dan ook, ongewenst. Eens een oosterbuur. . . enfin, vul het maar in. Het ga je goed, Joanan, ik ga door zónder LEF. Mocht ik met deze ontboezemingen mijn eigen ruiten hebben ingegooid dan dekt mijn glasverzekering helaas de schade niet.

Schrijver: Günter Schulz, 19 mei 2016


Geplaatst in de categorie: individu

4.9 met 7 stemmen 196



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
24 mei 2016
Gunter, wat een ontboezemingen, wat een verhaal en wat breng en maak je me wakker. Ook ik mag me nederlandse noemen, voorouders waren Duits. Niks mis mee, als je erna geboren bent, maar toen dus wel. Blijf gewoon schrijven, je mag er zijn.,.heb het graag gelezen.
Naam:
J.de Groot
Datum:
22 mei 2016
Günter, ik heb deze inzending een paar keer gelezen, de reacties zijn inhoudelijk duidelijk genoeg.
Wat ik nog wil zeggen is, dat ik jouw inzendingen altijd met veel plezier lees.
Een verhalende schrijfstijl, en altijd met een/de menselijke maat er in.

Het aanhalen van de voorschriften over het onderwerp "bedankjes en lieve groetjes, enz.
Worden niet geplaatst, wat je hierboven ook schrijft en waar ik jou eens een vingerwijzing naar toe gaf, dat dat in de spelregels stond vanuit de redactie).
Is niet meer van toepassing denk ik, zie het ook zo gauw niet meer terug daar.
En ook gelet op de vele: o.a. bedankjes, groeten enz. die geuit worden schijnt dat nu waarschijnlijk toegestaan te zijn.
Dus ga je gang gewoon Günter met bedanken!

Persoonlijk heb inderdaad wel eens geweigerde
reacties om die reden terug gekregen.
Maar dat is al een tijdje geleden hoor.
Joke.
Naam:
Günter Schulz
Datum:
20 mei 2016
@ Jacob: Ben met het uitspreken van dank jegens personen die reageren ongehoorzaam en handel daarmee tegen de richtlijnen van de redactie in. Desondanks voel ik de behoefte dit te doen. Heb de gedichten met genoegen gelezen en herlezen. Bovendien een snelkoppeling plus feed abonnement naar de blog aangemaakt.

@ Joanan: Voor jou geldt hetzelfde wat de dankzegging betreft. Ben verbaasd over jouw openhartigheid die deze keer eens geheel vrij is van verborgen vileine elementen. Ook jij hebt mij een steuntje in de rug gegeven. Om misverstanden te voorkomen wil ik daarmee geenszins te indruk wekken, dat er niet legio inzenders zijn die even direct en op de man af fair reageren.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 mei 2016
Allerbeste Günter, je hoogst eerlijke ontboezeming heeft me tranende ogen bezorgd en me nog meer nader tot jou gebracht. In een hotel te Jeruzalem heb ik eens een Duitse man gezien, die diep en waarlijk leed onder het walgelijke verleden van zijn volk, waardoor ik direct anders ben gaan kijken over die wereldtragedie. In Venetië heb ik liefdevol twee Duitse jongedames omarmd. Zij waren mij liever dan wie ook. Ik weet hoeveel Duitsers verzetshelden waren en hoeveel Nederlanders NSB-ers waren. Je inzicht over mijn wezen is zeer goed en vlijmscherp ontwapenend. Dat zegt al heel veel over je psychologische inzichtvermogen. Jij was en bent geen nazi, jij bent mijn geliefde broeder, die voor vrede en liefde strijdt. Anders kan ik me ook wel rotschamen omwille van mijn voorvaderen, die de Afrikanen als slaven behandelden en de Indonesiërs grotendeels hebben uitgemoord. Bovendien waren de Fransen, Engelsen, Amerikanen, Jappen, Russen en Canadezen geen haar beter! Goed en kwaad is nooit rechtlijnig en precies afmeetbaar. Het dualisme is dwaasheid ten top. Denk aan Goethe, Heine, Wagner en Rilke. Go on, Gunther!...
Naam:
Jacob van Schaijk
Datum:
19 mei 2016
Wie de oorlog wint, schrijft de geschiedenis.

Jij hebt geen enkele reden om je voor je Duitse afkomst te schamen. Aan de gruwelijke misdaden van het Derde Rijk heb jij part nog deel gehad. Gelukkig maar, want anders zou ik reden hebben mij voor mijn Nederlandse afkomst te schamen. Wegens de oorlogsmisdaden namelijk die door Nederlanders zijn gepleegd in Indië en zoveel meer.

Daarover heb ik twee gedichtjes geschreven, Demasqué en Moed, die je op een van mijn blogs kunt lezen. Maar voel je niet verplicht, alsjeblieft!

www.gepubliceerdjvs.blogspot.nl

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)