Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten over werk

Herinneringen aan mijn mislukte carrière (vervolg)

Dat ik alleen toehapte tijdens het sollicitatiegesprek wegens het riante salaris dat in het vooruitzicht gesteld werd en dat ik mateloos had gebluft over capaciteiten die in feite niet bestonden, kan ik vandaag de dag niet ontkennen.

Ik was drieëntwintig en de directeur van het Nederlands Textielmuseum was toentertijd drieëndertig en ik gaf hem heimelijk de bijnaam "Holly". Graag verzonk ik in zijn mokkabruine ogen waarmee hij me aanstaarde met onduidelijke bedoelingen vanaf de overkant van de tafel tijdens de lunchpauze met de collega's.

Het museum, gevestigd in een van de fabrikantenvilla's die Tilburg zo rijk is, aan de Gasthuisring, had wel iets van een tempel, van een paleis, met ruime zalen waarvan de wanden eens behangen waren met kunstzinnig vervaardigde middeleeuwse gobelins uit het verre en feërieke Aubusson dat ik alleen van horen zeggen kende.

In een zolderkamertje sufte ik maandenlang boven mijn papieren zonder dat de scriptie die ik geacht werd te vervaardigen over het aloude oosterse procédé en het ambacht van het batikken ooit af kwam.

Uit de rijk voorziene bibliotheek van het museum droeg Holly tal van middeleeuwse, kostbare folianten aan, maar tevergeefs.

Toen mijn werkstuk tenslotte af was, bleek het ondeugdelijk en op niets te berusten. Mijn brein, mijn voorheen strak geordende en voorheen ook zeer goede verstand zetelde kennelijk niet meer tussen mijn oren maar het was op wonderlijke, onrustbarende en onachterhaalbare wijze blijkbaar plotseling vervangen door watten of door zaagsel.

Toen mijn mislukking tenslotte aan het licht kwam en zich overduidelijk manifesteerde, werd ik verbannen naar de "barak", een dependance in de Lange Nieuwstraat waar mannen in stofjassen hele dagen rondschuifelden, in de weer met vage, schimmige, onduidelijke werkzaamheden.

Toen mijn archiefwerkzaamheden tenslotte ook niets opleverden, besloot ik in arren moede dat alleen nog mijn handen in combinatie met een schrijfmachine mij zouden kunnen redden,

Ik werd bewust typiste en zou dit gedurende elf jaar blijven.....

Schrijver: I.Broeckx, 11 maart 2019


Geplaatst in de categorie: werk

2.0 met 1 stemmen 54



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)