Het geborduurde kleed
Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed.
Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecili, sinds lang niet meer in leven, die de lieflijke, kronkelende bloemmotieven en lijnen met ijverige hand en met fijne, pastelkleurige zijde eens heeft geborduurd.
Het kleed moet een huwelijkscadeau zijn geweest ter gelegenheid van het eerste huwelijk van degene die nog altijd naast me staat en op wonderbaarlijke wijze de stormen en woelingen van haar leven overwon en overleefde, mijn trouwe tante en tot in lengte van jaren zal het getuigen van Haar, die aan mijn wieg stond, van mijn trotse oma, die als niemand anders mijn jeugdportret koesterde op het mahoniehouten dressoir..................
Geplaatst in de categorie: familie