Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Contra vim mortis?

Het is een sfeerloze eengezinswoning die verbouwd en ingericht is als dokterspraktijk. Twee ruimtes; de wachtkamer en de spreekkamer van de arts worden gescheiden door een klein kamertje waar jonge vrouwen van vroeg tot laat stressen om de patiënten te bedienen. Een degelijke naamplaat op de gevel die daar sinds lange jaren is aangebracht toont de buitenlandse, exotische naam van mijn huisarts en voorvechtster: "Atillaoglu"

"Contra vim mortis nulla venena in hortis". Als het hart van de arts niet verhard zou zijn, zou mateloze en voort-durende ellende haar overspoelen, teneerdrukken en overweldigen. Maar haar voorspraak heb ik en haar bemoediging.

In een uithoek van de overigens sfeerloze spreekkamer bevindt zich de onderzoeksbank en in de muurkast met de boekwerken en de medische attributen en artefacten treft men onverwacht een vrolijk, bont knuffeldier aan voor de kleinsten die overstuur, overweldigd en ontroostbaar zijn door het doktersbezoek

Ondanks de troost van dokter Atillaoglu vloeien mijn tranen als ik, vroeg in de morgen, voor de deur van de apotheek sta en mijn beeltenis aanschouw met de muts die mijn hoofd omsluit als was ik een Moslima. Moet ik werkelijk de stortvloed van medicijnen toelaten op mijn verouderde lichaam?

Schrijver: I.Broeckx, 17 april 2018


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.5 met 2 stemmen 26



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 april 2018
Ik weet niet in welke tijd jouw huisarts leeft, maar de beschrijving van zijn domein deed mij denken aan een Charles Dickens locatie. Bij een naam als Atillaoglu denk ik al gauw aan een Griek of iemand uit het Midden-Oosten. Ik heb ook een vrouwelijke huisdokter, die zijn vaak veel zachter dan de mannelijke exemplaren. Meer inlevingsgevoel. Ik kijk ook vaak naar de kinderattributen, gewoon om het kind in mijzelf niet te vergeten en om mijzelf eraan te herinneren wat voor lange weg ik inmiddels al heb afgelegd. Met alle ups en downs en geestelijke reizen en transformaties. Sint Franciscus noemde zijn lichaam Broeder Ezel en hij erkende eerlijk, dat hij zijn lichaam slecht behandeld had en te weinig had bemind. Ja, soms is het flink schrikken, wanneer je jezelf opeens ergens in een spiegelbeeld ziet staan. Ineens zo veraf van jouw zelfbeeld. Een muts maakt je gelukkig nog niet tot een zichzelf onderdrukkende moslima. Tja, en dan die hoeveelheid voorgeschreven medicatie. Ik snap dat je daar van schrikt, maar het is allemaal zorgvuldig uitgedokterd, moet je maar denken. Doe het maar, lieve Ineke, ook al zegt je geest van nee en wil je liever niet meedoen aan die pillenkrankzinnigheid. Zet er gewoon maar veel echte lekkernijen tegenover. Bovendien geniet ik nog graag lange tijd van jouw bijzondere schrijfwerken! (-) Remember, de geest is ongelooflijk sterk! Luister eens naar 'Landslide' van Stevie Nicks. Speciaal voor jou!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)